Της Αναστασίας-Δήμητρας Βογιατζή,
Η εξουσία πάντοτε γοητεύει και δίνει μία νότα σε εκείνον που την περιτοιχίζει με τα χέρια του. Στο πεντάγραμμο των πολιτικών ηγετών, η νότα αυτή αποτελεί το «έργο» τους. Στην πραγματικότητα, όμως, τι ακριβώς υποδηλώνει η λέξη έργο σε αυτή την περίπτωση, και πότε αυτό διαφαίνεται;
O Κωνσταντίνος Μητσοτάκης αποτελεί ένα από αυτά τα τρανά παραδείγματα ηγετών που άλλοτε δίχαζαν την κοινή γνώμη και άλλοτε παρουσιάζονταν ως «από μηχανής θεός», προστατεύοντας και θωρακίζοντας την πολιτική πράξη στην έκτοτε Ελλάδα. Γεννημένος και μεγαλωμένος στην Κρήτη (1918), εμπνευσμένος από τον πολιτικό βίο της οικογένειάς του και επηρεασμένος από τα βιώματά του, αποφάσισε να αναλάβει τα ηνία στην πολιτική ζωή της χώρας, όντας μετέπειτα ένας από τους πιο αμφιλεγόμενους πολιτικούς του ελλαδικού χώρου. Οι σπουδές του διαδραματίζονται στο αντικείμενο της Νομικής, αν και εκείνος έτρεφε μία μεγάλη αδυναμία στους πολυτεχνικούς κλάδους. Ωστόσο, ένας άντρας που αποτελεί «διάδοχο», θα έλεγε κανείς ότι το κύριο μέλημά του για την επιτυχία στο πολιτικό προσκήνιο θα ήταν η ακολουθία των κορωνίδων επιστημών, όπως και συνέβη. Η μόρφωση και η πνευματική καλλιέργεια αποτελούσαν καθημερινότητα για εκείνον και η συνεχή και ακατάπαυστη μελέτη, το «χρυσό βραχιόλι» για την επίτευξη του στόχου.
Η πολιτική του καριέρα ξεκινά το διάβα της κιόλας από το 1946, την ώρα που εκείνος υπέγραψε μία θέση ευθύνης ως βουλευτής Χανίων. Για μερικούς, το μακροχρόνιο ταξίδι στον χώρο αυτό υποδηλώνει φθορά και διαφθορά, ενώ για άλλους προσυπογράφει εξουσία και κυριαρχία εις βάρος των λαϊκών συμφερόντων. Εν αντιθέσει με όλα τα προαναφερόμενα, για τον Κ. Μητσοτάκη, η θέση αυτή αποτέλεσε το κλειδί για την εξύψωσή του και την ανέλιξή του στην πολιτική ζωή, με κύριο σκοπό του την υπηρέτηση του κράτους με γνώμονα «τον λαό». Λίγο αργότερα, το 1951, και για πρώτη φορά, διετέλεσε ως υφυπουργός, ενώ αργότερα είχε καταφέρει μετ’ εμποδίων να εκτελέσει και χρέη υπουργού, με την κορύφωση της καριέρας του να φτάνει στη θέση του Πρωθυπουργού.
Ωστόσο, αξίζει να τονιστεί ότι όπως κάθε επιτυχημένος άνθρωπος, έτσι κι εκείνος, αποτελούσε, σύμφωνα με τα λεγόμενα του περίγυρού του, έναν βιοπαλαιστή. Στην απτή πραγματικότητα, κατείχε τον ρόλο του οικογενειάρχη, του προστάτη και του πολιτικού. Το «έργο» του δεν περιοριζόταν μόνο στα σύνορα της πολιτικής, αλλά επεκτεινόταν και σε ιδιότητες που κατείχε ως άντρας και πολίτης. Το να κουβαλά κανείς στις πλάτες του μία πολιτική ιστορία και να φέρει εις πέρας τα όσα αυτή απαιτεί από τον ίδιο ως γόνο, ήταν ο ζυγός στον οποίο έπρεπε να ισορροπήσει ο Μητσοτάκης, έχοντας πάντοτε κατά νου ότι αποτελεί την υποδομή και τον βωμό στα οποία θα χτίσει ο επόμενος. Το καθήκον ήταν προδιαγεγραμμένο και δε χωρούσε καμία αμφισβήτηση, όσον αφορά την τελική του επιτυχία. Ο ίδιος αποτέλεσε, όπως διαφαίνεται και στην πρόσφατη παραγωγή του Ιδρύματος «Κωνσταντίνος Μητσοτάκης», «Ορεινές Συμφωνίες», έναν από τους πατέρες της πολιτικής, αλλά και στην καθημερινότητα, ένα στήριγμα για την οικογένειά του.
Πιο συγκεκριμένα, τα οικογενειακά του καθήκοντα κατατάσσονταν στις πρώτες θέσεις στη λίστα των προτεραιοτήτων του και δε συγχέονταν ουδέποτε με το εργασιακό του περιβάλλον. Περιέβαλλε με φροντίδα και τρυφερότητα την οικογένειά του ως προστάτης της. Ήταν λάτρης της ποίησης και της λογοτεχνίας, πράγμα που προσπάθησε να μεταδώσει και στους απόγονούς του. Η αυστηρή του εικόνα προς όφελος του κράτους σε καμία περίπτωση δεν έμοιαζε με εκείνην του οικογενειάρχη, αν και τα δύο αποτελούσαν ανέκαθεν τις δύο μεγάλες του αγάπες. Παρ’ όλα αυτά, ο ίδιος απέκρυπτε επιμελώς τη διαπροσωπική του ζωή, δίνοντας περισσότερη έμφαση στο πολιτικό του έργο.
Οι «Ορεινές Συμφωνίες» αποτελούν μία σύντομη περιήγηση στην προσωπικότητα και τον χαρακτήρα του. Ξεκινούν από την αφετηρία της καριέρας του μέχρι και τα βαθιά γηρατειά του, παρουσιάζοντας πολλές και διαφορετικές πτυχές του εαυτού του. Η ζωή του αποτέλεσε, αποτελεί και θα αποτελεί μέρος της ελληνικής ιστορίας γιατί, όπως είχε αναφέρει και ο Αριστοτέλης, «Τα εξέχοντα πρόσωπα τα οποία εμείς οι ίδιοι, ο λαός, εκλέξαμε αποτελούν την ιστορία μας».
Σπουδάζει στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Κρήτης αλλά κατάγεται από την Θεσσαλονίκη. Από μικρή ηλικία λόγω κυρίως και του σχολείου, συμμετέχει σε προσομοιώσεις, συνέδρια, διαγωνισμούς και σεμινάρια. Στον ελεύθερο της χρόνο ασχολείται με την πολιτική, την ποίηση και την λογοτεχνία.
