Της Άλκηστης Κατσάλη,
Ύστερά από την ειρήνη του 1919, η Ευρώπη κατολίσθησε για ακόμη μια φορά στον πόλεμο. Για ακόμη μια φορά, εκατομμύρια άνθρωποι συνεπλάκησαν σε μια σύγκρουση που ξεπερνούσε οποιαδήποτε άλλη μέχρι τότε. Ο Β’ Παγκόσμιος πόλεμος πέρασε στην ιστορία ως η πιο θανατηφόρα σύγκρουση στην ιστορία της ανθρωπότητας. Οι νεκροί ανέρχονται από 50 έως και 85 εκαταμμύρια. Ο Χίτλερ, ο Γκέμπελς κι ο Χίμλερ ήταν νεκροί, αλλά τα θύματα του Μαουτχάουζεν, του Νταχάου και των άλλων στρατοπέδων εξόντωσης ζητούσαν την κάθαρση. Τον Νοέμβριο του 1945 άρχισε η δίκη κορυφαίων Ναζιστών ηγετών, υπεύθυνων για τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν στη διάρκεια του Ολοκαυτώματος, καθώς και οχτώ ναζιστικών οργανώσεων σε ένα διασυμμαχικό δικαστήριο, στη Νυρεμβέργη της Γερμανίας.
Η δίκη της Νυρεμβέργης ξεκίνησε στις 20 Νοεμβρίου 1945 και ολοκληρώθηκε 1 Οκτωβρίου του 1946, με κατηγορούμενους 24 μέλη του Εθνικοσοσιαλιστικού Γερμανικού Εργατικού Κόμματος. Το δικαστήριο συστάθηκε από τις συμμαχικές δυνάμεις: Μεγάλη Βρετανία, Γαλλία, Σοβιετική Ένωση και Ηνωμένες Πολιτείες, στο πλαίσιο μιας συμφωνίας για τη δίκη και πιθανή καταδίκη όλων των εγκληματιών πολέμου που προέρχονταν από τον Άξονα. Το δικαστήριο απαρτιζόταν από τέσσερα μέλη, καθένα από τα οποία είχε και έναν αναπληρωματικό. Αναλυτικά, τα μέλη ήταν τα εξής:
- Αρχιδικαστής, Τζέφρεϊ Φρέντερικ Λόρενς (Μ. Βρετανία) – Πρόεδρος του Δικαστηρίου, τακτικό μέλος.
- Δικαστής, Σερ Νόρμαν Μπίρκετ (Μ. Βρετανία) – Αντιπρόεδρος, αναπληρωματικό μέλος.
- Δικαστής, Φράνσις Μπιντλ (ΗΠΑ) – τακτικό μέλος.
- Δικαστής, Τζον Πάρκερ (ΗΠΑ) – αναπληρωματικό μέλος.
- Καθηγητής Ποινικού Δικαίου, Ανρί Ντονεντιέ ντε Βαμπρ (Γαλλία) – τακτικό μέλος.
- Εφέτης, Ρομπέρ Φαλκό (Γαλλία) – αναπληρωματικό μέλος.
- Αντιστράτηγος, Ιονά Νικιτσένκο (Αντιπρόεδρος του Ανωτάτου Σοβιετικού Δικαστηρίου) – τακτικό μέλος.
- Συνταγματάρχης, καθηγητής Ποινικού Δικαίου, Αλεξάντερ Βολκόφ – αναπληρωματικό μέλος.
Οι υπόδικοι κλήθηκαν να λογοδοτήσουν για τις τέσσερις βασικές κατηγορίες:
Α) Συνωμοσία για το σχεδιασμό και την εξαπόλυση επιθετικών ενεργειών και άλλων εγκλημάτων κατά της Παγκόσμιας Ειρήνης.
Β) Εγκλήματα κατά της Ειρήνης (σχεδιασμός-προετοιμασία-έναρξη πολέμου).
Γ) Εγκλήματα πολέμου (παραβιάσεις νόμων και κανόνων πολέμου).
Δ) Εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας (δολοφονία-εξόντωση-υποδούλωση-εκτόπιση).
Οι κατήγοροι του Διεθνούς Στρατοδικείου ήταν ο Αμερικανός Ρόμπερτ Τζάκσον, ο Γάλλος Φρανσουά ντε Μαντόν, ο Σοβιετικός Ρομάν Ρουντένκο και ο Βρετανός Sir Χάρτλεϊ Σόκρος. Αυτοί οι τέσσερις εξέδωσαν κατηγορητήρια κατά των κορυφαίων αξιωματούχων των ναζί, μεταξύ των οποίων βρίσκονταν ο Χέρμαν Γκέριγκ, το άτομο που ο Χίτλερ είχε επιλέξει ως διάδοχο, ο Ρούντολφ Ες, δεύτερος τη τάξει του ναζιστικού κόμματος, ο Βίλχελμ Κάιτελ, επικεφαλής των ένοπλων δυνάμεων, ο Ερνστ Καλτενμπρούνερ, επικεφαλής των σωμάτων ασφαλείας, ο Χανς Φρανκ, γενικός κυβερνήτης της κατεχόμενης Πολωνίας, γνωστός και ως «χασάπης» της Κρακοβίας και άλλοι πολλοί. Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, εγκληματικές κηρύχθηκαν και οχτώ εγκληματικές οργανώσεις. Αυτές ήταν:
1. Η Κυβέρνηση του Γ’ Ράιχ
2. Το Σώμα των πολιτικών ηγετών του Εθνικοσοσιαλιστικού Γερμανικού Εργατικού Κόμματος (NSDAP)
3. Η Υπηρεσία Προστασίας του Εθνικοσοσιαλιστικού Γερμανικού Εργατικού Κόμματος (SS)
4. Η Υπηρεσία Ασφαλείας (SD)
5. Η Μυστική Κρατική Αστυνομία (γνωστότερη ως Γκεστάπο)
6. Τα Γερμανικά Τάγματα Εφόδου (SA)
7. Το Γενικό Επιτελείο του Γ’ Ράιχ
8. Η Ανωτάτη Διοίκηση της Βέρμαχτ (O.K.W.)
Όλοι οι κατηγορούμενοι αρνήθηκαν τις κατηγορίες, ο καθένας από τους οποίους προσπαθούσε με φθηνές δικαιολογίες να σώσει τον εαυτό του από την καταδίκη. Ο Χανς Φρανκ ήταν ο πρώτος που παραδέχθηκε την ενοχή του, λέγοντας: «Μην αφήσεις κανέναν να σου πει ότι δεν είχε ιδέα. Όλοι ένιωθαν πως υπήρχε κάτι φρικτά λάθος με αυτό το σύστημα. O Χίτλερ ντρόπιασε τη Γερμανία για πάντα! Πρόδωσε και ντρόπιασε τους ανθρώπους που τον αγάπησαν. Θα είμαι ο πρώτος, που θα παραδεχτώ την ενοχή μου». Η δίκη διήρκεσε έως την 1η Οκτωβρίου του 1946. Από τους κατηγορούμενους, οι 12 καταδικάστηκαν σε θάνατο, 3 σε ισόβια κάθειρξη, 4 σε φυλάκιση από 10 έως 20 χρόνια, ενώ όσοι απαλλάχθηκαν από τις κατηγορίες υποχρεώθηκαν να παρακολουθήσουν το ειδικό πρόγραμμα «αποναζικοποίησης» των Συμμάχων.
Η Νυρεμβέργη είναι η χώρα που «γέννησε» και καταδίκασε τον ναζισμό. Σήμερα, συμπληρώνονται 73 χρόνια από την περίφημη αυτή δίκη. Τη δίκη της Νυρεμβέργης! Οι θανατικές ποινές εκτελέστηκαν στις 16 Οκτωβρίου 1946, με δύο εξαιρέσεις: Ο Γκέριγκ αυτοκτόνησε λίγο πριν την προγραμματισμένη εκτέλεσή του, ενώ ο Μπόρμαν παρέμεινε ασύλληπτος, καταδικάστηκε, όμως, ερήμην σε θάνατο. Τα σημερινά στοιχεία υποδεικνύουν ότι σκοτώθηκε, πιθανόν αυτοκτόνησε, το 1945, στην προσπάθειά του να διαφύγει από το Βερολίνο. Υπολείμματα της σορού που βρέθηκαν το 1972, ταυτίστηκαν με βεβαιότητα το 1998 ως αυτά του Μπόρμαν. Αυτά αποτεφρώθηκαν και οι στάχτες σκορπίστηκαν στη Βαλτική, το 1999.
Βιβλιογραφία
- «Τα φοβερά ντοκουμέντα, η δίκη της Νυρεμβέργης» Mondadori- Φυτράκης
- «ΕΥΡΩΠΑΪΚΉ ΙΣΤΟΡΊΑ, Ο ΔΥΤΙΚΌΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΌΣ: ΝΕΌΤΕΡΟΙ ΧΡΌΝΟΙ» E.M. BURNS
Γεννημένη το 2000 και μεγαλωμένη στα Γρεβενά. Σπουδάζει Ιστορία και Αρχαιολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και κατά καιρούς παρακολουθεί διάφορες επιμορφώσεις στον τομέα της, φέροντας έντονο ενδιαφέρον στην Νεότερη και Σύγχρονη Ιστορία. Στον ελεύθερό της χρόνο επιλέγει να διαβάζει ιστορικά βιβλία και ποίηση.
