Της Ματίλντας Γεωργελέ,
Σχεδόν 2 χρόνια μετά τις εκλογές του Οκτωβρίου του 2017, ο Sebastian Kurz είναι και πάλι ο μεγάλος θριαμβευτής. Επιβεβαιώνοντας όλες τις δημοσκοπήσεις των προηγούμενων μηνών, την Κυριακή 29 Σεπτεμβρίου στις πρόωρες βουλευτικές εκλογές, το Αυστριακό Λαϊκό Κόμμα (OeVP) κέρδισε το 38% των ψήφων, αυξάνοντας κατά 7 ποσοστιαίες μονάδες τη δυναμική του από τις προηγούμενες εκλογές. Τα δύο κόμματα που επιζητούσαν διακαώς την αποτυχία του, οι Σοσιαλδημοκράτες (SPOe) και το Κόμμα των Ελευθέρων (FPOe) υπέστησαν τις μεγαλύτερες απώλειες.
Αναλυτικά, το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα παρουσιάζεται περιορισμένο κατά 5 ποσοστιαίες μονάδες σε σχέση με το 2017, ενώ το Κόμμα των Ελευθέρων καταποντίστηκε, χάνοντας ένα ποσοστό της τάξης του 10%. Η κατακόρυφη αυτή πτώση του (FPOe) ενός κόμματος, το οποίο βρισκόταν στην κυβέρνηση έως τον περασμένο Μάιο, δύναται να αιτιολογηθεί από την εμπλοκή του αρχηγού του, Heinz-Christian Strache, στην «Υπόθεση Ίμπιζα», [1]γεγονός που συντέλεσε όχι μόνο στην παραίτησή του από Αντίκαγκελάριο τον Μάιο του 2019, αλλά και εν προκειμένω στη μείωση της εμπιστοσύνης του λαού στο πρόσωπό του και στο κόμμα του.
Την τέταρτη θέση κατέλαβαν οι Πράσινοι, οι οποίοι όχι μόνο εξασφάλισαν την είσοδο τους στην Βουλή, κατόρθωμα που δεν είχαν επιτύχει το 2017, καθώς είχαν βρεθεί κάτω του ορίου του 4%, αλλά ταυτόχρονα εξασφάλισαν ποσοστό 14,3%, αυξημένο κατά 10,5 μονάδες. Το τελευταίο κόμμα που κατόρθωσε να ξεπεράσει το φράγμα του 4% και να εισέλθει στη Βουλή είναι το θεωρούμενο νεοφιλελεύθερο κόμμα NEOS (Νέα Αυστρία), με ποσοστό 7,5% ενώ το κόμμα «Τώρα» (πρώην «Λίστα Πιλτς»), που εκπροσωπούταν στην απερχόμενη Βουλή με ποσοστό 4,5%, παρέμεινε εκτός, αφού συγκέντρωσε μόλις 1,9%.
Το βασικό ερώτημα που ανακύπτει στην προκειμένη περίπτωση, είναι πώς ο Καγκελάριος Kurz θα κατορθώσει να υπερνικήσει τα αντιτιθέμενα μέρη και τα μεγάλα ιδεολογικά αναχώματα, που έχουν μεταξύ τους και να δημιουργήσει μια κραταιά και αδιαμφισβήτητη κυβέρνηση συνασπισμού. Τα πιθανά σενάρια, λοιπόν, που ανακύπτουν και προσφέρουν μια αμυδρή εικόνα της επόμενης ημέρας στο πολιτικό στερέωμα της Αυστρίας είναι τα εξής:
Αρχικά, για να σχηματιστεί κυβέρνηση συνασπισμού, είναι απαραίτητο να βρεθεί ένα ισχυρό κόμμα με αρκετή υποστήριξη. Το FPOe δεν είναι ούτε ελκυστικό, αλλά ούτε και κατάλληλο για να επιτελέσει αυτόν τον ρόλο, αφού αφενός παρουσιάζεται κλυδωνισμένο από το «Σκάνδαλο Ίμπιζα», χάνοντας πάνω από το ένα τρίτο του μεριδίου των ψήφων από το 2017, και αφετέρου ο Kurz βρίσκεται σε μετωπική σύγκρουση με το δημοφιλές μέλος του κόμματος και πρώην Υπουργό Εσωτερικών, Herbert Kickl.
Από την άλλη, όμως, είναι γεγονός ότι η άκρα δεξιά (FPOe) θα είναι αδιαμφισβήτητα πιο ευέλικτη στην κυβέρνηση από ό,τι στην αντιπολίτευση και ταυτόχρονα η αγάπη για την πατρίδα και η αυστριακή ταυτότητα είναι δυο έννοιες που χρησιμοποιούν και τα 2 κόμματα στη ρητορική τους, γεγονός που αναγκάζει τον κύριο Kurz να προσπαθήσει να παραμερίσει τις διαφορές και ενδεχομένως να βρει κοινό έδαφος μεταξύ των κομμάτων. Στην άλλη πλευρά του ιδεολογικού φάσματος, είναι σχεδόν αδιανόητο ο Καγκελάριος να συνάψει συμμαχία με το κεντροαριστερό SPOe, δεδομένης της πτωτικής υποστήριξής της στην πλειονότητα της Ευρώπης και του εκ διαμέτρου αντίθετου ιδεολογικού υποβάθρου των δυο Κομμάτων.
Μεγάλο ενδιαφέρον σημειώνει το ενδεχόμενο συνεργασίας με τους Πράσινους, κόμμα το οποίο έχει σημειώσει ιλιγγιώδη άνοδο μαζί με το κίνημα της Greta Thunberg για την κλιματική αλλαγή και συγκεντρώνει μια εκλογική βάση ιδιαίτερα ελκυστική για τον κ. Kurz, αφού απαρτίζεται κυρίως από άτομα νεαρής ηλικίας. Βασικός τρόπος για να εξισορροπήσει τον ζήλο και τις ακλόνητες απαιτήσεις των Πρασίνων είναι να προσκαλέσει και ένα τρίτο μέρος στον Συνασπισμό, που δε θα μπορούσε να είναι άλλο από το κόμμα NEOS. Είναι πάντως γεγονός ότι οι Πράσινοι μπορεί να έχουν σοβαρούς λόγους να χρησιμοποιήσουν το άνοιγμα, δεδομένης της ευκαιρίας που τους προσφέρει να στηρίξουν τη λαϊκή υποστήριξη που απέκτησαν οι ομόλογοί τους από τις ευρωπαϊκές εκλογές τον Μάιο.
Εν κατακλείδι, η απάντηση σε όλα αυτά τα πολυδιάστατα και δαιδαλώδη ενδεχόμενα θα εξαρτηθεί από το πώς ο κ. Kurz, που είναι γνωστό ότι είναι ιδεολογικά ευέλικτος, θα κινήσει τα νήματα και θα παίξει τα κρυφά του χαρτιά τις ερχόμενες εβδομάδες. Είναι πάντως έκδηλο πως ο 33χρονος Sebastian Kurz είναι κάτι περισσότερο από έναν απλό επιτυχημένο πολιτικό μιας μικρής χώρας, αφού όχι μόνο κατόρθωσε με δεξιοτεχνία να ξεπεράσει τις καταστροφικές συνέπειες του σκανδάλου Ίμπιζα, αλλά ταυτόχρονα βγήκε πολλάκις κερδισμένος και ευνοημένος. Οι μουσικοί είναι έτοιμοι και τα βιολιά είναι στη θέση τους, θα βρει, όμως, ο Sebastian Kurz τον κατάλληλο εταίρο για να χορέψει το πολυπόθητο Βιενέζικο Βάλς; Ο χρόνος θα δείξει.
[1] Ο αρχηγός του FPO, Heinz-Christian Strache, αποπειράθηκε να παραδώσει τον έλεγχο εγκαταστάσεων μέσου μαζικής ενημέρωσης σε Ρώσο ολιγάρχη, με αντάλλαγμα τη χρηματοδότηση της καμπάνιας του και την υποστήριξή του.
Είναι τριτοετής φοιτήτρια Διεθνών και Ευρωπακών Σπουδών στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Την παρούσα στιγμή βρίσκεται στο Παρίσι, όπου έχει επιλεγεί να φοιτήσει μέσω Εράσμους στο Πανεπιστήμιο Paris 1 Panthéon Sorbonne στο τμήμα του Διεθνούς Δικαίου. Tην περίοδο Σεπτεμβρίου-Δεκεμβρίου, βρισκόταν στις Βρυξέλλες οπου πραγματοποίησε πρακτική άσκηση στη Μόνιμη Αντιπροσωπεία της Ελλάδας στην ΕΕ με αντικείμενο το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Έχει συμμετάσχει σε πληθώρα σεμιναρίων και συνεδρίων Προσομοίωσης Ηνωμένων Εθνών όπως το HARVARD WORLD MUN στη Μαδρίτη, το FWWMUN (στη Νεα Υόρκη υπό την αιγίδα του ΟΗΕ), καθώς και στο European Youth Debate υπό την αιγίδα του Πανεπιστήμιου Βοcconi στο Μιλάνο. Κατά την περσινή χρονία συμμετείχε ως βουλευτής στο 22 ΠΚΝ.Ομιλεί 4 γλώσσες, Ελληνικά, Αγγλικά, Γαλλικά σε επίπεδο μητρικής και Κινέζικα σε επίπεδο Lower. Είναι λάτρης της ιστιοπλοϊας καθώς και του χειμερινού σκι.
