11.1 C
Athens
Κυριακή, 22 Δεκεμβρίου, 2024
ΑρχικήΚοινωνία«Καζάνι που βράζει» η Μόρια της Λέσβου

«Καζάνι που βράζει» η Μόρια της Λέσβου


Της Ελένης Καππέ,

Η περίοδος που διανύει η Ελλάδα είναι μια από τις δυσκολότερες. Από τη μια η κακή οικονομία της και από την άλλη το μεγάλο μεταναστευτικό κύμα που μαστίζει τη χώρα, κάνουν τους πολίτες και τους μετανάστες να έρχονται σε συνεχείς συγκρούσεις και να προβαίνουν σε αποτρόπαιες πράξεις.

Κάτι τέτοιο συνέβη την Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου 2019, στη Μόρια, ένα χωριό στην ανατολική Λέσβο, όπου ξέσπασε φωτιά στον καταυλισμό των προσφύγων. Οι κάτοικοι του χωριού ήταν το 2011 γύρω στους 1.600. Το συγκεκριμένο μέρος θεωρείται από το 2010 «Κέντρο Υποδοχής και Ταυτοποίησης προσφύγων» και φιλοξενεί σήμερα πάνω από 12.000 πρόσφυγες. Οι συνθήκες κράτησης είναι -το λιγότερο- άθλιες. Οι σκηνές είναι ετοιμόρροπες και οι πρόσφυγες διαμένουν σε ναυτικά εμπορευματοκιβώτια (κοντέινερ). Ο αριθμός των προσφύγων πλέον είναι πενταπλάσιος από αυτόν που μπορεί να αντέξει το Κέντρο Υποδοχής, μιας και έχει δημιουργηθεί για μόλις 2.500 χιλιάδες άτομα.

 

Είναι λογικό, υπό τέτοιες συνθήκες και μέσα σε τόσο μεγάλο αριθμό ανθρώπων, να υπάρχουν κρούσματα εγκληματικότητας και βίας. Υπήρχαν ακόμη πρόσφυγες που εύχονταν να πέθαιναν από το να διαμένουν εκεί, εγκλωβισμένοι. Μετανάστες προσπαθούσαν να αυτοκτονήσουν λόγω του εγκλωβισμού τους στη Μόρια. Το περίεργο είναι πως η επιχορήγηση για το προσφυγικό, ύψους 1.6 δισεκατομμυρίων, δε φαίνεται να χρησιμοποιήθηκε από το ελληνικό κράτος για να βελτιωθούν οι συνθήκες ζωής των ανθρώπων αυτών.

Το μεσημέρι της Κυριακής, λοιπόν, ξέσπασε μεγάλη φωτιά στον καταυλισμό των προσφύγων από άγνωστες μέχρι στιγμής αιτίες. Στο σημείο έσπευσαν αμέσως δύο οχήματα της πυροσβεστικής. Ανακαλύφθηκε, τελικά, ότι υπήρχαν δυο μέτωπα. Ένα μέσα σε κοντέινερ και ένα έξω από τον καταυλισμό. Η φωτιά ξεκίνησε έξω από το κέντρο συγκέντρωσης. Όταν η πυροσβεστική και η αστυνομία έφτασαν, παρεμποδίστηκαν από κάποιους πρόσφυγες με σκοπό να μην μπουν στο κέντρο, μιας και ήταν έτοιμοι να καταλάβουν το κέντρο υποδοχής που βρίσκεται μέσα στον καταυλισμό.

Μετά την πυρκαγιά σημειώθηκαν ισχυρές εντάσεις, με την ομάδα των ΔΙ.ΑΣ. να καταφθάνει έτοιμη να επέμβει με κάθε τρόπο, αλλά και ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις να μεταφέρονται στο σημείο από όλη την Ελλάδα. Από τη φωτιά είχαμε ένα πτώμα μιας γυναίκας που μεταφέρθηκε απανθρακωμένη και ενός βρέφους, πιθανόν του παιδιού της. Για το δεύτερο υπάρχουν αμφιβολίες, μιας και οι πρόσφυγες απαγορεύουν την είσοδο των αστυνομικών στο σημείο και δεν μπορούμε να γνωρίζουμε περισσότερες λεπτομέρειες.

Πρέπει να σημειωθεί πως στο σημείο έχουν ξαναϋπάρξει επεισόδια και στο παρελθόν μεταξύ των προσφύγων. Ο λόγος είναι πως υπάρχουν άνθρωποι ταλαιπωρημένοι, άνθρωποι ερχόμενοι από μια εμπόλεμη ζώνη, διαλυμένοι και φοβισμένοι, σε έναν άλλο τόπο. Στον τόπο αυτό, έρχονται σε επαφή με άτομα άλλης θρησκείας και άλλης κουλτούρας. Το μόνο που θέλουν είναι να σωθούν οι οικογένειές τους από το θάνατο του πολέμου. Οι συνθήκες της διαμονής τους στη νέα χώρα όπου καταλήγουν είναι το λιγότερο αισχρές και οι διαμαρτυρίες των γηγενών είναι συχνό φαινόμενο. Το μόνο τους πρόβλημα; Το καθημερινό άγχος για την επιβίωση αυτών και των παιδιών τους.

Η κατάσταση στη Μόρια είναι έκρυθμη. Αν δε βρεθεί μια λύση σύντομα, τα επεισόδια αυτά δε θα είναι μοναδικά και θα επαναληφθούν με μεγαλύτερη ένταση και με περισσότερες καταστροφές. Τόσο το κράτος, όσο και οι πολίτες οφείλουν να καταλάβουν πως η ιστορία επαναλαμβάνεται και πως οι λύσεις πρέπει να δοθούν συλλογικά. Δεν είμαστε μόνοι μας πλέον. Η χώρα μας έχει γίνει ένα μεγάλο Hotspot και πρέπει όλοι να βοηθήσουμε τόσο τους ανθρώπους που έρχονται εδώ, όσο και τους εαυτούς μας.


 

TA ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΡΘΡΑ

Ελένη Καππέ
Ελένη Καππέ
Είναι τελειόφοιτη φοιτήτρια του τμήματος Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Επιστήμης, με κατεύθυνση στην Ιστορία της Επιστήμης, του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Γεννημένη το 1996 στην Αθήνα. Εργάζεται στον ιδιωτικό τομέα και ασχολείται εδώ και χρόνια με τη προσφορά εθελοντικού έργου σε ευπαθείς ομάδες. Στόχος της είναι μια ακαδημαϊκή καριέρα στον τομέα της ιστορίας καθώς και ένα αξιόλογο κοινωνικό έργο. Σημαντικότερο, θεωρεί το να προσφέρει βοήθεια σε όσους την έχουν ανάγκη, ανιδιοτελώς. Η ευγνωμοσύνη στα μάτια τους είναι η μεγαλύτερή της ανταμοιβή.