Της Μαριάννας Χαμντάνη,
Όταν ακούει κανείς τη λέξη «παιδί», του έρχεται στο νου το γέλιο, η χαρά, το παιχνίδι, το σχολείο, οι ανέμελες στιγμές, οι φίλοι και η οικογένεια. Κάθε παιδί αξίζει να έχει έναν σωστό τρόπο ζωής, να απολαμβάνει οικογενειακή θαλπωρή, αγάπη, στοργή, κατανόηση, προστασία και φυσικά, αξίζει να έχει μια θέση στην εκπαίδευση. Η επόμενη γενιά, λένε, θα φέρει την αλλαγή. Θα είναι ικανή, λένε, να οδηγήσει σε έναν καλύτερο κόσμο. Η επόμενη γενιά, όμως, χάνεται προτού φτάσει στα 5 της χρόνια. Και όταν φτάσει, είναι ήδη καταπονημένη από όλα αυτά που χρειάστηκε να υποστεί, προκειμένου να ζήσει. Θα ήταν, όμως, λάθος να αναφερθούμε αποκλειστικά στις αναπτυσσόμενες χώρες, καθώς και στις ανεπτυγμένες χώρες πολλά παιδιά κουβαλάνε τον δικό τους σταυρό. Κάθε μέρα, κάθε ώρα, πάνω από 300 παιδιά χάνουν τη ζωή τους λόγω υποσιτισμού, έλλειψης πόσιμου νερού και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Αυτά που θεωρούμε εμείς δεδομένα και πολλές φορές υποτιμάμε, για εκείνα είναι πολύτιμα και ο συνδετικός τους κρίκος με τη ζωή.
Στις αναπτυσσόμενες χώρες εντάσσονται οι χώρες της Αφρικής, της Ασίας και αρκετά νησιά όπως είναι το Κιριμπάτι, οι Μαλδίβες, το Πράσινο Ακρωτήρι, οι Νήσοι Σολομώντα, το Σάο Τόμε και Πρίνσιπε, η Σαμόα, το Τουβαλού και το Βανουάτου. Οι χώρες αυτές βρίσκονται σε οικονομική ένδεια, καθώς μεγάλο μέρος του πληθυσμού παλεύει να ζήσει με λιγότερο από 2 δολάρια την ημέρα. Τα παιδιά βρίσκονται σε δεινή κατάσταση, καθώς δε διαθέτουν τα προς το ζην και έτσι είναι περισσότερο ευάλωτα σε ασθένειες και πολλές φορές, στον θάνατο. Ένα από τα βασικότερα προβλήματα που μαστίζουν τις χώρες αυτές είναι ο υποσιτισμός, ο οποίος δεν αφήνει να τραφεί καλά ο οργανισμός και να αναπτυχθεί ομαλά το σώμα. Το πρόβλημα του υποσιτισμού μπορεί να είναι αποτέλεσμα φτώχειας ή έλλειψης σιταριού, που ενδεχομένως να υπάρχει σε περιόδους πολέμου και ξηρασίας. Περίπου 450 εκατομμύρια παιδιά πρόκειται να αντιμετωπίσουν επιβράδυνση στη σωματική και διανοητική τους ανάπτυξη μέσα στα επόμενα χρόνια, εάν δε γίνει άμεσα κάτι δραστικό από τις μη κυβερνητικές οργανώσεις προκειμένου να σταματήσει ή έστω να μειωθεί μια για πάντα αυτό το φαινόμενο. Η εικόνα ενός κατατρεγμένου και υποσιτισμένου παιδιού είναι πράγματι αποκαρδιωτική και συγκλονίζει.
Ένα επιπλέον πρόβλημα έχει προστεθεί, που αφορά την έλλειψη πόσιμου νερού, καθώς και τις ασθένειες που καραδοκούν. Λαμβάνοντας υπόψη τις μετρήσεις της UNICEF, περίπου το 21% των παιδιών στις αναπτυσσόμενες χώρες στερούνται πρόσβασης σε νερό, αφού διαμένουν σε απόσταση μεγαλύτερη των 15 λεπτών. Επίσης, 2.6 δισεκατομμύρια άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση σε στοιχειώδεις εγκαταστάσεις υγιεινής. Οι κρίσιμες αυτές στερήσεις κοστίζουν σε πολλούς τη ζωή και την ομαλή ανάπτυξη. Οι επιπτώσεις του μη πόσιμου νερού, της φτωχής υποδομής, της ανεπαρκούς υγιεινής και των φαρμάκων, γίνονται φανερές με τη μορφή ασθενειών όπως η μηνιγγίτιδα, η ελονοσία, η λεπτοσπείρωση και με άλλες επικίνδυνες και θανατηφόρες ασθένειες. Τα παιδιά, λόγω του χαμηλού ανοσοποιητικού τους συστήματος, είναι πιο ευάλωτα και μπορούν να προσβληθούν ευκολότερα. Όλα αυτά καταστρατηγούν τα θεμελιώδη δικαιώματα, τα οποία θέσπισε η Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού. Ξεκίνησε με πρωτοβουλία της Πολωνικής κυβέρνησης και της UNICEF και τέθηκε σε ισχύ το 1990.
Ωστόσο, οι «δοκιμασίες» στις οποίες υπόκεινται καθημερινά τα παιδιά, δε σταματάνε εδώ. Σε πολλές χώρες, αναπτυγμένες και μη, τα παιδιά πέφτουν θύματα κακοποίησης και εκμετάλλευσης. Με τον όρο παιδική κακοποίηση εννοούμε τη σωματική, σεξουαλική ή συναισθηματική μεταχείριση ενός παιδιού, αλλά ακόμα και την παραμέλησή του, με αποτέλεσμα τη βλάβη, σωματική, ψυχική και συναισθηματική. Χωρίς αμφιβολία, ο αριθμός των παιδιών που έχουν υποστεί τέτοια μεταχείριση σοκάρει και οι συνέπειες αυτού του προβλήματος είναι ανεξίτηλα χαραγμένες στη ζωή ενός θύματος, καθώς τα άτομα αποκτούν έντονα προβλήματα, δυσκολεύονται να αγαπήσουν, να εμπιστευτούν, τείνουν προς τις καταχρήσεις και εμφανίζουν αγχώδεις διαταραχές. Ακόμη, εμφανίζουν προβλήματα προσαρμοστικότητας, κατάθλιψης και ενδέχεται να προβούν οι ίδιοι σε πράξεις κακοποίησης άλλων παιδιών όταν ενηλικιωθούν. Λαμβάνοντας υπόψη ορισμένες μετρήσεις της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας, υπήρξαν 57.000 θάνατοι παιδιών κάτω των 15 ετών σε όλο τον κόσμο εξαιτίας της κακοποίησης που υπέστησαν. Πώς γίνεται κάποιος να θέλει να βλάψει ένα παιδί;
Αξίζει να αναφέρουμε ότι το πρόβλημα της παιδικής εργασίας είναι ένα θέμα που εξακολουθεί να υπάρχει και να παίρνει ολοένα και μεγαλύτερες διαστάσεις. Για πάνω από 250 εκατομμύρια παιδιά, η καθημερινότητά τους δεν αφορά το σχολείο, το παιχνίδι και τη θαλπωρή της οικογένειάς τους, αλλά αφορά τα θορυβώδη και ψυχρά εργοστάσια, τα χωράφια και τις βιοτεχνίες. Τα παιδιά αυτά είναι συνήθως της ηλικίας 5 με 14 ετών, στην Ασία το 61% των παιδιών εργάζεται, στην Αφρική το 32% και στη Λατινική Αμερική και Καραϊβική το 7%. Οι συνθήκες, όμως, εργασίας είναι άκρως ακατάλληλες και ανθυγιεινές για ελάχιστα χρήματα. Δεν είναι λίγα τα παιδιά που αρρωσταίνουν και άλλες φορές χάνουν τη ζωή τους εξαιτίας της εξαθλίωσης που υφίστανται.
Αναμφίβολα, πολλά παιδιά στον κόσμο ζουν κάτω από συνθήκες απόλυτης φτώχειας, εξαθλίωσης, εκμετάλλευσης και κακοποίησης. Πολλοί οργανισμοί καταβάλλουν τεράστιες προσπάθειες, έτσι ώστε να τα βοηθήσουν να αποκτήσουν καλύτερες συνθήκες ζωής, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, εκπαίδευση, αγάπη, φροντίδα για ένα καλύτερο αύριο. Έχει σημειωθεί αξιοσημείωτη πρόοδος όσον αφορά τη μείωση της παιδικής θνησιμότητας, από 12 στα 7.6 εκατομμύρια, δίνοντας μια ελπίδα για τη βελτίωση της κατάστασης. Το μέλλον είναι στα χέρια των παιδιών και είναι χρέος όλων μας να τα προστατεύουμε και όχι να γυρνάμε την πλάτη σε αυτό το μείζον πρόβλημα!
Είναι γεννημένη το 1999 σπουδάζει στις Πολιτικές Επιστήμες και Διεθνείς Σχέσεις στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου και βρίσκεται στο 3ο έτος των σπουδών της. Ως κατεύθυνση θέλει να επιλέξει τις διεθνείς σχέσεις αλλά δε γνωρίζει ακόμα το επάγγελμα που επιθυμεί να ακολουθήσει στο μέλλον. Έχει παρακολουθήσει αρκετά συνέδρια, ημερίδες και πλέον συμμετέχει σε προσομοιώσεις. Της αρέσουν οι ξένες γλώσσες και ο χορός.
