Της Σοφία Ζαφειροπούλου,
Στις 19 Σεπτεμβρίου 1970 ο εικοσιδιάχρονος φοιτητής της γεωπονίας, Κωνσταντίνος Γεωργάκης, αποφασίζει να τερματίσει τη ζωή του σε ένδειξη διαμαρτυρίας για το πολιτικό καθεστώς που ίσχυε τότε στην Ελλάδα μπροστά από το δικαστικό μέγαρο της Γένοβας.
Γεννήθηκε στις 23 Αυγούστου του 1948 στην Κέρκυρα και ήταν ενεργό μέλος της ΕΔΗΝ, της Νεολαίας της Ένωσης Κέντρου από το 1968 και στο αυτοκίνητό του είχε κολλημένη τη φωτογραφία του Ανδρέα Παπανδρέου. Από την πρώτη στιγμή αντιτάχθηκε στο καθεστώς. Τρεις μήνες πριν την αυτοκτονία του, σε συνέντευξη που είχε παραχωρήσει ανώνυμα σε γενοβέζικο περιοδικό, αποκαλύπτει πως η Χούντα έχει διεισδύσει στις ελληνικές φοιτητικές οργανώσεις της Ιταλίας. Φοβούμενος, όμως, πως γρήγορα η ταυτότητά του θα διέρρεε και πως το ελληνικό δικτατορικό καθεστώς θα προέβαινε σε αντίποινα, στοχεύοντας την οικογένειά του στην Ελλάδα, αποφάσισε να προχωρήσει σε μια ακραία πράξη, που όχι μόνο θα διασφάλιζε την προστασία της οικογένειάς του, αλλά θα έστρεφε το βλέμμα της διεθνούς κοινότητας προς την ελληνική πολιτική κατάσταση.
Στις τρεις τα ξημερώματα της 19ης Σεπτεμβρίου 1970, στην πλατεία Μatteoti της Γένοβας, περιέλουσε τον εαυτό με τρία μπουκάλια βενζίνης ακριβώς μπροστά από το γενοβέζικο δικαστικό μέγαρο και αυτοπυρπολήθηκε. Καθώς τον τύλιγαν οι φλόγες φώναζε: «Το έκανα για χάρη της Ελλάδας, ζήτω η δημοκρατία, όλοι οι Ιταλοί ας αναφωνήσουν: ζήτω η Ελλάδα». Οι υπάλληλοι που εργάζονταν στον τομέα της καθαριότητας, βλέποντάς τον να φλέγεται έσπευσαν να τον βοηθήσουν. Μεταφέρθηκε άμεσα στο νοσοκομείο, ωστόσο υπέκυψε στα τραύματά του δέκα ώρες αργότερα.
Νωρίτερα είχε χαρίσει το αντιανεμικό του στην αρραβωνιαστικιά του Ροζάνα και είχε γράψει μια επιστολή στον πατέρα του: «Συχώρεσέ με για αυτό που έκανα και μην κλάψεις. Ο γιος σου δεν είναι ήρωας. Είναι άνθρωπος, όπως όλοι οι άλλοι, ίσως λίγο πιο φοβισμένος (…) δε θέλω να μπείτε σε κίνδυνο από τις πράξεις μου, δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά, παρά να σκέφτομαι σαν ενεργό και ελεύθερο άτομο». Έπειτα, ξεκίνησε με το αυτοκίνητό του για την πλατεία.
Η κηδεία του έγινε στην Γένοβα στις 23 του μηνός. Το περιστατικό αποσιωπήθηκε από το καθεστώς, όμως δεν άργησε να διαδοθεί από στόμα σε στόμα. Η Χούντα, επικαλούμενη λόγους ασφαλείας και φοβούμενη το ενδεχόμενο συλλαλητηρίου, καθυστερούσε την επιστροφή της σωρού του. Μετά από τετράμηνη καθυστέρηση, στις 28 Ιανουαρίου ενταφιάστηκε στο Α’ δημοτικό νεκροταφείο της Κέρκυρας.
Η αυτοθυσία του ενέπνευσε τους στίχους του ποιητή Ν. Βρεττάκου στο έργο του «Η Θέα του Κόσμου: ήσουν η φωτεινή πλευρά του δράματός μας… στην ίδια λαμπάδα τη μία, τ΄ αναστάσιμο φως κι ο επιτάφιος θρήνος μας» και εικάζεται πως το τραγούδι Ωδή στον Γεώργιο Καραϊσκάκη γράφηκε για αυτόν.
Η θυσία του αναγνωρίστηκε επί Μεταπολίτευσης το 1975 και διοργανώθηκε εκδήλωση τιμής για τον Κώστα Γεωργάκη από τον Αλέκο Παναγούλη, ενώ το όνομά του δόθηκε σε πλατεία στη γενέτειρά του, καθώς και σε οδό της Θεσσαλονίκης στη συνοικία της Αναλήψεως. Το 1996 κυκλοφόρησε το βιβλίο του Κωνσταντίνου Παπουτσή «Το μεγάλο ΝΑΙ Υπόθεση Κώστα Γεωργάκη».
Οι Ιταλοί τιμούν τη μνήμη του και στο σημείο της αυτοκτονίας τοποθέτησαν αναμνηστική επιγραφή που γράφει: Al giovane Greco Constantino Geogakis che à sacrificato i suoi 22 anni per la Libertà e la Democrazia del suo paese. Tutti gli Uomini Liberi rabbriviscono davanti al suo Eroico Gesto. La Grecia Liberta lo ricorderà per sempre. Μεταφράζεται ως: Στον Έλληνα Κωνσταντίνο Γεωργάκη, που θυσίασε τα 22 χρόνια του για την ελευθερία και την δημοκρατία της πατρίδος του. Όλοι οι ελεύθεροι άνθρωποι σκιρτούν μπροστά στην ηρωική του χειρονομία. Η ελεύθερη Ελλάδα θα τον θυμάται για πάντα.
Η πλατεία Matteoti «φωτίστηκε» από τον ανθρώπινο δαυλό, που έκαιγε για την ελευθερία. Ο αυτοπυρπολισμός του αποτέλεσε μοναδικό γεγονός στη γενικότερη ελληνική ιστορία των αγώνων για την δημοκρατία και προάγγελο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Η πράξη του ευαισθητοποίησε τη Δύση για την πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα.
Γεννήθηκε στην Πάτρα το 1999. Βρίσκεται στο τρίτο έτος του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων, του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου. Ασχολείται ενεργά με τον εθελοντισμό και λατρεύει τα ταξίδια
