Της Άννας Γαλερού,
Είμαι διακοσμήτρια εσωτερικού χώρου και κατοικώ στο Ρέθυμνο. Σπούδασα στην Ιταλία, και συγκεκριμένα στη Φλωρεντία. Τώρα, πιθανόν, θα με ρωτήσετε γιατί επέλεξα να πάω στο εξωτερικό για σπουδές. Η απάντηση έρχεται πηγαία σε αυτήν την ερώτηση. Οι σπουδές μου στο εξωτερικό ήταν τρομερά επιμορφωτικές και με άλλαξαν σαφέστατα ως άνθρωπο. Προς το καλύτερο θέλω να πιστεύω! Ήταν λες και τα μάτια, τα αυτιά και το μυαλό μου «άνοιξαν» όσο ήμουν εκεί, μέρα με τη μέρα. Ήρθα σε επαφή με κόσμους, νοοτροπίες, σκέψεις και τρόπους, πολύ διαφορετικούς από το δικό μου. Κόσμους που απόλαυσα κι αποφάσισα να εξερευνήσω. Αυτό, άλλωστε, επεδίωξα όταν ταξίδεψα εκτός των ελληνικών συνόρων, μία διαρκή εξερεύνηση που μέχρι τότε δε μπορούσα να έχω. Γι’ αυτό επέλεξα να φύγω για μερικά χρόνια.
Πλέον, όπως ήδη αναφέρθηκε, κατοικώ στο Ρέθυμνο της Κρήτης, απ’ όπου και κατάγομαι. Εκεί, διατηρώ το προσωπικό μου γραφείο εσωτερικής διακόσμησης (Studio Metrika). Στην παρούσα φάση, έχω κάνει σίγουρα το βασικότερο ενδιαφέρον μου επάγγελμα. Ήταν ένα όνειρο που είχα αρκετά χρόνια και το οποίο κυνηγούσα, τόσο μέσω των σπουδών μου, όσο και μέσα από την πορεία μου ως επαγγελματίας διακοσμήτρια. Επίσης, αυτή την περίοδο κατάφερα να σκηνογραφήσω μία θεατρική παράσταση, γεγονός που ένωσε δύο από τα σημαντικότερα ενδιαφέροντά μου, το θέατρο και τη διακόσμηση. Άλλωστε, πολλά από τα βασικά μου ενδιαφέροντα κινούνται εν γένει στον άξονα της τέχνης. Λατρεύω, λόγου χάριν, τη μουσική και τον κινηματογράφο. Πιστεύω ότι δεν είμαι η μοναδική που έχει βιώσει αυτή την ταύτιση, αυτό το δέσιμο με διάφορες εκφάνσεις της τέχνης.
Παρόλα αυτά, δε θα μπορούσα να πω ότι η τέχνη με βοηθά να δημιουργήσω τη δική μου τέχνη. Δε μπορώ να εντοπίσω, άλλωστε, μία και μοναδική βασική πηγή έμπνευσης. Μία εικόνα που θα δω, ένα τοπίο ή ένα όμορφο δέντρο μπορεί να με εμπνεύσει σε απερίγραπτο βαθμό. Όμως, έχω καταλάβει πλέον ότι το πιο σημαντικό για εμένα είναι η ψυχική μου ηρεμία, την οποία βρίσκω στη φύση. Μονάχα όταν είμαι ήρεμη, μπορώ να συγκεντρωθώ και να δημιουργήσω. Τότε είναι που έχω τη δύναμη να ξεφύγω από τα μικρά κουτάκια που με περιορίζουν και να ανταποκριθώ σωστά σε οποιαδήποτε δουλειά μου ανατεθεί.
Όταν, λοιπόν, δεν αντέχω άλλο τα στενά όρια της πόλης, που αν μη τι άλλο με πνίγουν συχνά-πυκνά και χάνω την έμπνευση -που στη δουλειά μου είναι απαραίτητη- ετοιμάζω αποδράσεις που αλλάζουν τις παραστάσεις μου. Ετοιμάζω μικρά και μεγάλα -αν μου το επιτρέπει ο χρόνος- ταξίδια στη φύση που, όπως ανέφερα, με ηρεμεί απίστευτα. Εκεί, αποφορτίζομαι κι έπειτα είμαι έτοιμη να ενταχθώ ξανά στην καθημερινότητα και να ανταποκριθώ στις υποχρεώσεις μου.
Κλείνοντας, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας ένα από τα μεγαλύτερά μου όνειρα. Θα ήθελα όλοι οι άνθρωποι να είναι ελεύθεροι, να εκφράζονται ελεύθερα και η διαφορετικότητα που έχει ο καθένας και η καθεμιά μας να μπορεί να αγκαλιάζεται. Αυτόν τον κόσμο οραματίζομαι, διότι πιστεύω ακράδαντα ότι αν πάψουμε να παρασυρόμαστε από τη μάζα και είμαστε πραγματικά «ο εαυτός μας», τότε θα κατορθώσουμε αφενός να είμαστε ευτυχισμένοι -ή μάλλον περισσότερο ευτυχισμένοι- και αφετέρου θα είμαστε ειλικρινείς, τόσο απέναντι στους άλλους όσο και προς τον ίδιο μας τον εαυτό. Αν και γνωρίζω ότι όσα περιγράφω είναι δύσκολο να συμβούν καθολικά, εγώ δε θα πάψω ποτέ να προσπαθώ, μέσω της τέχνης και της ζωής μου, να μεταδώσω αυτό το όνειρο σε όσους περισσότερους ανθρώπους μπορώ.
