Της Αθηνάς – Νεφέλης Βούκουνα,
Το καλοκαίρι του 2019 μόλις μας έχει αφήσει, ανανεώνοντας το ραντεβού με τις παραλίες και την ανεμελιά για του χρόνου. Αυτό το καλοκαίρι, για σένα τελειόφοιτε του λυκείου, ήταν ένα περίεργο καλοκαίρι, με ανάμεικτα συναισθήματα. Μέσα σε τρεις μήνες, άγγιξες όλες τις συναισθηματικές καταστάσεις που μπορεί ένας άνθρωπος να νιώσει σε αυτή τη ζωή. Από το τρομερό άγχος και τον πανικό των πανελληνίων, πέρασες στο στάδιο της απόλυτης λύτρωσης και κάθαρσης όταν έκοψες το νήμα και έφτασες στον τερματισμό του αέναου αυτού μαραθωνίου διαβάσματος. Και εκεί που νόμιζες ότι ο εφιάλτης τελείωσε, να που ο Αύγουστος σε βρήκε πάλι σε συναισθηματική φόρτιση να κοιτάς με αγωνία κάποιον πίνακα ανακοινώσεων για να μάθεις σε ποιο μέρος της Ελλάδας θα περάσεις τα επόμενα 4 χρόνια της ζωής σου.
Εκείνη την ημέρα δε θα την ξεχάσεις ποτέ. Κανείς μας δεν την έχει ξεχάσει. Είτε έφυγες με κλάματα και απογοήτευση, είτε έφυγες με δάκρυα χαράς και απόλυτη ικανοποίηση. Και πριν σου μιλήσω για την φοιτητική ζωή που ανοίγεται μπροστά σου διάπλατα, ας σταθούμε λίγο σε αυτό. Ίσως να ανήκεις στην κατηγορία των παιδιών που δεν πέρασαν στη σχολή της πρώτης τους επιλογής, ίσως να αισθάνεσαι ότι η αποτυχία σου χτύπησε την πόρτα, ίσως οι γύρω σου να σε κάνουν να νιώθεις πως δεν είσαι αρκετά ικανός. Κι όμως, εσύ υπέμεινες την ψυχολογική πίεση των πανελληνίων, τη στείρα αποστήθιση και τον ψιττακισμό που το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα τόσο ωμά επιβάλλει, και κατόρθωσες να τερματίσεις στον αγώνα δρόμου του ανταγωνισμού και της βαθμοθηρίας που επιτάσσει το ελληνικό σχολείο. Και μόνο γι’ αυτούς τους λόγους, λοιπόν, πρέπει να αισθάνεσαι περήφανος, καθώς σε καμία περίπτωση η απόδοση σου στις πανελλαδικές εξετάσεις δεν αντικατοπτρίζει την αξία σου ως άτομο. Η ελληνική κοινωνία πρέπει να συνειδητοποιήσει πλέον ότι οι πανελλήνιες δεν αποτελούν αυτοσκοπό, αλλά μόνο την πύλη εισόδου στην ανώτατη εκπαίδευση, δεν αποτελούν το τέλος, αλλά την αρχή μιας νέας πορείας ζωής. Και αυτή η νέα πορεία ζωής, είναι ακαταμάχητα γοητευτική.
Και κάπως έτσι, από μαθητής γίνεσαι πια φοιτητής, και μάλιστα πρωτοετής. Καλείσαι για πρώτη φορά να αλλάξεις σπίτι, φίλους, γειτονιά, πόλη. Καλείσαι να μείνεις μακριά από τους δικούς σου, να σταθείς στα πόδια σου και να μάθεις να αναλαμβάνεις τις ευθύνες σου. Από τις πρώτες κιόλας μέρες της νέας σου ζωής, τα ευτράπελα ξεκινούν. Εδώ δεν ξέρεις καν πόση ώρα θέλουν βράσιμο τα μακαρόνια, και τώρα καλείσαι να πληρώσεις λογαριασμούς, να διαχειριστείς χρήματα, να προσαρμοστείς στη σχολή σου.
Συμβουλή πρώτη, μην πελαγώσεις. Προγραμματίσου σωστά, πάρε όλες τις απαραίτητες πληροφορίες για τις γραφειοκρατικές διαδικασίες που πρέπει να ακολουθήσεις από τις αρμόδιες υπηρεσίες και από τη γραμματεία της σχολής σου. Ακολούθησε κατά γράμμα τις οδηγίες τους και ξεκίνα με τις πιο σημαντικές σου εκκρεμότητες, όπως την εγγραφή σου στην σχολή, την έκδοση της φοιτητικής σου ταυτότητας (πάσο) ή την αίτηση σίτισης στη φοιτητική λέσχη. Συμβουλή δεύτερη, ξεκίνα να μαθαίνεις την πόλη. Περπάτα στη φοιτητική σου περιοχή, εξερεύνησε όλο το campus, ρώτα τους ντόπιους πώς θα φτάσεις στον προορισμό σου, κάνε το google map τον καλύτερο σου φίλο για αρχή. Μόνο με αυτό τον τρόπο θα εξοικειωθείς με το νέο περιβάλλον, θα ξεκινήσεις να προσαρμόζεσαι και να αισθάνεσαι οικειότητα όταν κυκλοφορείς. Συμβουλή τρίτη, μη φοβηθείς να κάνεις φίλους. Όλοι μας στην αρχή της φοιτητικής μας ζωής είχαμε την ανησυχία εάν θα βρούμε νέες παρέες, εάν θα ταιριάξουμε με άλλα άτομα, εάν θα κάνουμε νέους φίλους. Αφέσου ελεύθερος, παρέμεινε ο εαυτός σου, γίνε κοινωνικός και σκέψου ότι όλοι αυτοί οι πρωτοετείς γύρω σου είναι στην ίδια θέση με εσένα. Όλοι ψάχνουν νέες παρέες και είναι άγνωστοι μεταξύ αγνώστων, όπως ακριβώς και εσύ. Κάνε νέες γνωριμίες και πίστεψέ με, θα γνωρίσεις ανθρώπους που σε έναν χρόνο από τώρα θα είναι καρδιακοί σου φίλοι. Συμβουλή τέταρτη, σκέψου θετικά. Για το τέλος, λοιπόν, άφησα το σημαντικότερο. Σε όποιο μέρος της Ελλάδας και να είσαι, ακόμα και στο μικρότερο χωριό, σε όποια σχολή και να πέρασες, ακόμα και αν δεν ήταν η πρώτη σου επιλογή, προσπάθησε να ζήσεις την εμπειρία στο έπακρο. Ακόμα και αν οι συνθήκες δεν είναι οι ιδανικές ή όπως ακριβώς τις είχες φανταστεί, προσαρμόσου και βρες το κουράγιο να αντιμετωπίσεις τη φοιτητική σου ζωή με ενθουσιασμό και με λαχτάρα να ανακαλύψεις το άγνωστο.
Πρέπει να συνειδητοποιήσεις ότι για τα επόμενα 4 χρόνια (τουλάχιστον), σου προσφέρεται απλόχερα ένα δώρο και μια εμπειρία ζωής που όμοια της δε θα ξαναζήσεις ποτέ. Μπροστά σου ανοίγονται διάπλατα νέοι ορίζοντες και ένας κόσμος γνώσεων και πολύτιμων στιγμών, που σε καλεί να τον εξερευνήσεις. Ζήστο, λοιπόν!
