Της Κατερίνας Μπικιώτη,
Στις 30 Αυγούστου, ένα 14χρονο κορίτσι έχασε τη ζωή του πάνω σε μία από τις πιο ευχάριστες στιγμές της, καθώς διασκέδαζε με την παρέα της στο λούνα παρκ που είχε στηθεί στην περιοχή τους. Ο θάνατος της άτυχης κοπέλας προέκυψε από κρανιοεγκεφαλική κάκωση, καθώς γλίστρησε από το κάθισμα του παιχνιδιού στο οποίο είχε ανέβει και έπεσε από μεγάλο ύψος στη βάση διπλανού παιχνιδιού. Αυτό το τραγικό γεγονός στάθηκε η αφορμή ώστε τεχνικοί και συντηρητές να εκφράσουν τη γνώμη τους για τη λειτουργία του παιχνιδιού, το οποίο σύμφωνα με πληροφορίες πληρούσε τις τεχνικές προδιαγραφές και λειτουργούσε νόμιμα. Ωστόσο, η έκθεση πραγματογνωμοσύνης δεν έχει ολοκληρωθεί, ώστε να κατατεθεί στην Εισαγγελία Βόλου.
Αν και η υπόθεση έχει πάρει τον δρόμο της δικαιοσύνης ώστε να αποδοθεί η ευθύνη, οι γονείς διακατέχονται από έντονη ανησυχία για τους όρους που προβλέπουν τη λειτουργία των μηχανημάτων, τη συχνότητα των ελέγχων, το σύστημα τήρησης των προϋποθέσεων λειτουργίας και την εποπτεύουσα αρχή. Τις τελευταίες μέρες, οι δηλώσεις που έχουν δοθεί στη δημοσιότητα δε μας απαντούν με βεβαιότητα στο κρίσιμο ερώτημα, εάν οι όροι λειτουργίας των αντίστοιχων παιχνιδιών και η προβλεπόμενη διαδικασία επίβλεψης αυτών εγγυώνται την ασφαλή ψυχαγωγία. Είναι αδιανόητο να θρηνούμε παιδιά σε χώρους που απευθύνονται κατά κόρον σε αυτά και υπόσχονται την εκτόνωσή τους μέσα από τη διασκέδαση. Και ενώ τα παιδιά απολαμβάνουν την αίσθηση αδρεναλίνης που προκαλούν τέτοιου τύπου παιχνίδια, η πολιτεία αδυνατεί να θέσει σε εφαρμογή μία σαφή διαδικασία που θα εξασφαλίζει τη διατήρηση της ευχάριστης διάθεσης με ασφάλεια, δίχως τους γονείς να αγωνιούν για την τύχη των παιδιών τους.
Αρκετά πια με τα κακοστημένα, κακοσυντηρημένα και επικίνδυνα παιχνίδια που κατακλύζουν τα δεκάδες λούνα παρκ ανά την Ελλάδα, κάθε καλοκαίρι. Ο κίνδυνος να χαθούν κι άλλες ζωές είναι τεράστιος, εάν επιτέλους δεν ακολουθούνται πιστά όλοι οι κανόνες ασφαλείας. Να σταματήσουμε να ελκόμαστε από το πρόχειρο! Να είμαστε αυστηροί στις επιλογές μας, ιδίως εάν αυτές αφορούν τα παιδιά μας. Όχι σε παιδικές χαρές που δεν ενδείκνυνται, σε λούνα παρκ χωρίς ασφάλεια και σε δραστηριότητες που δεν μπορούν να εγγυηθούν πως τα παιδιά δε θα διατρέξουν κανέναν απολύτως κίνδυνο.
Πώς θα μπορέσουμε να δικαιολογηθούμε ως κοινωνία σε όλα τα συνομήλικα παιδιά της νεκρής αυτής κοπέλας για την ανευθυνότητά μας, όσον αφορά την ασφαλή διασκέδασή τους; Πώς, άραγε, αυτά τα παιδιά θα καταφέρουν να διαχειριστούν αυτό το γεγονός; Φταίμε όλοι που ξαφνικά ερχόμαστε αντιμέτωποι με καταστάσεις που δεν μπορούμε ούτε να δικαιολογήσουμε, ούτε να εξηγήσουμε. Φταίμε που στεκόμαστε μπροστά στη νέα γενιά και, δυστυχώς, ο απολογισμός μας βρίσκει μείον!
Αναζητούμε χώρους διαμορφωμένους κατάλληλα ώστε να εκτοξεύεται η αδρεναλίνη μας εκ του ασφαλούς. Στο λούνα παρκ πρέπει να ακούγονται μόνο χαρούμενες παιδικές φωνές.
Γεννημένη το 1997 στην Λάρισα διανύει το 4ο έτος των σπουδών της στη Νομική Σχολή του ΔΠΘ. Βασικά ενδιαφέροντα της, είναι η αντιμετώπιση του νομοθέτη και της δικαιοσύνης απέναντι σε ποικίλα θέματα και ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Γνώμονας στην πορεία της, η εμπέδωση των αξιών της ζωής.
