Του Θεοχάρη Χατζημανώλη,
Σαν σήμερα, το 96 μ.Χ. πεθαίνει ο Τίτος Φλάβιος Δομιτιανός, Ρωμαίος αυτοκράτορας από το 86 έως το θάνατό του. Ο Δομιτιανός υπήρξε το τελευταίο μέλος της δυναστείας των Φλαβίων. Η κυβέρνησή του οδήγησε σε συγκρούσεις με τη σύγκλητο και περιορισμό των εξουσιών της.
Ανέλαβε την εξουσία σε ηλικία μόλις 30 ετών, οπότε και εξέφρασε τη σωρευμένη απειρία και φιλοδοξία που απέκτησε, λόγω του ότι μεγάλωσε παραγκωνισμένος από τον αδελφό και τον πατέρα του. Η φιλοδοξία του εκφραζόταν με τον τρόπο που συμπεριφερόταν και κυκλοφορούσε ιδίως μετά το 83 μ.Χ., οπότε και πέτυχε τη νίκη του στην Γερμανία. Το 86 ίδρυσε στη Ρώμη αγώνες, παρόμοιους και εμπνευσμένους από τους ολυμπιακούς, τους «LudiCapitolini».
Όσον αφορά τις σχέσεις με τη σύγκλητο, αυτές ήταν σίγουρα αγεφύρωτες. Ο αυτοκράτορας έκανε κατάχρηση του αξιώματος του principatus και επιθυμούσε να τον εκλαμβάνουν ως «Κύριο και Θεό». Τα κρατικά θέματα προτιμούσε να τα συζητάει με το αυτοκρατορικό του συμβούλιο και προσέδιδε τυπικό χαρακτήρα στις συζητήσεις που λάμβαναν χώρα στο αρχαίο πολιτειακό όργανο της συγκλήτου. Ένας φιλοαριστοκρατικός κύκλος διανοούμενων γρήγορα άρχισε να αναπτύσσεται και εμφανίστηκαν φιλόσοφοι που στηλίτευσαν την «τυραννική» πολιτική του. Η αποστασία του διοικητή της άνω Γερμανίας, Λεύκιου Αντωνίου Σατουρνίνου τον εξώθησε σε ακρότατη καχυποψία. Το 89 και για κάποια χρόνια που ακολούθησαν, κήρυξε διωγμούς σε βάρος μειονοτήτων, τις οποίες θεώρησε εχθρικές σε βάρος του από τη Ρώμη και την Ιταλία, συμπεριλαμβανομένων των φιλοσόφων, των λογίων και των χριστιανών.
Γενικά η πολιτική του υπολογίζεται ως θετική για την αυτοκρατορία, αν εξαιρεθεί η εμπάθεια που έδειχνε προς τη συγκλητική αριστοκρατία. Διεύρυνε τα σύνορα της αυτοκρατορίας, βελτίωσε τη διοικητική δομή της και την αξιολόγηση των διοικητών, έλαβε μέτρα για την προώθηση των μικροκαλλιεργητών, μερίμνησε για την ασφάλεια των συνόρων και τη διπλωματική θέση της αυτοκρατορίας, αύξησε το μισθό των λεγεωνάριων και ακολούθησε ένα σημαντικό οικοδομικό και πολιτιστικό πρόγραμμα για την αναβάθμιση της Ρώμης.
Ο Δομιτιανός, όπως ήταν αναμενόμενο, λόγω της κακής του σχέσης με την αριστοκρατία δολοφονήθηκε το 96 μ.Χ. από τους στενούς συνεργάτες του, τους δύο έπαρχους πραιτορίου, τη γυναίκα του, Δομιτία Λογγίνα και το θαλαμηπόλο του, Παρθένιο. Παρά την αρνητική εικόνα που άφησε ως παρακαταθήκη ο Δομιτιανός υπήρξε ένα αμφιλεγόμενο πρόσωπο, που σίγουρα κατόρθωσε να διατηρήσει την ομοιόσταση του κράτους.
Γεννήθηκε στο Λιτόχωρο Πιερίας το 1999. Είναι φοιτητής του τμήματος Ιστορίας-Αρχαιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης από τον Οκτώβριο του 2017. Στα ενδιαφέροντα και τις δράσεις που αναπτύσσει συμπεριλαμβάνονται θεματικές ενότητες πολιτικής, ιστορίας, φιλοσοφίας, κοινωνιολογίας, οικονομίας και κριτικής της τέχνης. Συμμετέχει σε πολιτικές προσομοιώσεις, επιστημονικά συνέδρια και ημερίδες και ασχολείται από την παιδική του ηλικία με το θέατρο. Γνωρίζει αγγλικά και ιταλικά. Στο OffLine Post γράφει ιστορικά θέματα.
