Του Αλέξανδρου Ραπακούσιου,
«Λίβελος: επιθετικό κείμενο πολεμικής με ακραίους και συχνά συκοφαντικούς ή υβριστικούς χαρακτηρισμούς»
Εν έτει 2019, η ανθρωπότητα δεν κατάφερε ακόμα να επιβάλει τα ιπτάμενα αμάξια ως τη νόρμα της καθημερινής μετακίνησης των πολιτών της, ούτε προφανώς να επιλύσει τα βαθιά ανθρωπιστικά προβλήματα που μαστίζουν εκατομμύρια ανά τον κόσμο όπως η ακραία φτώχεια, η έλλειψη πόσιμου νερού στη mama Africa, ούτε βεβαίως και ζητήματα που επιλέγουμε να αγνοούμε και να χώνουμε κάτω από το χαλάκι του ρυπογόνου νοικοκυριού μας, όπως η κλιματική αλλαγή.
Κατάφερε, ωστόσο, να βάλει στο χέρι του καθενός από εμάς ένα κινητό και να κάνει πολύ πλουσιότερους τύπους, όπως τον Zuckerberg και άλλους τίμιους οραματιστές, που μεταξύ μας δεν είναι και τόσο τίμιοι, αν κρίνουμε από το ότι τα προσωπικά μας δεδομένα αιωρούνται σε κάποια γωνιά του διαδικτυακού γαλαξία και περιμένουν τον επόμενο αγοραστή τους. Η εποχή της (παρα)πληροφορίας έχει δώσει στον καθένα το δικαίωμα να εκφέρει δημοσίως, πολλές φορές πίσω από ένα καθ’ όλα κολακευτικό nickname, όπως TsiprasProdotis ή Xristoforakos_Mitsotakis_BFFE, τη λεγόμενη «άποψη», η οποία στο μυαλό του βεβαίως και αποτελεί αποψάρα γιγαντιαίων διαστάσεων, που οι υπόλοιποι κανονικά θα πρέπει να πληρώνουν για να διαβάσουν.
Το θέμα με τις απόψεις, βέβαια, είναι ο αλληλοσυγκρουόμενος χαρακτήρας τους. Φυσικό να μου πείτε, προφανώς σας απαντώ. Αλλά επειδή η άρνηση αποδοχής πολλών καταστάσεων ως φυσικών είναι βασική αιτία εγκεφαλικού βραχυκυκλώματος και πτώσης νοημοσύνης σε τιμές μελλοντικών μετοχών της Δ.Ε.Η., πολλοί «αποψάρηδες» αδυνατούν να δεχθούν την τυχόν ύπαρξη άλλης οπτικής γωνίας σε θεματικές ειδικού ή γενικού ενδιαφέροντος. Σε επίπεδο μηδέν, αυτό εξηγείται ψυχολογικά, καθώς ποιος δε νομίζει πως η δική του άποψη είναι η ανώτερη, όταν στο επίκεντρο της εγωκεντρικής μας στρατόσφαιρας βρίσκεται αποκλειστικά ο εαυτός μας; Αλλά γι’ αυτό και το ονομάζουμε επίπεδο μηδέν. Το ύφος, το ήθος και η ουσία του διαλόγου θα αναβαθμιστεί εάν πρωτίστως εντάξουμε στον πυρήνα του τη θεμελιώδη αρχή της αποδοχής και κατανόησης. Αν με λίγα λόγια κατορθώσουμε να απεμπλακούμε από αυτό που ονομάζουμε «επίπεδο μηδέν». Εξαιρούνται οι λεγόμενοι και «αρχέγονοι αποψάρηδες», συνήθως εντοπίζονται σε καφενεία και πάρκα και η εισαγωγική τους ατάκα είναι η «αν ήμουν πρωθυπουργός για μια εβδομάδα…».
Ίσως από την άλλη, το χειρότερο στην όλη ιστορία να είναι ο τρόπος της διαδικτυακής αντιπαράθεσης με όχημα τις κλασικές προτάσεις τριών λέξεων, εκ των οποίων η μία είναι ρήμα, π.χ. είσαι, η δεύτερη επιθετικός προσδιορισμός, π.χ. μεγάλος και η τρίτη ουσιαστικό, π.χ. βλάκας. Οι χρήστες αυτής της πρακτικής είναι και η μεγάλη πληγή της σύγχρονης αντιπαράθεσης. Αυτοί που έχουν εξειδικευτεί στο να χαρακτηρίζουν ως λιβέλους οτιδήποτε αντιτίθεται στο -συνήθως περιορισμένο- πλαίσιο σκέψης τους. Οι ατακαδόροι και η επακόλουθη εκφορά του λόγου τους με την οποία και επιχειρούν, και ενίοτε καταφέρνουν, να ανατρέψουν τις δομές και τις αρχές του δημόσιου διαλόγου.
Αλλά επειδή συνήθως «ό,τι κοροϊδεύεις είσαι», ο Λίβελος προφανώς και θα προσπαθήσει να αποτελέσει ακόμη μία αποψάρα στο μεγάλο, άοσμο και ματαιόδοξο διαδικτυακό μπλέντερ. Από τη συγκεκριμένη στήλη, την οποία θα έχετε την ευκαιρία να διαβάζετε μέσω της συγκεκριμένης πλατφόρμας, θα επιχειρηθεί η αποδόμηση προσώπων και πραγμάτων, όχι σε ατάκες τριών λέξεων αλλά σε μεγαλύτερες. Άλλωστε, η εγχώρια πολιτική σκηνή προσφέρει αμέτρητες ευκαιρίες και η γραφικότητά της είναι περίπου ό,τι και τα συντηρητικά για τα αναψυκτικά. Η αποδόμηση του αρθρογράφου, βέβαια, έχει πάντοτε προτεραιότητα, μιας και έως ότου βρεθεί χρηματοδότης, αναγκάζομαι να καταθέτω αποκλειστικά τη δική μου γνώμη. Υπομονή.
Είναι τεταρτοετής φοιτητής του τμήματος Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πειραιώς. Έχει συμμετάσχει σε εγχώρια και ευρωπαϊκά μοντέλα προσομοίωσης, ενώ το ενδιαφέρον του εντοπίζεται, εκτός των διεθνών σχέσεων, στην πολιτική επικοινωνία και τη δημοσιογραφία. Μεγάλο κεφάλαιο αποτέλεσε η διετής συμμετοχή του στο Διοικητικό Συμβούλιο της SAFIA, από όπου και αποκόμισε πολύτιμες εμπειρίες και φιλίες. Μέσω του OffLine Post, αρθρογραφεί κυρίως για την εγχώρια πολιτική σκηνή.
