Του Ραφαήλ Νικόλαου Μπελενιώτη,
Υπάρχουν ορισμένοι δημοσιογράφοι και δημοσιολογούντες, οι οποίοι προβλέπουν την ενδεχόμενη δημιουργία ενός σεισμικού εσωκομματικού «ρήγματος» στην κυβερνητική παράταξη.
Το επίκεντρο του «σεισμού», άγνωστο πόσων ρίχτερ και πότε θα εκδηλωθεί, φαίνεται να τοποθετείται στις εξελίξεις που πυροδότησε η συμπαιγνία της μοίρας (;) που οδήγησε στην ανάληψη ενός παραγωγικού ευρωπαϊκού χαρτοφυλακίου από τον Μαργαρίτη Σχοινά και όχι από τον Αντώνη Σαμαρά.
Η θέληση
Η θέληση υπήρχε, το κοστούμι ήταν έτοιμο και ραμμένο για να αγκαλιάσει ένα ευρωπαϊκό χαρτοφυλάκιο. Οι «τυχαίες» διαρροές στον Τύπο -που έχουν μεγαλύτερη αξιοπιστία πλέον από τις επίσημες δηλώσεις καθ’ αυτές- έλεγαν ότι ο πρώην πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς επιθυμούσε και επεδίωκε την ανάληψη ενός Ευρωπαϊκού χαρτοφυλακίου.
Αν σκεφτούμε και λίγο μακιαβελικά ίσως μια τέτοια προοπτική «ξεφορτώματος» του κραταιού Αντώνη Σαμαρά προς την Ευρώπη και τις υποθέσεις της θα μείωνε την επιρροή του στο κόμμα, θα άφηνε ασυντόνιστους τους -πάντα επικίνδυνους- «Σαμαρικούς». Άρα μια τέτοια προοπτική θα βόλευε τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τους συν αυτώ παρατρεχάμενους. Μπορεί οι δύο άνδρες να συνεργάσθηκαν άψογα (it takes two to tango άλλωστε) , ακόμα μπορεί ο Κ. Μητσοτάκης να κατάφερε να λάβει την ουσιαστική αποδοχή από τους στρατιώτες της Ν.Δ. ύστερα από την υποστήριξη των ταγών της λαϊκής σκληρής δεξιάς πτέρυγας της Ν.Δ (Άδωνις – Σαμαράς), όμως η θέση του αρχηγού είναι μόνο για έναν.
Να κοιτάξουμε ξανά προς τις Πρέσπες
Αυτό επιβάλλεται για κάθε επόμενη επιλογή, όπως η επιλογή για την στελέχωση των ευρωπαϊκών χαρτοφυλακίων.
Ο Αντώνης Σαμαράς ανέλαβε τη μεγάλη πορεία ενάντια στη Συμφωνία των Πρεσπών υπό το σύνθημα «Η Μακεδονία είναι μια και είναι Ελληνική» κατά τη δεύτερη περίοδο διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, καταφέρνοντας έτσι την μηδενική εκροή μελών από το κόμμα, ικανοποιώντας άλλωστε και το προφίλ που τον θέλει ηγήτορα της λαϊκής εν Ελλάδι δεξιάς. Θυμόμαστε άλλωστε, ότι όταν ξέσπασαν τα Μακεδονικά συλλαλητήρια, στην καρδιά της πρωτεύουσας αλλά και στην επαρχιακή Ελλάδα, ο Αντώνης Σαμαράς ήταν αυτός που πρωτοστάτησε σε αυτά, ενώ στην πορεία ακολούθησαν και πλείστα στελέχη του «Κέντρου».
Ακόμα, τον περασμένο Ιανουάριο υπήρξε μια κομβική συζήτηση στην Ολομέλεια , στην οποία ο Αντώνης Σαμαράς διέλυσε κάθε συννεφάκι παρανόησης, αναπτύσσοντας μια διαφορετική στάση από την «εθνική γραμμή» που η ΝΔ είχε εισηγηθεί και ύστερα είχε συμφωνήσει με τις υπόλοιπες δημοκρατικές δυνάμεις (λύση στο Μακεδονικό, με συμφωνία που θα περιλαμβάνει σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό erga omnes για τη γειτονική χώρα). Φυσικά καταχειροκροτήθηκε από τους βουλευτές της ΝΔ.
Με αυτά και με αυτά δεν είναι να απορεί κανείς που το χαρτοφυλάκιο εν τέλει δόθηκε στο γνώστη των ευρωπαϊκών θεμάτων, Μαργαρίτη Σχοινά. Η Ευρώπη δεν καταλαβαίνει από εσωτερικές ισορροπίες των κομμάτων που βρίσκονται στην ηγεσία των κρατών μελών της και αν καταλαβαίνει, μόνο σε κρίσιμες περιπτώσεις ενδιαφέρεται για αυτές. Αντιθέτως, αγωνιά για τη διεύρυνση προς τα Βαλκάνια, οικονομικά και πολιτικά.
Τα ρίχτερ
Δεν ξέρουμε αν και πότε θα ξεσπάσει κάποια σεισμική δόνηση ή πόσο μεγάλη πρόκειται να είναι και τι ζημιές θα προκαλέσει. Ο ίδιος ο πρώην πρωθυπουργός αρνήθηκε να κάνει την οποιαδήποτε δήλωση, όμως ο κύκλος του και άνθρωποι πέριξ αυτού δεν άργησαν να κάνουν φανερή τη δυσφορία τους.
Η επιλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας είναι ένας πρώτος σκόπελος. Η Κυβέρνηση φαίνεται να επιθυμεί κάποιο γυναικείο όνομα για την προεδρία της δημοκρατίας, τη στιγμή που ο Αντώνης Σαμαράς έχει φροντίσει να καταστήσει σαφές ότι ενδιαφέρεται (υπέρ του δέοντος) για το χρίσμα. Σίγουρα οι επόμενοι μήνες θα είναι “καυτοί”. Οι “Σαμαρικοί” ήταν πάντα αδίστακτοι, αντάρτες με τα όλα τους, όπως και ο αρχηγός τους. Δε διαφαίνεται πάντως καμία πιθανότητα να επαναληφθεί το 1993. Μάλλον, καμία.
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1999. Είναι τελειόφοιτος του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, με κατεύθυνση στην Ιστορία. Αρέσκεται στο να αποκωδικοποιεί την τρέχουσα επικαιρότητα μέσω της αρθρογραφίας.
