Της Ειρήνης Τσιουμάνη,
Όπως κάθε χρόνο, έφτασε και φέτος το άνοιγμα των σχολείων. Οι γονείς έχουν προετοιμάσει εντατικά τα παιδιά τους με επαναλήψεις και συμβουλές για τη νέα σχολική χρονιά. Επίσης, από το πρόγραμμα δε λείπουν οι αγορές. Καινούργια ρούχα, τσάντες, κασετίνες, τετράδια και κάθε τι χρήσιμο για τους μικρούς ή μεγάλους μαθητές.
Τα παιδιά στέλνονται στο σχολείο για να μπορέσουν να ανοίξουν τα φτερά τους, να βρούν την ευκαιρία να ταξιδέψουν και να ανακαλύψουν το δικό τους μονοπάτι που θα τα βγάλει στη ζωή. Πολλά το καταφέρνουν! Είναι, όμως, και άλλα που δυσκολεύονται να πετάξουν ανάμεσα στους τοίχους των αιθουσών. Είναι εκείνα τα παιδιά που δεν μπορούν ή δε θέλουν να βολέψουν τα χέρια τους σταυρωμένα πάνω στα θρανία και τα πόδια τους λυγισμένα το ένα κοντά στο άλλο. Επομένως, η διαδικασία εκπαίδευσης των μαθητών δεν είναι εύκολη υπόθεση, καθώς η τάξη είναι ένα κράμα ανθρώπων και το κάθε «συστατικό» της είναι αναγκαίο να αντιμετωπίζεται ως μοναδικό.
Στις μέρες μας, οι ρυθμοί της ζωής δε μας επιτρέπουν να εστιάσουμε στα σημαντικά, καθώς οι απαιτήσεις αυξάνονται και το αέναο κυνήγι της επιτυχίας ξεκινάει από τα πρώτα κιόλας χρόνια των παιδιών. Ως γονείς, ως εκπαιδευτικοί, ως άνθρωποι έχουμε την ευθύνη να εμφυσήσουμε στα παιδιά αξίες όπως η αλληλεγγύη, η αλληλοβοήθεια, η συνεργασία, ο σεβασμός στο διαφορετικό. Προφανώς, πρόκειται για περιώνυμες έννοιες με φανατικούς υποστηρικτές θεωρητικά που, ωστόσο, όλο και πιο σπάνια εμφανίζονται στα χαρακτηριστικά των ανθρώπων.
Συνεπώς, ανάμεσα στην ανάγκη για επαναλήψεις, ας θέσουμε ως επιτακτικό και πρωταρχικό στόχο την ενημέρωση του παιδιού για τη διαφορετικότητα που θα συναντήσει στην τάξη του, στον προαύλιο χώρο του σχολείο, στην κοινωνία εν γένει. Ας είναι το ξεκίνημα των σχολείων η αφορμή να μιλήσουμε για τις διαφορετικές ανάγκες, τις αλλιώτικες ικανότητες και τις πρωτόγνωρες δυσκολίες που έχουν κάποια παιδιά κατά την εκπαιδευτική διαδικασία. Ίσως, φέτος να μην εκπαιδεύσουμε τους μαθητές μόνο στη γλώσσα, τα μαθηματικά και τη φυσική, αλλά να τους μάθουμε τον τρόπο που οι ίδιοι θα γίνουν αρωγοί των «αλλιώτικων» συμμαθητών τους.
Εν τέλει, ας αναλογιστεί ο καθένας μας πόσο ευλογημένη είναι η τάξη στην οποία ανήκει ένα «αλλιώτικο» -κατά τους πολλούς- παιδί. Άμεσα, θα αντιληφθούμε πόσα κερδίζουν οι μαθητές κι οι εκπαιδευτικοί της τάξης, όχι μόνο από την αναγκαιότητα για εφαρμογή διαφορετικών μεθόδων διδασκαλίας, οι οποίες έλκουν το ενδιαφέρον των παιδιών, αλλά κυρίως βιώνοντας μια άλλη πραγματικότητα, μέσα από την οποία θα μάθουμε πως ο κάθε άνθρωπος, όσο διαφορετικός κι αν είναι, αξίζει τον σεβασμό για να μπορέσει να τα καταφέρει στη ζωή του.
Ζει κι εργάζεται στη Λάρισα ως Φιλόλογος κι ως Ειδική Παιδαγωγός, ούσα απόφοιτος της Φιλολογίας Ιωαννίνων, κατέχοντας Μεταπτυχιακό τίτλο στην Ειδική Εκπαίδευση από το Πανεπιστήμιο Λευκωσίας κι έχοντας εξειδίκευση στη Διαπολιτισμική Εκπαίδευση από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα εστιάζουν στην ένταξη των νέων μέσων τεχνολογίας στην εκπαίδευση. Οι εθελοντικές της δράσεις αφορούν παιδιά που αντιμετωπίζουν προβλήματα. Της αρέσει να γυμνάζεται, να ταξιδεύει και να αναζητά την ομορφιά στα απλά. Μότο της: Η ευτυχία βρίσκεται μέσα μας.
