Της Κέλλυ-Σαουάχ Μαραγκουδάκη,
Στα μέσα του μήνα θα έρθει το νομοσχέδιο για το δικαίωμα ψήφου των ομογενών. Επομένως, η ψήφος αυτή θα είναι και ο επόμενος κοινοβουλευτικός στόχος της κυβέρνησης.
Κατά τα τελευταία χρόνια, εκατοντάδες χιλιάδες νέοι και νέες εγκατέλειψαν τη χώρα για να εργαστούν στο εξωτερικό, κυρίως λόγω της πρωτοφανούς οικονομικής κρίσης. H παράλειψη του Έλληνα νομοθέτη να ορίσει τα αντικειμενικά κριτήρια, τα οποία πρέπει να πληρούνται ώστε να επιτρέπεται η ψήφος και στους διαμένοντας εκτός χώρας Έλληνες πολίτες και να προσδιορίσει τη σχετική διαδικασία ψηφοφορίας στερεί το δικαίωμα του «εκλέγειν».
Το δικαίωμα του «εκλέγειν» θα συσφίξει τις σχέσεις Ελλάδας και ομογένειας, θα κινητοποιήσει αδρανείς δυνάμεις και θα δώσει το κίνητρο σε εκατομμύρια Έλληνες να συγχρονιστούν με τις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες. Όταν γίνεται λόγος για τους Έλληνες πολίτες, που κατοικούν στο εξωτερικό, πρέπει να γίνει αντιληπτό πως πρόκειται για µία δύναμη που παραμένει ανεκμετάλλευτη για τα εθνικά συμφέροντα.
Μία τέτοια μεταρρύθμιση δε δημιουργεί κανένα αρνητικό ζήτημα. Ούτε σε επερχόμενες εθνικές εκλογές. Τα πολιτικά κόμματα, στοχεύοντας στο σύνολο του εκλογικού σώματος, θα έχουν τη δυνατότητα να μεταφέρουν τον πολιτικό διάλογο σε κάθε άκρη του Ελληνισμού. Είναι βέβαια πιθανό να δημιουργηθούν και κόμματα εκτός των ήδη υπαρχόντων, που θα αποσκοπούν στη δεξαμενή ψήφων των ομογενών. Όπως επίσης είναι πιθανό η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων του εξωτερικού να εκφραστούν μέσα από τα ήδη υπάρχοντα κόμματα, τα οποία ούτως ή άλλως συνδέονται και διατηρούν ισχυρούς δεσμούς με την ομογένεια.
Ειδικά, οι ομογενείς της τελευταίας γενιάς αναγκάστηκαν να ζουν σε ξένες χώρες, εγκαταλείποντας από ανάγκη και όχι από θέληση την Ελλάδα, ως οικονομικά ενδεείς. Απέδειξαν, όμως, στις χώρες, όπου βρήκαν καταφύγιο, ότι διαθέτουν τα προσόντα για να παραμείνουν και να εργαστούν. Πρόκειται για αξιοσέβαστους Έλληνες με λαμπρό μορφωτικό επίπεδο και έντονο το αίσθημα της εργασίας.
Ωστόσο, οι αρνητές αυτού θα σπεύσουν να πουν πως δεν είναι δυνατόν να ψηφίζει κάποιος για μια χώρα, στην οποία δε ζει. Το επιχείρημα που δίνεται αμέσως ως απάντηση είναι πως οι Έλληνες που ζουν στο εξωτερικό, για να θέλουν να ψηφίσουν, είναι επειδή αισθάνονται την ανάγκη να το κάνουν, καθώς οι επιλογές της ελληνικής κυβέρνησης επηρεάζουν και τους ίδιους ως Έλληνες. Ίσως ευελπιστούν στη βελτίωση των συνθηκών και των συνθηκών, που τους έκαναν να μεταναστεύσουν ώστε να επιστρέψουν στη μαμά-πατρίδα. Δεν πρέπει να λησμονούμε πως για τους απόδημους Έλληνες το αίσθημα της νοσταλγίας είναι αυξημένο. Ίσως και γι’ αυτό τα αισθήματα της αγάπης, του σεβασμού και της υπερηφάνειας είναι τόσο έντονα. Επομένως, δικαίως διεκδικούν το δικαίωμα αυτό.
Η άμεση και καθολική συμμετοχή των Ελλήνων στις δημοκρατικές διαδικασίες για τη λήψη κρίσιμων αποφάσεων για το μέλλον της χώρας είναι ζήτημα Δημοκρατίας. Με την ψήφο τους οι Έλληνες ομογενείς μπορούν να συμβάλλουν θετικά στο να αντιστραφεί το φαινόμενο του brain drain.
Σύμφωνα με μελέτη που πραγματοποίησε η επιτροπή της Βενετίας, από τα 57 κράτη μόλις τα 12 δεν έχουν νομοθετήσει το δικαίωμα αυτό. Αντίθετα, παρατηρήθηκε πως πάρα πολλά ευρωπαϊκά κράτη έχουν μεριμνήσει για την άσκηση του δικαιώματος ψήφου των πολιτών τους που ζουν στο εξωτερικό. Το δικαίωμα, λοιπόν, των Ελλήνων του εξωτερικού να ψηφίζουν από τον τόπο διαμονής τους, καθίσταται, προτεραιότητα. Πρόκειται για μια συνταγματική επιταγή που πρέπει να εφαρμοστεί…χθες!
Είναι Δημοσιογράφος, πτυχιούχος Κοινωνικής Θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και αυτή τη στιγμή ολοκληρώνει το μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών της στον τομέα της Βιοηθικής. Φέρει ιδιαίτερη προτίμηση στις αναλύσεις της κοινωνικοπολιτικής επικαιρότητας. Μοτό ζωής της: «Η γνώση είναι δύναμη».
