Της Αφροδίτης Μανιάτη,
Αδιαμφισβήτητα, ζούμε σε έναν κόσμο πολυπολιτισμικότητας, καθώς οι μετακινήσεις των πληθυσμών από το ένα κράτος στο άλλο είναι συνεχείς. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, να αυξάνεται ραγδαία ο αριθμός των ανθρώπων διαφορετικών πολιτισμικών ταυτοτήτων που ζούνε ανάμεσά μας. Το φαινόμενο της πολυπολιτισμικότητας χαρακτηρίζει αρκετές χώρες και κατεξοχήν την Ελλάδα – ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια – λόγω της ογκώδης προέλευσης των Σύριων και άλλων λαών της Μέσης Ανατολής. Μπροστά μας ξετυλίγεται ένα μεγάλο ζήτημα: «Πώς αυτές οι αυξημένες ροές των μεταναστών θα ενταχθούν στην ελληνική κοινωνία και συγχρόνως, θα διατηρηθεί η ελληνική πολιτισμική ακεραιότητα;»
Στην πραγματικότητα, το ζήτημα αυτό είναι αρκετά ευαίσθητο, μολονότι στη χώρα μας κυριαρχεί ο φόβος απέναντι σε καθετί που είναι άγνωστο και διαφορετικό, διότι θεωρούμε ότι είναι επικίνδυνο και αποτελεί απειλή για εμάς. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο, το ΥΠ.Ε.Π.Θ. προσπαθεί να υιοθετήσει σύγχρονες μορφές εκπαίδευσης, όπως είναι η διαπολιτισμική αγωγή. Σκοπός της είναι η δημιουργία σχολικών και μορφωτικών μονάδων για την παροχή εκπαίδευσης σε νέους με πολιτισμικές και κοινωνικές ιδιαιτερότητες, προσπαθώντας συγχρόνως να εντάξει σε μία διαδικασία αλληλοπροσέγγισης τον ελληνικό λαό με τον ξένο πληθυσμό. Πιο συγκεκριμένα, η διαπολιτισμική αγωγή, η οποία εμφανίστηκε στην Ευρώπη τα τελευταία είκοσι χρόνια, αποσκοπεί στην επίλυση των προβλημάτων που προκύπτουν από τη συνάντηση διαφορετικών πολιτισμών, με κύριο εργαλείο την εκπαίδευση.
Οι εκπαιδευτικοί θα αρχίσουν να επιμορφώνονται πάνω στα ιδιαίτερα πολιτισμικά χαρακτηριστικά των ξένων μαθητών τους και θα επιδιώκουν να ενημερώνουν τους γηγενείς μαθητές για τη δυνατότητα συνύπαρξης ατόμων με διαφορετικές συμπεριφορές και νοοτροπίες. Ιδιαίτερα, οφείλουν να συμπεριφέρονται ισότιμα σε όλους τους μαθητές, προβάλλοντας έτσι την αξία της ισότητας των ανθρώπων, καθώς με αυτόν τον τρόπο οι νέοι θα αρχίσουν να γίνονται κοινωνοί των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, διότι ο σεβασμός σε άτομα με διαφορετική νοοτροπία μαρτυρά τη θέληση για την εδραίωση των δημοκρατικών αξιών. Επιμέρους στόχος αυτής της εκπαίδευσης είναι η ενημέρωση των γονέων και γενικότερα των μεγαλύτερων, με στόχο και εκείνοι να συνειδητοποιήσουν πως ακόμη και οι κουλτούρες, οι αξίες και οι πολιτισμοί που δε συμβαδίζουν με τη δική μας νοοτροπία, αξίζουν να τις μάθουμε και να τις σεβαστούμε, καλλιεργώντας με αυτόν τον τρόπο ένα πνεύμα ανεκτικότητας στο διαφορετικό.
Επίσης, εκτός από το υγιές κλίμα που θα αρχίσει να δημιουργείται ανάμεσα σε γηγενείς και ξένους, τα παιδιά άλλων χωρών που ζουν στην Ελλάδα θα έχουν τη δυνατότητα να μορφωθούν, να μάθουν την ελληνική γλώσσα και κουλτούρα και εν συνεχεία, θα αποκτήσουν ενδιαφέρον για την ελληνική παράδοση. Θα μάθουν να τηρούν τους νόμους της Ελλάδας και θα συμβιβάζονται με αυτούς και κατ’ επέκταση θα αναγνωρίσουν την πολύτιμη αρωγή της χώρας υποδοχής σε αυτούς. Επομένως, μέσα από το σχολείο θα καλλιεργήσουν συμπεριφορές στη βάση των δημοκρατικών αξιών, οι οποίες θα αντιμετωπίσουν τα φαινόμενα της κοινωνικής παθογένειας, ενώ παράλληλα θα απομακρύνονται από κάθε άνομη πράξη, με αποτέλεσμα οι γηγενείς να νιώθουν ασφάλεια συνυπάρχοντας μαζί τους.
Σύμφωνα με τον Francis Bacon: «η γνώση είναι δύναμη» και αυτό σημαίνει ότι η διαπολιτισμική εκπαίδευση στη σημερινή κοινωνία είναι απαραίτητη, καθώς μέσα από αυτήν όλοι μας αποκτάμε ήθος, αγνότητα και αγάπη, μακριά από προκαταλήψεις και ρατσιστικές βλέψεις, συνυπάρχοντας έτσι ομαλά με άτομα διαφορετικά από εμάς. Εκτός αυτού, όμως, αποτελεί και αδήριτη ανάγκη για τους ίδιους τους ξένους, για τη μόρφωση τους, ιδίως των ανήλικων παιδιών που μέσα από αυτήν αποκτούν γνώσεις, υιοθετούν στοιχεία της χώρας υποδοχής τους και δημιουργούν φιλικές σχέσεις με άλλα παιδιά.
Η Αφροδίτη Μανιάτη γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα. Είναι τριτοετής φοιτήτρια του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου και έχει επιλέξει την κατεύθυνση της πολιτικής επιστήμης. Έχει συμμετάσχει σε προσομοιώσεις και έχει παρακολουθήσει συνέδρια, ημερίδες και σεμινάρια ποικίλης θεματολογίας. Την απασχολούν ιδιαίτερα η διεθνής πολιτική, η κοινωνική πολιτική και οι διεθνείς οργανισμοί. Λατρεύει τον εθελοντισμό.
