Της Σοφίας – Ζωής Παράσχου,
Βρίσκεσαι σε μια αίθουσα γεμάτη κόσμο. Το στρες από την καθημερινότητα σε κατακλύζει. Τα προβλήματα που τυχόν αντιμετωπίζεις στριφογυρνούν στο μυαλό σου… Εξεταστική, οικογένεια, προσωπικά… Αρχίζεις να ζαλίζεσαι. Τα πάντα γυρνούν γύρω σου. Μουδιάζεις από πάνω μέχρι κάτω. Το πάτωμα υποχωρεί. Νιώθεις αδύναμος να κουνηθείς, μα το κυριότερο, αδύναμος να πάρεις ανάσα. Δύσπνοια. Χρειάζεσαι οξυγόνο. Χρειάζεσαι χώρο. Τι θέλουν όλοι αυτοί γύρω σου; Μακάρι να άδειαζε η αίθουσα και να ήσουν μόνος. Και τότε καταλαβαίνεις τι συμβαίνει.
Κρίση πανικού.
Είναι συχνό φαινόμενο. Μια κοινή αγχώδης διαταραχή που απαντάται συχνά και αποτελεί μια δυσάρεστη εμπειρία πολλών ανθρώπων. Προκαλείται από την ευαισθησία στο άγχος, το σώμα μας αντιδρά στον κίνδυνο. Ακόμα και απλές καταστάσεις μπορούν να οδηγήσουν σε μια τέτοιου είδους κρίση. Μια επερχόμενη εξέταση, μια στρεσογόνος κατάσταση στην προσωπική μας ζωή, ακόμα και η πολυκοσμία και η αίσθηση της δύσκολης διαφυγής…
Συνήθως, διαρκεί από 20 λεπτά έως και μισή ώρα. Κατά τη διάρκεια της κρίσεως, το άτομο μπορεί να εμφανίσει διάφορα συμπτώματα, μερικά από τα οποία είναι: ζάλη, εφίδρωση, αίσθηση πνιγμού, αποπροσωποποίηση, αστάθεια, ρίγη, λιποθυμία, καθώς και έντονη ταχυκαρδία. Ο άνθρωπος που βιώνει μια τέτοιου είδους κρίση, συνήθως έχει μόλις αντιμετωπίσει κάτι που τον έχει ταράξει ψυχικά και το σώμα αντιδρά στο φόβο με την καταστολή… Black out για προστασία.
Είναι δύσκολο, προκαλεί τρόμο στο ίδιο το άτομο και τους εξωτερικούς παρατηρητές, δημιουργείται η ανησυχία ότι θα επανέλθει, θα επανέρχεται συχνά. Έτσι, η αγχώδης αυτή διαταραχή, συχνά οδηγεί σε αγοραφοβία και εσωστρέφεια. «Δε βγαίνω έξω γιατί φοβάμαι ότι θα με πιάσει». «Δεν πηγαίνω σχολή, δεν αντέχω τον πολύ κόσμο». «Θα μείνω σπίτι σήμερα, καλύτερα για να μη με πιάσει τίποτα στη δουλειά και δεν ξέρω πώς να το αντιμετωπίσω».
Για κάποιους είναι «ταμπού». Δε μιλάνε γι’ αυτό. Είναι ένα «γνωστό» μυστικό. Σιωπούν και τυραννιούνται εσωτερικά. Φοβούνται ότι είναι κάτι παράξενο, ότι είναι κάτι μοναδικό. Τι θα πουν οι άλλοι, ότι έχουν ψυχολογικά προβλήματα; Έτσι, πείθουν τον εαυτό τους ότι μπορούν να το αντιμετωπίσουν μόνοι τους. Και κάθε μέρα η κατάσταση, ο φόβος, το στρες είναι χειρότερα… Κλείνονται στον εαυτό τους και αναπτύσσουν άμυνες, ενώ όσοι φαινομενικά κατάφεραν να «κοπάσουν» τις κρίσεις αυτές, ζουν υπό το φόβο της επιστροφής τους. Άλλοι, πάλι, το αντιμετωπίζουν πιο θαρραλέα. Αντιλαμβάνονται το πρόβλημα και το απομυθοποιούν. Όλοι μας αντιμετωπίζουμε προβλήματα, άγχος και δυσκολίες, αλλά μάντεψε, φίλε αναγνώστη… Οι περισσότεροι από εμάς όχι μόνο δεν μπορούμε να τα διαχειριστούμε, αλλά πελαγώνουμε.
Εκεί που είσαι ήμουν και εκεί που είμαι θα είσαι. Τα έχω περάσει, και εγώ και πολλοί άλλοι. Όσο και να το παλέψεις, σε καταδιώκει. Πολέμησέ το, λοιπόν, βίαια! Ζήτα τη βοήθεια ενός ειδικού ψυχαναλυτή ή ψυχοθεραπευτή, μίλα γι’ αυτό, μάλλον μίλα ΚΑΙ εσύ γι’ αυτό, μαζί με τους εκατομμύρια ανθρώπους που το περνάνε σε ηπιότερη ή δυσκολότερη μορφή. Κατανόησε ότι είναι κοινό. Κατανόησε ότι αντιμετωπίζεται. Και πυροβόλησε το στην καρδιά. Το όπλο σου είναι η βοήθεια.
Εκεί που είσαι ήμουν και εκεί που είμαι θα είσαι. Μην το ξεχνάς.
Γεννηθείσα το 1999. Είναι φοιτήτρια Νομικής στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Από πολύ μικρή ηλικία, ξεκίνησε να ασχολείται με διάφορες δραστηριότητες, εκ των οποίων ξεχώρισε τα debate και την αρθρογραφία. Συμμετέχει ενεργά σε μοντέλα προσομοιώσεων, ενώ ήταν αρχισυντάκτρια και αρθρογραφούσε τακτικά στην εφημερίδα του σχολείου της. Ιδιαίτερα πεδία ενδιαφέροντός της αποτελούν η Μέση Ανατολή και τα κοινωνικά ζητήματα.
