Της Ανθής Αγγελοπούλου,
Η ιστορική πραγματικότητα εξελίσσεται πολύπλοκα και με ταχύτατους ρυθμούς. Για τον λόγο αυτό, υπάρχει το «αδιέξοδο του παραλόγου», το οποίο έχει αναλάβει να άρει η θρησκευτική ομάδα. Σύμφωνα με τον κλασσικό κοινωνιολόγο Max Weber η θρησκεία και η πίστη υπάρχουν στην καθημερινότητα των υποκειμένων καθώς υπάρχουν δυσκολίες στο να βρουν κάποιο νόημα στην πολύπλοκη πραγματικότητα που τους περιβάλλει. Παρ’ όλα αυτά, όμως, τα όρια της θρησκείας και της πίστης είναι «λεπτά» και εύκολα μπορεί ένας πιστός να οδηγηθεί εξαιτίας της ημιμάθειας και της προπαγάνδας προς τον φανατισμό.
Παρ’ όλο που η παγκοσμιοποίηση έφερε κοντά τους λαούς, κατάφερε εν τέλει να τους ενώσει; Η παγκοσμιοποίηση έφερε στο προσκήνιο την ανεξέλεγκτη βία. Υπονόμευσε τη σταθερότητα αυταρχικών καθεστώτων, όπως της Συρίας και της Λιβύης. Με την πτώση του Καντάφι δημιουργήθηκε ένα πολιτικό κενό, το οποίο έσπευσαν να καταλάβουν με βίαιο τρόπο οι φυλές, τόσο οι φιλελεύθερες ομάδες, όσο και οι ισλαμιστές. Ως στόχο έχουν την κατάληψη της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας προς ίδιον όφελος και όχι τη δημιουργία ενός δημοκρατικού κράτους, και πολύ λιγότερο ενός νέου έθνους. Επιπλέον, συνέβαλε στην ευημερία ορισμένων χωρών, όπως η Κίνα και η Βραζιλία, καθώς και στην εξαθλίωση άλλων, όπως πολλές χώρες στη Μέση Ανατολή και την Αφρική.
Ως ισλαμικός εξτρεμισμός ορίζεται οποιαδήποτε μορφή ισλαμισμού που αντιτίθεται στη δημοκρατία, το κράτος δικαίου, την προσωπική ελευθερία και τον αμοιβαίο σεβασμό και την ανεκτικότητα στις διαφορετικές πεποιθήσεις και θρησκείες. Πρέπει να σημειωθεί, επίσης, ότι ο όρος συνδέεται και με αρκετές παραστρατιωτικές οργανώσεις, όπως είναι η Αλ Κάιντα, η Χεζμπολάχ και το Ισλαμικό Κράτος.
Εξαιτίας των επιθέσεων από τις τρομοκρατικές οργανώσεις και ιδίως του Ισλαμικού Κράτους, του ISIS, πλήθος προσφύγων, αλλά και μεταναστών, εγκαταλείπουν τα πάτρια εδάφη προσπαθώντας να βρουν ένα ασφαλές καταφύγιο σε κάποια χώρα της Ευρώπης.
Κατά τη δεκαετία του 2000 – 2010, η Ελλάδα έγινε πόλος έλξης εκατοντάδων χιλιάδων μεταναστών, όχι μόνο από τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, όπως πριν από μία δεκαετία, αλλά από ολόκληρο τον κόσμο, καθώς το 7% του πληθυσμού αποτελείται από μετανάστες, από χώρες εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Κατά την περίοδο 2005 – 2010, η Ελλάδα χαρακτηρίστηκε ως «η πύλη για την παράνομη μετανάστευση», καθώς το 2010, σύμφωνα με πληροφορίες της Frontex, 9 στους 10 μετανάστες εισήλθαν παράνομα στην Ευρώπη. Λόγω της γεωγραφικής θέσης της χώρας, αποτελεί μέρος του μεταναστευτικού προβλήματος. Παρ’ όλα αυτά, όμως, η αδιαφορία και η ανευθυνότητα των κυβερνώντων για την κάλυψη κρατικών δομών καθιστά εντονότερο το πρόβλημα. Από το 2011. η μετανάστευση αυξήθηκε περαιτέρω, με κορύφωση το 2015. Μέσω της Ελλάδας, της Ιταλίας και της Μάλτας προσπάθησαν να εισέλθουν παρανόμως πάνω από 1.000.000 μετανάστες. Παρά το μερίδιο ευθύνης που φέρει η ελληνική κυβέρνηση για το μεταναστευτικό πρόβλημα, εξίσου, αν όχι περισσότερο, ευθύνονται και τα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης που δεν προβαίνουν σε διανομή των μεταναστών και προσφύγων, αφότου εξεταστούν οι αιτήσεις. Εξαιτίας των διαφορετικών ιστορικών συνθηκών, δεν έχουν την ίδια κουλτούρα. Καθώς σε Γαλλία, Βέλγιο, Ολλανδία και Ηνωμένο Βασίλειο, όπου υπήρξαν αποικιοκρατικές δυνάμεις, οι τοπικές κοινωνίες έχουν μάθει να συνυπάρχουν με τους μετανάστες, αφού η ροή ανθρώπων από τις αποικίες προς την εκάστοτε μητρόπολη έχει ιστορία πολλών δεκαετιών. Για τη Γερμανία, επίσης, η ελεγχόμενη εισροή μεταναστών ύστερα από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, υπήρξε ένας από τους παράγοντες της ευημερίας της. Αντίθετα, υπάρχουν και ορισμένες χώρες της μεσευρώπης, οι οποίες «κλείνουν» τα σύνορά τους στους πρόσφυγες και τους μετανάστες.
Εν κατακλείδι, η τρομοκρατία δεν έχει σχέση με την ισλαμική θρησκεία. Διαστρεβλώνουν τα ιερά κείμενα του ισλάμ και τα προσαρμόζουν στις δικές τους ιδέες και επιδιώξεις. Με τον τρόπο αυτό, προσπαθούν να δικαιολογήσουν τις αποτρόπαιες πράξεις τους. Τέλος, πίστη είναι κάτι για το οποίο θα πεθάνεις. Ενώ, δόγμα είναι κάτι για το οποίο θα σκοτώσεις.
