Του Μιχάλη Γιαννακίδη,
Η ώρα ήταν 9 το πρωί και εγώ ήμουν σε ένα πλοίο προς τη Σέριφο. Στις οθόνες έπαιζε το πασίγνωστο nautica channel, το οποίο παρότι ήταν εξαιρετικά βαρετό, με βοήθησε να κοιμηθώ και να συμπληρώσω τέσσερις ώρες ύπνου, μαζί με τις δύο που είχα πάρει το βράδυ. Όσο ήμουν σε μία κατάσταση μεταξύ ύπνου και ξύπνιου, προσπάθησα να φανταστώ το λιμάνι της Σερίφου που στο μυαλό μου αποτελούταν από μία προβλήτα και ένα τεράστιο Everest, περικυκλωμένο από τα κλασσικά γαλανόλευκα σπιτάκια.
Δυστυχώς, δε βρήκα κανένα Έβερεστ, ούτε καν ένα Coffee Island. Όχι, με υποδέχτηκε το δυνατό κυκλαδίτικο μελτέμι και η συνειδητοποίηση πως το κάμπινγκ που είχαμε βάλει στο μάτι μπορεί να μην είχε χώρο για τις δύο σκηνές μας. Σε αυτή την περίπτωση, θα έπρεπε είτε να κατασκηνώσουμε μόνοι μας, με μόνη παρέα τον δυνατό αέρα, είτε να πάρουμε μια τυρόπιτα και το επόμενο πλοίο προς Αθήνα, έχοντας σίγουρα πραγματοποιήσει την πιο μακρινή βόλτα για να πάρουμε μια σφολιάτα.
Ευτυχώς, χώρος βρέθηκε και στήσαμε υποδειγματικά τις σκηνές μας, ειδικότερα την τέντες μας που σίγουρα έμειναν κολλημένες στο έδαφος καθ’ όλη τη διάρκεια της διαμονής μας. Όλα ήταν καλά, εκτός από την πλάτη της φίλης μου της Βασιλικής που είχε πάρει μια ενδιαφέρουσα απόχρωση του κόκκινου. Έτσι, λοιπόν, ήμασταν έτοιμοι να ζήσουμε την περιπέτεια του κάμπινγκ, την επαφή με τη φύση και την απελευθέρωση από τις ανέσεις του μοντέρνου κόσμου.
Σαράντα οκτώ ώρες αργότερα, βρισκόμασταν στην παραλία. Ο ήλιος είχε πέσει, τα στομάχια μας ήταν γεμάτα από τα καλαμάκια του εστιατορίου και η ποιότητα του καφέ του μπαρ είχε βελτιωθεί δραστικά. Στα μεταφρασμένα λόγια του ice cube, ήταν μία ωραία μέρα. Ανυπομονούσα για το επερχόμενο μπάνιο μου, όχι στη θάλασσα, αλλά στο ντουζ και μετά θα πήγαινα σε ένα από τα ψυγεία που ήταν εκεί κοντά και θα έπαιρνα τις μπύρες. Τις πίναμε γύρω από την πισίνα, ακούγοντας τα τόσο πιασάρικα καλοκαιρινά χιτς, όσο οι διπλανοί την πίνανε. Αχ ναι, είπα στον εαυτό μου, αυτή πρέπει να είναι η μυρωδιά της φύσης. Είχαμε εγκλιματιστεί πλήρως, τελικά, το να είσαι μακριά από όλες τις πολυτέλειες δεν ήταν τόσο κακό.
Τα λίγα πράγματα που δε μας παρείχε το κάμπινγκ, όπως μπαράκια με ιδιαίτερη αγάπη προς τη hip hop των 90’s ή καλά σουβλατζίδικα, τα βρίσκαμε στο υπόλοιπο νησί. Η Σέριφος δεν είχε τα πάντα και δεν είναι για όλους, αλλά στο δικό μου μυαλό η ανάμνησή της πήγε κατευθείαν στον φάκελο με τα απλά και λιτά πράγματα που μου αρέσουν, μαζί με τις μακαρονάδες και την Emma Stone.
Οι κάτοικοι ήταν σαν τις τιμές των προϊόντων, συμπαθητικοί και οι παραλίες όμορφες, με άμμο και ησυχία. Ακόμη και οι ταξιτζίδες είχαν πλάκα, αν και τρόμαζες λίγο όταν άκουγες τις βρισιές και το πλατς των χεριών που σήμαινε πως μούτζωναν τον μπροστινό, την ώρα που κατέβαιναν τους στενούς δρόμους του βουνού.
Τελικά, το ταξί σε έφερνε στον προορισμό σου, αλλά όσο περίμενες τα άλλα πέντε άτομα να κατέβουν από το τετραθέσιο όχημα, σε έπιανε μια δυσφορία. Είχες μόλις θυμηθεί πως τώρα πρέπει να πας να κοιμηθείς στη σκηνή και να σε ξυπνήσει ο ήλιος ή, εναλλακτικά, τα παιδάκια που ουρλιάζουν. Φυσικά, ήξερες ότι έτσι θα ήταν τα πράγματα από τη μέρα που έκλεισες τα ακτοπλοϊκά, όμως όλες οι άλλες παροχές του κάμπινγκ σε κάνουν να ξεχνάς πόσο άβολος είναι ο ύπνος.
Περνάς καλά στο οργανωμένο κάμπινγκ. Η θάλασσα είναι ωραία, όπως και οι περισσότεροι άνθρωποι που βλέπεις. Μπορείς, αν θέλεις, να αράζεις από το πρωί μέχρι το βράδυ στην παραλία, κανείς δεν πρόκειται να σου πει τίποτα. Αν πεινάσεις, δε χρειάζεται να πας μακριά. Το εστιατόριο σερβίρει από κρουασάν μέχρι παστίτσιο και το μπαρ έχει μπύρες και μοχίτο, για να έχεις να πίνεις όσο κοιτάς τα αστέρια. Τα πάντα, εκτός του ύπνου, είναι σχετικά άνετα και αυτό είναι το μόνο ψεγάδι του. Το οργανωμένο κάμπινγκ είναι μια εξαιρετική επιλογή, αν θέλεις να κάνεις απλές, οικονομικές διακοπές. Αν, όμως, θέλεις πραγματικά να δυσκολευτείς και να έρθεις σε επαφή με τη φύση, τότε θα πρέπει να κάνεις ελεύθερο.
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, αλλά μένει μόνιμα στην Αθήνα. Είναι τριτοετής φοιτητής Πολιτικών Επιστημών και Διεθνών Σχέσεων, στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου. Εργάζεται στον ιδιωτικό τομέα και πιο συγκεκριμένα στον χώρο τον media, ενώ στον ελεύθερο του χρόνο, ασχολείται με την τέχνη και την άθληση.
