Του Σαράντη Κοιλανίτη,
1071: Μάχη του Μαντζικέρτ. Ο βυζαντινός αυτοκράτορας, Ρωμανός Διογένης, οδηγεί το στράτευμά του εναντίον των Σελτζούκων Τούρκων του Αρπ Αρσλάν και ηττάται σε μία από τις σημαντικότερες μάχες της ιστορίας του βυζαντινού κράτους. Ο στρατός του Διογένη, αν και μεγαλύτερου μεγέθους από αυτόν του Αρσλάν, απαρτιζόταν σε μεγάλο βαθμό από ξένους μισθοφόρους, Λατίνους, Καυκάσιους και Βουλγάρους. Το σελτζουκικό στράτευμα, αν και διέθετε κι εκείνο μισθοφορικές μονάδες Πετσενέγγων και Κουμάνων, ήταν στο σύνολό του συμπαγές και πειθαρχημένο. Η έλλειψη οργάνωσης και συνεννόησης κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης, καθώς και η απώλεια από το πεδίο της μάχης της βυζαντινής εφεδρείας, υπό τον πολιτικό αντίπαλο του αυτοκράτορα, Ανδρόνικο Δούκα, επέφεραν μία σημαντική νίκη για τον Αλπ Αρσλάν. Οι βυζαντινοί μέτρησαν 8.000 απώλειες και ο ίδιος ο Ρωμανός Διογένης αιχμαλωτίστηκε. Επιπλέον, η ήττα των βυζαντινών και οι εσωτερικές διαμάχες, που την ακολούθησαν, σηματοδότησαν τη σταδιακή εδραίωση της τουρκικής παρουσίας στη Μικρά Ασία.
1346: Στο πλαίσιο του Εκατονταετούς Πολέμου, λαμβάνει χώρα η μάχη του Κρεσί μεταξύ των Άγγλων του βασιλιά Εδουάρδου Γ’ και των Γάλλων του βασιλιά Φιλίππου ΣΤ’. Το γαλλικό στράτευμα επιτέθηκε, έχοντας το αριθμητικό πλεονέκτημα, αλλά αποδεκατίστηκε από τα βέλη των Άγγλων τοξοτών. Η σύγκρουση ξεκίνησε με την αναμέτρηση Γάλλων, που έφεραν βαλλίστρες, και των Άγγλων, που έφεραν τόξα, η οποία κατέληξε σε γαλλική υποχώρηση. Ακολούθησε σειρά επιθέσεων των Γάλλων ιπποτών, οι οποίοι έπρεπε να επελάσουν εναντίον των αγγλικών θέσεων μέσα από λασπώδες έδαφος και υπό τα ακριβή και θανατηφόρα αγγλικά βέλη. Πολλοί σκοτώνονταν πριν φτάσουν στις αγγλικές γραμμές, ενώ όσοι έφταναν, όντας εξουθενωμένοι, εξοντώνονταν από τους Άγγλους, που κατείχαν το εδαφικό πλεονέκτημα. Οι πολλαπλάσιες γαλλικές απώλειες επέφεραν σημαντικό πλήγμα στο γαλλικό στράτευμα, στερώντας του την ικανότητα να σπάσει την πολιορκία του Καλέ που ακολούθησε. Η Μάχη του Κρεσί κατέδειξε τη χρησιμότητα του αγγλικού τόξου στο μεσαιωνικό πεδίο μάχης και εδραίωσε την παρουσία του στο μεσαιωνικό οπλοστάσιο.
1991: Ξεκινάει ο Δεύτερος Πόλεμος της Τσετσενίας. Αφορμή για την εισβολή της Ρωσικής Ομοσπονδίας στην Τσετσενική Δημοκρατία της Ιτσκερίας, η οποία είχε συσταθεί ως απότοκος του Πρώτου Πολέμου της Τσετσενίας, υπήρξε η επίθεση Τσετσένων ισλαμιστών στην περιοχή του Νταγκεστάν, με σκοπό την απόσχισή του από το ρωσικό κράτος. Οι Ρώσοι, έχοντας και την υποστήριξη πολλών αντιφρονούντων εντός του τσετσενικού κράτους, κατέλαβαν την πρωτεύουσα Γκρόζνι και κατέλυσαν το προσφάτως συσταθέν κράτος. Την τσετσενική ήττα ακολούθησε κύμα αντάρτικων και τρομοκρατικών επιθέσεων στη ρωσική επικράτεια, η συντριπτική πλειονότητα των οποίων σταμάτησε οριστικά το 2009.
Γεννημένος το 1997 και μεγαλωμένος στη Θεσσαλονίκη, απόφοιτος Γενικού Λυκείου και φοιτητής στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ. Διετέλεσε αρχισυντάκτης της κατηγορίας της Ιστορίας και υποδιευθυντής του OffLine Post. Φέρει ιδιαίτερη ακαδημαϊκή προτίμηση στη στρατιωτική ιστορία.
