Του Χρήστου Τσολάκη,
Η ΔΕΗ δεν πηγαίνει καλά. Αυτό είναι κάτι που γνωρίζουμε εδώ και καιρό και πρέπει, αφενός να γίνουν σημαντικές διορθωτικές κινήσεις, και αφετέρου να αναζητηθούν οι ευθύνες (είτε πολιτικές είτε ποινικές), που φυσικά υπάρχουν και δεν πρέπει να αγνοηθούν. Οι υπαίτιοι πρέπει να βρεθούν .
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η ΔΕΗ μέχρι πρότινος ήταν κερδοφόρα, αφού ακόμα και το 2017 είχε καθαρό κέρδος 127,6 εκατ. ευρώ. Το 2018 ήταν που κατέγραψε, σύμφωνα με το επίσημο δελτίο τύπου της εταιρείας, ετήσια ζημία της τάξης των 542 εκατ. ευρώ, η οποία την οδήγησε σε μια «οικονομική κρίση».
Όμως, αυτό δεν έχει καμία σχέση με τον Υπουργό Ενέργειας, ο οποίος μέσω του πρωθυπουργού εξουσιοδοτήθηκε από τον ελληνικό λαό, ώστε να βοηθήσει στη βελτίωση της κατάστασης. Αντιθέτως, βλέπουμε τον Υπουργό Ενέργειας να βγαίνει συνεχώς σε πλήθος ΜΜΕ με δηλώσεις τουλάχιστον απαξιωτικές για μια επιχείρηση που επί δεκαετίες ήταν πρότυπο και παραμένει η μεγαλύτερη επιχείρηση της χώρας.
Πώς άραγε μπορούν να εξηγηθούν οι δηλώσεις ότι η ΔΕΗ δεν έχει λεφτά για να δώσει στη θυγατρική της, ΔΕΔΔΗΕ, προκειμένου να αγοράσει κολώνες. Δηλώσεις που παρερμηνεύτηκαν, αφού παντού σαν τίτλος έπαιζε ότι «η ΔΕΗ δεν έχει λεφτά για κολώνες».
Σημειωτέον, ο Διαχειριστής Ελληνικού Δικτύου Διανομής Ηλεκτρικής Ενέργειας (ΔΕΔΔΗΕ), που αν εξαιρέσουμε την φετινή ζημία 21,9 εκατ. ευρώ, που είναι φυσικά αξιοπερίεργη (επειδή έχει σχεδόν σταθερά έσοδα) ήταν διαχρονικά κερδοφόρα εταιρεία, όπως για παράδειγμα πρόπερσι, οπότε είχε καθαρά κέρδη 26,9 εκατ. ευρώ.
Μια ερώτηση, νομίζω, που θα έπρεπε να τεθεί στον Υπουργό είναι: “Αφού το Δημόσιο χρωστά 200 εκατ. ευρώ στη ΔΕΗ, γιατί δεν της έχει καταβάλει αυτά τα οφειλόμενα ποσά, ώστε η εταιρεία να ξεπληρώσει ένα μέρος από τα 500 εκατ. ευρώ, που χρωστά στις ΔΕΔΔΗΕ και ΑΔΜΗΕ;”
Το μόνο σίγουρο πάντως είναι ένα. Δεν πρέπει κανένα στέλεχος της κυβέρνησης ή της εταιρείας να προβαίνει σε δηλώσεις, που κατακρημνίζουν την αξιοπιστία της εταιρείας και ανοίγουν το δρόμο σε περαιτέρω μείωση των κερδών της. Σε αυτήν την εταιρεία δουλεύουν 15.526 άνθρωποι και είναι πολύ σημαντικό να μην παίζει κανείς με το μέλλον αυτών και των οικογενειών τους.
Επιπλέον, κανένας δε μπορεί να πει ότι η κατάσταση της εταιρείας είναι μη αναστρέψιμη. Δε γίνεται να είναι μη αναστρέψιμη η τύχη μιας εταιρείας, στην οποία ένα μέρος του ελληνικού λάου χρωστάει 2,8 δισεκατομμύρια ευρώ.
Συγκεκριμένα οι ληξιπρόθεσμες οφειλές προς την επιχείρηση ανέρχονται σε :
1,7 δισ. ευρώ από τη χαμηλή τάση (οικίες, μικρά καταστήματα)
150 εκατ. ευρώ από τη μέση τάση (βιοτεχνίες, επιχειρήσεις)
370 εκατ. ευρώ από την υψηλή τάση (μεγάλες βιομηχανίες)
200 εκατ. ευρώ από το Δημόσιο
Στα παραπάνω θα πρέπει να προστεθούν και άλλα 350 εκατ. ευρώ οφειλές, που βρίσκονται σε διακανονισμό και αφορούν κοντά στους 354.000 πελάτες.
Κλείνοντας το άρθρο μου, θα ήθελα να θέσω έναν συλλογισμό. Ο συλλογισμός που μου βγαίνει βλέποντας την ΔΕΗ είναι ένας: “Ποια ιδιωτική ή δημόσια επιχείρηση, εκτός της ΔΕΗ, θα άντεχε ενώ της χρωστούν 2,8 δισεκατομμύρια ευρώ; Εγώ προσωπικά πιστεύω καμία.
Γεννήθηκε στην Πτολεμαΐδα το 1998 και μεγάλωσε στην Κοζάνη. Είναι φοιτητής του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Κρήτης από τον Σεπτέμβριο του 2017. Συμμετέχει σε πολιτικές προσομοιώσεις τοπικής και εθνικής εμβέλειας. Είναι γνώστης αγγλικών και γαλλικών.
