Της Έλενας Γεωργίου,
Ο «Άρχοντας των Δαχτυλιδιών», μια τριλογία φαντασίας που βασίστηκε στην ομώνυμη σειρά βιβλίων του Τζ. Ρ. Ρ. Τόλκιν, έχει εξασφαλίσει μια – αναντικατάστατη, θα ’λεγε κανείς – θέση στις καρδιές των φανατικών του είδους, αφού εξιστορεί τα χρονικά μιας εποχής που δε θα πάψουμε ποτέ ν’ αναπολούμε. Ένα έπος που θα μείνει στην ιστορία για τη μοναδικότητά του και συμπεριλαμβάνεται στη λίστα με τ’ αγαπημένα του 21ου αιώνα, επιστρέφει για να μας θυμίσει τις δοξασμένες εποχές που άφησε πίσω του μόλις κυκλοφόρησε.
Με αφορμή την επίσημη ανακοίνωση του Amazon Prime για τη δημιουργία μιας τηλεοπτικής σειράς που θα διαδραματίζεται στη Μέση – Γη, προσφέροντάς μας ακόμη μια γεύση απ’ τη μαγεία της, σκοπός του άρθρου είναι μια πολύ σύντομη αναδρομή σ’ ένα – όχι και τόσο – μακρινό παρελθόν, που θα συνεχίσει ν’ αποτελεί σημαντικό κομμάτι της ζωής μας, ακόμη κι αν έχουν περάσει είκοσι χρόνια, σχεδόν, από την πρώτη κυκλοφορία του! Καμία πληροφορία δεν έχει διαρρεύσει για το πώς θα προσεγγίσει το σενάριο η συγκεκριμένη πλατφόρμα ή για το ποιο, ακριβώς, θα είναι αυτό. Γι’ αυτό κι έχουν αρχίσει ήδη οι εικασίες για τους χαρακτήρες, αλλά και για τη χρονική περίοδο κατά την οποία θα εκτυλίσσεται.
Με σκηνές εμπνευσμένες απ’ την εμπειρία του συγγραφέα στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, «Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών» έχει χαράξει το μονοπάτι της «επικής φαντασίας» και δε θα σταματήσει ποτέ να μας εκπλήσσει με την αυθεντικότητά του. Γι’ αυτό, μόνο αν αναλογιστεί κανείς ότι χρειάστηκαν ολόκληροι μήνες για να γυριστούν οι πιο απαιτητικές σκηνές της τριλογίας, αλλά και για να διαμορφωθούν τόσο τα σκηνικά, όσο και τα κοστούμια των πρωταγωνιστών, θα καταλάβει την πραγματική σημασία του. Γεγονός που, για να λέμε και τα πράγματα με τ’ όνομά τους, δεν ήταν και τόσο εύκολο κατά τη διάρκεια μιας δεκαετίας που δεν είχε στη διάθεσή της τα τεχνολογικά μέσα που υπάρχουν στις ταινίες του σήμερα.
Ποια ήταν η τελευταία φορά, αλήθεια, που ήρθες αντιμέτωπος με τη μαγεία που αποπνέει μια τηλεοπτική παραγωγή, όταν δε χωράει στα κουτάκια της συμβατικής κουλτούρας που χαρακτηρίζει το σήμερα; Παρθενογένεση δεν υπάρχει, πλέον, στις μέρες μας. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Υπάρχουν, όμως, αυτοί που βασίζονται στην ανθεκτικότητα μιας ανόθευτης ιδέας και την προσαρμόζουν στα δεδομένα του σήμερα, χωρίς να μπουν στη διαδικασία να καταλάβουν την αξία της. Η έμπνευση έχει βαλτώσει σε μια καθημερινότητα που δεν της επιτρέπει να εκφραστεί και οι καλλιτέχνες υποφέρουν εξαιτίας της. Γι’ αυτό κι η μαγεία του «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών» δε θα σταματήσει ποτέ ν’ αποτελεί προνόμιο για όλους όσοι την έζησαν για πρώτη φορά, την κατάλληλη στιγμή. Προτού προλάβει, δηλαδή, να μετατραπεί σε ένα παράδειγμα προς μίμηση, η αξία του οποίου δεν αναγνωρίζεται σε μια εποχή επικράτησης του ισχυρού, έναντι του ποιοτικού.
Οι περιπέτεις του Φρόντο και της συντροφιάς των εννιά, αλλά κι η αποστολή που κατάφεραν, τελικά, να φέρουν εις πέρας, αποτελούν – και θα συνεχίσουν να αποτελούν – ορόσημο μιας εποχής που δε θα υποκύψει στην εφήμερη πορεία του χρόνου. Γιατί, η νοσταλγία δεν αποτελεί το αρνητικό συναίσθημα που προκύπτει από αυταπάτες ανεκπλήρωτων ονείρων, όσο κι αν προσπαθούμε να τη δαιμονοποιήσουμε. Αναπολώντας σκηνές που έκαναν την καρδιά μας να χτυπάει ασταμάτητα απ’ την αδρεναλίνη, τα μάτια μας να γεμίζουν με δάκρυα οργής και το στόμα μας να τρέμει απ’ τη θλίψη του αποχαιρετισμού, νιώθουμε ζωντανοί. Και γυρίζουμε πίσω στο χρόνο, συνειδητά κι επανειλημμένα, για να θυμηθούμε τις στιγμές που μας προσέφεραν οι πρωταγωνιστές μιας ταινίας που έχουμε μάθει καλύτερα κι απ’ το πίσω μέρος του χεριού μας. Γι’ αυτό και απορούμε μ’ αυτούς που δεν έχουν γευτεί, ακόμη, το μεγαλείο μιας τριλογίας που θα παραμείνει στην ιστορία γιατί κατάφερε να δημιουργήσει μια διαφορετική – και πολύ πιο ενδιαφέρουσα – εκδοχή της.
Γεννημένη το 1997 στο πανέμορφο νησί της Κύπρου και φοιτήτρια της Αγγλικής Φιλολογίας στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Συμμετέχει σ’ εθελοντικά προγράμματα κι έχει παρακολουθήσει σεμινάρια με θέμα τη Λογοτεχνία, αλλά και την Ψυχολογία. Μ’ ένα βιβλίο στο χέρι από μικρό παιδί, δημιουργεί εικόνες μέσα απ’ τις λέξεις και μοιράζεται, μέσα απ’ αυτές, το χάος που διακατέχει την ύπαρξή της. Ασχολείται, επίσης, με τη ζωγραφική και τη φωτογραφία.
