Της Άννας Κανελλοπούλου,
Μπαίνεις στο αυτοκίνητο, βάζεις το κλειδί στη μίζα, κρατάς το τιμόνι και ξεκινάς. Προτού, όμως, πατήσεις το γκάζι, στάσου ένα λεπτό και σκέψου ότι κρατάς στα χέρια σου, όχι μόνο τη δική σου τη ζωή, αλλά και τη ζωή των συνανθρώπων σου, είτε αυτοί είναι οδηγοί, είτε συνεπιβάτες, είτε πεζοί. Μια σκέψη απλή, σχεδόν αυτονόητη, που θα μπορούσε, όμως, να αποτρέψει έστω και ορισμένα από τα δεκάδες τροχαία ατυχήματα που συμβαίνουν καθημερινά στη χώρα μας και υπολογίζονται σε περίπου 10.000 ετησίως. Ο απολογισμός, τραγικός. Μόλις το 2018, 690 άνθρωποι άφησαν την τελευταία τους πνοή στην άσφαλτο, 748 τραυματίστηκαν βαριά και 12.243 «γλίτωσαν» με ελαφριά τραύματα.
Η μάστιγα της ασφάλτου «χτυπά», συνήθως, στις νεαρές ηλικιακές ομάδες, ακριβώς λόγω της αφέλειάς τους. Η «αφέλεια» μπορεί να λάβει διάφορες μορφές. Υπέρβαση ορίου ταχύτητας, κατανάλωση αλκοόλ, κούραση, απροσεξία, απειρία. Ο βασικότερος, όμως, λόγος πρόκλησης τροχαίων ατυχημάτων, είναι το γεγονός ότι στην Ελλάδα, ο 18χρονος που βγάζει δίπλωμα οδήγησης δε διαθέτει, πρωτίστως, οδηγική συνείδηση, η οποία διαφέρει από την οδηγική ικανότητα. Συνείδηση σημαίνει ότι αντιλαμβάνεσαι τη σημασία της ζώνης ή του κράνους, ότι σέβεσαι τα σήματα και τα φανάρια, ότι φροντίζεις για την ασφάλειά σου αλλά και για την ασφάλεια των άλλων. Η εικόνα του Έλληνα οδηγού σήμερα, απογοητεύει. Βιαστικός, απρόσεκτος και κυρίως επιπόλαιος, αφού δεν εκτιμά ότι μια στιγμή «αφέλειας» είναι αρκετή για να του στοιχίσει, πρώτα απ’ όλα, την ίδια του τη ζωή και, έπειτα, τη ζωή κάποιου άλλου. Μοναδικός του φόβος είναι το πρόστιμο της τροχαίας. Ποιος μπορεί, όμως, να κοστολογήσει την ανθρώπινη ζωή; Πόσα θύματα θα θρηνήσουμε σε τροχαία δυστυχήματα, για να μάθουμε – επιτέλους – ότι η ουσία δεν είναι, για παράδειγμα, να αποφύγεις το πρόστιμο του αλκοτέστ, αλλά να μην οδηγήσεις μεθυσμένος;
Η οδηγική συνείδηση αποτελεί, τελικά, θέμα παιδείας και νοοτροπίας. Κανένα κράτος δεν πρέπει να έχει το ρόλο του «μπαμπούλα» που μοιράζει πρόστιμα, αλλά, πρώτα απ’όλα, είναι ανάγκη να καλλιεργήσει στους πολίτες του την εντύπωση ότι οι κανόνες του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας στοχεύουν, ακριβώς, στην ασφάλεια του καθενός ξεχωριστά. Ας μην εθελοτυφλούμε, γιατί στην Ελλάδα του 2019, ούτε η κατάλληλη ενημέρωση υπάρχει, ούτε καν οι απαραίτητες υποδομές στους δρόμους, πόσο μάλλον στους επαρχιακούς. Φώτα, προστατευτικά εμπόδια, σήματα και φανάρια αποτελούν, σε πολλές περιπτώσεις, είδη πολυτελείας. Η έλλειψη υποδομών σε συνδυασμό με την έλλειψη παιδείας, δημιουργούν ιδανικές συνθήκες πολλαπλασιασμού των ατυχημάτων στην άσφαλτο. Οι 21 ώρες θεωρίας και οι 25 ώρες πρακτικής εξάσκησης που καθιερώνει το Υπουργείο, μπορούν να εγγυηθούν το δίπλωμα οδήγησης. Σε καμία περίπτωση, όμως, το δίπλωμα δε συνεπάγεται σωστή και ακίνδυνη οδήγηση.
Όταν γίνεσαι οδηγός οφείλεις να συνειδητοποιήσεις ότι ένας κακός χειρισμός, μια απροσεξία, έστω αλαζονεία, ακόμη και μια κακή στιγμή, αρκούν για να μετατραπείς σε θύμα ή θύτης ή και τα δύο. Μπορεί ένα παιδί 18 χρονών με 25 μαθήματα οδήγησης, να φτάσει σε τέτοιο σημείο συνειδητοποίησης; Ή, αντίστοιχα, ένας χρόνιος οδηγός, παρ’όλο που διαθέτει οδηγική συνείδηση, μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι διατηρεί, στο πέρασμα των χρόνων, ακέραιες της δεξιότητές του; Στη χώρα μας, μια φορά στα 18 σου χρόνια και άλλη μία στα 74 είναι αρκετές για να αποδείξεις τις ικανότητές σου. Το μεσοδιάστημα, μάλλον, δε μας αφορά όσο θα έπρεπε. Ακόμα και οι εξετάσεις που καλούνται να δώσουν οι οδηγοί μετά τα 74 τους χρόνια μοιάζουν πιο πολύ με εικονικές, αλλιώς δεν εξηγείται το πώς ορισμένοι ηλικιωμένοι, με προβλήματα όρασης και μειωμένα αντανακλαστικά, βγαίνουν ακόμα στους δρόμους.
Τα τροχαία ατυχήματα δεν είναι πάντοτε αποτέλεσμα της τύχης, όπως φαίνεται να υποδηλώνει η λέξη «ατύχημα». Τις περισσότερες φορές, πρόκειται για κατάφωρες παραβιάσεις του Κ.Ο.Κ. που οι παραβάτες, δυστυχώς, πληρώνουν με θάνατο. Πολύ πιο ακριβά, δηλαδή, από ένα πρόστιμο της τροχαίας…
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1999 με καταγωγή από την Τρίπολη. Το 2017 αποφοίτησε από το Αρσάκειο Τοσίτσειο Εκάλης και έκτοτε είναι φοιτήτρια στην Νομική Σχολή Αθηνών. Στο πλαίσιο αυτό έχει συμμετάσχει σε προσομοιώσεις των Ηνωμένων Εθνών (M.U.N) και συχνά παρακολουθεί νομικά συνέδρια. Παράλληλα δραστηριοποιείται ως μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης Νέων Νομικών (ELSA). Λατρεύει τα ταξίδια, την διασκέδαση και το θέατρο.
