Της Σωτηρίας Κόρδα,
Όπως είπε κάποτε ο Νέλσον Μαντέλα, το να αρνούνται οι άνθρωποι τα δικαιώματά τους σημαίνει να αμφισβητούν την ίδια τους την ανθρωπιά. Τα ανθρώπινα δικαιώματα, παγκοσμίως τιμημένα, αλληλεξαρτώμενα και ανεπαίσθητα, βρίσκονται στην κορυφή των προτεραιοτήτων κάθε κυβέρνησης, προκειμένου να διασφαλιστεί η ειρηνική διαβίωση των πολιτών. Ωστόσο, ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν είναι πάντοτε εγγυημένος, με τις παραβιάσεις να έρχονται η μία μετά την άλλη τα τελευταία χρόνια. Στη Βολιβαριανή Δημοκρατία της Βενεζουέλας, ένας μεγάλος αριθμός παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων βασανίζει τη χώρα και τον λαό της, ενώ η κυβέρνηση μαζί με τον Πρόεδρο Νικολάς Μαδούρο αρνούνται κάθε είδος ανθρωπιστικής βοήθειας. Ως επακόλουθο, αυτή η κρίση που έχει κατακλύσει τη Βενεζουέλα έχει καταστρέψει τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων, προκαλώντας αδυναμίες στους τομείς της ελευθερίας, της διατροφής και της υγείας, των πολιτικών δικαιωμάτων, οδηγώντας σε συνεχιζόμενες μεταναστευτικές ροές, καθώς και σε οικονομική κατάρρευση.
Ο Μαδούρο άρχισε να κυβερνά την Βενεζουέλα από τις 19 Νοεμβρίου 2013. Με την διακυβέρνησή του να συνυπάρχει με πτώση στην κοινωνικο-οικονομική κατάσταση της Βενεζουέλας και με την εγκληματικότητα, τον πληθωρισμό, την φτώχεια και την πείνα να αυξάνονται, από πολλούς χαρακτηρίζεται ως δικτάτορας. Ο Χουάν Γκουαϊδό, Πρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης της χώρας από τον Ιανουάριο του 2019, αυτοανακυρήχθηκε μεταβατικός πρόεδρος της Βενεζουέλας στις 23 Ιανουαρίου 2019 και αυτομάτως κερδίζει την υποστήριξη των ΗΠΑ οι οποίες μένουν πιστές στο δόγμα “ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου”, πολιτική που ο πλανήτης έχει πληρώσει με αίμα εδώ και πολλές δεκαετίες. Παράλληλα, η Βραζιλία, το Πουέρτο Ρίκο, η Κολομβία και η Χιλή τον αναγνώρισαν ως υπηρεσιακό πρόεδρο. Μέχρι προσφάτως, η Ελλάδα δεν είχε φτάσει στην επίσημη αναγνώριση του Γκουαϊδό. Στις 12 Ιουλίου 2019 ωστόσο, επί της νεοεκλεχθείσας κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη, προστέθηκε στον κατάλογο των χωρών που αναγνωρίζουν τον Χουάν Γκουαϊδό ως μεταβατικό πρόεδρο της Βενεζουέλας. Όπως αναφέρει η σχετική ανακοίνωση του Υπουργείου Εξωτερικών: «Η Κυβέρνηση της Ελληνικής Δημοκρατίας, συμφώνως με την κοινή θέση της ΕΕ όπως διατυπώθηκε, εξ ονόματος των 28, στη δήλωση της Υψηλής Εκπροσώπου/Αντιπροέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κας Mogherini, αποφάσισε να αναγνωρίσει τον Πρόεδρο της δημοκρατικά εκλεγμένης Εθνοσυνέλευσης, Juan Guaido, ως μεταβατικό Πρόεδρο της Βενεζουέλας, προκειμένου να προκηρύξει ελεύθερες, δίκαιες και δημοκρατικές προεδρικές εκλογές». Στην ίδια ανακοίνωση επίσης αναφέρεται πως η Ελληνική Κυβέρνηση «υποστηρίζει ένθερμα τις προσπάθειες της ΕΕ, ιδίως στο πλαίσιο της Διεθνούς Ομάδας Επαφής και μέσω του Ειδικού Εκπροσώπου της ΥΕ/ΑΕ, κ. Enrique Iglesias, καθώς και συναφείς πρωτοβουλίες όπως τις συνομιλίες του Όσλο, προς το σκοπό επίτευξης ειρηνικής, πολιτικής, και δημοκρατικής λύσης της κρίσης ως αποτέλεσμα διαπραγματεύσεων, προς όφελος του λαού της Βενεζουέλας».
Λίγες ημέρες νωρίτερα, η πρωτεύουσα Καράκας και πολλές περιοχές της Βενεζουέλας βυθίστηκαν για ακόμα μια φορά στο σκοτάδι. Η κυβέρνηση του σοσιαλιστή Προέδρου Μαδούρο επέρριψε τις ευθύνες για τις διακοπές ηλεκτροδότησης, ύδρευσης, συγκοινωνιών και τηλεφωνίας στον λεγόμενο βορειοαμερικανικό ιμπεριαλισμό του Τραμπ. Παράλληλα όμως, ο Γκουαϊδό κατηγορεί και πάλι την ανικανότητα και τη διαφθορά της κυβέρνησης Μαδούρο.
Την ίδια στιγμή, ο Αμερικανός υπουργός Οικονομικών Στίβεν Μνούτσιν επιβάλλει οικονομικές κυρώσεις αναφορικά με τις εισαγωγές και τη διανομή τροφίμων, στα πλαίσια της επισιτιστικής βοήθειας στη Βενεζουέλα, με επίκεντρο το κυβερνητικό πρόγραμμα επισιτιστικής βοήθειας Clap. Σκοπός του «κυκλώματος» είναι η στέρηση των τροφίμων από τους φτωχότερους, ώστε να τα απολαμβάνουν οι πολιτικοί υποστηρικτές με τις οικογένειές τους. Και πάλι, ο Μαδούρο ενοχοποιεί τις ΗΠΑ και τις κυρώσεις τις.
Με τη σειρά τους, οι ΗΠΑ προαναγγέλλουν κυρώσεις σε βάρος οποιουδήποτε υποστηρίζει την κυβέρνηση του Νικολάς Μαδούρο. Κλείνοντας σε έναν ασφυκτικό κλοιό έναν από τους κυριότερους συμμάχους της στη διεθνή σκακιέρα, τη Ρωσία, στοχεύει στο να απομονώσει όσο το δυνατόν γρηγορότερα την κυβέρνηση του Καράκας. Συγχρόνως, έχοντας επιβάλλει εμπάργκο στις πωλήσεις πετρελαίου της Βενεζουέλας, απαιτεί από τη Μόσχα να διακόψει κάθε είδος υποστήριξης και βοήθειας. Εντούτοις, με τη Ρωσία να ενισχύει όλο και περισσότερο τις Βενεζουελανές Ένοπλες Δυνάμεις, η προσπάθεια των ΗΠΑ να αποσταθεροποιήσουν την κατάσταση τείνει να παρεμποδίζεται.
Αν λάβει κανείς υπόψιν τον τρόπο που έχει στηθεί ο χάρτης ως προς το ποιες χώρες στηρίζουν τον Γκουαϊδό και ποιες τον Μαδούρο, θα καταλάβει ότι για ακόμα μια φορά τα επιχειρήματα περί δημοκρατίας και δικτατοριών λειτουργούν ως επίφαση. Άλλωστε, η Δύση παραδοσιακά τείνει να έχει στο πλευρό της την Σαουδική Αραβία ή την Τουρκία του Ερντογάν. Ωστόσο, δεν πρόκειται για έναν χάρτη που χωρίζεται σε τυχαίες ομάδες κρατών οι οποίες παίρνουν θέση ανάλογα με τις ιδεολογικές αφετηρίες των κυβερνήσεών τους, αλλά για δύο στρατόπεδα από σύμμαχες χώρες οι οποίες βρίσκονται παραδοσιακά σε διένεξη πολύ πριν την κρίση στη Βενεζουέλα. Διανύουμε εν τέλει μια περίοδο διεθνούς ανταγωνισμού, διαμελισμού του χάρτη και ανακατανομής των σφαιρών επιρροής, όπου η διεθνής κοινότητα έχει την ευθύνη να προστατέψει και καλείται να συνδράμει.
Γεννηθείσα το 1999 στην Πάτρα, σπουδάζει στο τμήμα Διεθνών, Ευρωπαϊκών και Περιφερειακών Σπουδών στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Είναι γνώστρια Αγγλικής, Γαλλικής, Ρωσικής και Αραβικής γλώσσας. Έλκεται ιδιαίτερα από το Διεθνές Δίκαιο και τις σύγχρονες εξελίξεις στη διεθνή σκακιέρα. Παρακαλουθεί σεμινάρια και έχει συμμετάσχει σε Μοντέλα Ηνωμένων Εθνών (EUropaS, ThessISMUN), αλλά και στο Πανελλήνιο Κοινοβούλιο Νέων.
