Της Αναστασίας Παπαδά,
Ένα από τα πιο διάσημα αξιοθέατα του Παρισιού είναι ο Πύργος του Άιφελ. O Πύργος του Άιφελ, προσελκύει κατά μέσο όρο 7 εκατομμύρια επισκέπτες απ’ όλο τον κόσμο κάθε χρόνο. Φέτος συμπληρώνονται 130 χρόνια από την κατασκευή του, η οποία ξεκίνησε στις 28 Ιανουαρίου 1887 και ολοκληρώθηκε στις 31 Μαρτίου 1889. Αρχικά, το σιδερένιο αυτό μνημείο το αντιμετώπιζαν πολλοί με σκεπτικισμό. Σήμερα όμως, αποτελεί χωρίς αμφιβολία το ορόσημο ολόκληρης της Γαλλίας.
Το 1889 το Παρίσι φιλοξένησε μια Παγκόσμια Έκθεση για να σηματοδοτήσει την 100η επέτειο από την Γαλλική Επανάσταση. Περισσότεροι από 100 καλλιτέχνες υπέβαλαν σχέδια για ένα μνημείο που θα χτιζόταν στο Champ-de-Mars, στο κέντρο του Παρισιού και θα χρησίμευε ως είσοδος για την Έκθεση. Τελικά, το έργο ανατέθηκε στην εταιρεία παροχής συμβουλών και κατασκευών Eiffel et Compagnie, η οποία ανήκε στον καταξιωμένο κατασκευαστή γέφυρας, αρχιτέκτονα και ειδήμονα μετάλλων, Alexandre-Gustave Eiffel. Αν και ο Eiffel έχει λάβει όλα τα εύσημα για το μνημείο, στην πραγματικότητα ένας πολιτικός μηχανικός που δούλευε για λογαριασμό του, ο Maurice Koechlin, βρήκε αυτή την ιδέα και την υλοποίησε. Πριν μερικά χρόνια οι δυο τους είχαν συνεργαστεί στον μεταλλικό οπλισμό του Αγάλματος της Ελευθερίας.
Ο Koechlin είχε την ιδέα για έναν πολύ ψηλό πύργο τον Ιούνιο του 1884. Θα σχεδιάζονταν σαν ένας μεγάλος πυλώνας με τέσσερις κίονες πλέγματος, που χωρίζονταν στη βάση και έρχονταν μαζί στην κορυφή και συνδέονταν μεταξύ τους με περισσότερες μεταλλικές δοκούς σε τακτά μεσοδιαστήματα. Το έργο του πύργου ήταν μια τολμηρή επέκταση αυτής της αρχής μέχρι ύψος 300 μέτρων- ισοδύναμο με το συμβολικό σχήμα των 1000 ποδιών. Στις 18 Σεπτεμβρίου 1884 ο Eiffel κατοχύρωσε δίπλωμα ευρεσιτεχνίας «για μια νέα διαμόρφωση που επιτρέπει την κατασκευή μεταλλικών στηριγμάτων και πυλώνων ικανών να υπερβούν το ύψος των 300 μέτρων».
Η συναρμολόγηση των στηριγμάτων ξεκίνησε την 1η Ιουλίου 1887 και ολοκληρώθηκε είκοσι δύο μήνες αργότερα. Όλα τα στοιχεία προετοιμάστηκαν στο εργοστάσιο του Eiffel στα περίχωρα του Παρισιού. Κάθε ένα από τα 18.038 τεμάχια που χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή του Πύργου σχεδιάστηκαν και υπολογίστηκαν ειδικά, εντοπίστηκαν με ακρίβεια ενός δέκατου χιλιοστού και στη συνέχεια τοποθετήθηκαν μαζί, σχηματίζοντας νέα κομμάτια γύρω από πέντε μέτρα το καθένα. Μια ομάδα κατασκευαστών, οι οποίοι εργάστηκαν για τα μεγάλα μεταλλικά έργα οδογέφυρας, ήταν υπεύθυνοι για τους 150 με 300 εργαζόμενους στο χώρο που συναρμολογούσαν αυτό το γιγάντιο σετ κατασκευής. Συνολικά χρησιμοποιήθηκαν 7.300 τόνοι σιδήρου και 60 τόνοι μπογιάς.
Αρχικά ο Πύργος του Άιφελ προοριζόταν ως προσωρινό έκθεμα και ήταν σχεδόν κατεστραμμένος το 1909. Οι αξιωματούχοι της πόλης επέλεξαν να το σώσουν αφού αναγνώρισαν την αξία του ως ραδιοτηλεγραφικό σταθμό. Αρκετά χρόνια αργότερα, κατά τη διάρκεια του Α ‘Παγκοσμίου Πολέμου, ο Πύργος του Άιφελ χρησιμοποιήθηκε για να κατασκοπεύουν τις εχθρικές ραδιοεπικοινωνίες, για να μεταδίδει ειδοποιήσεις ζέπελιν και για να αποστείλει ενισχυτικές μονάδες έκτακτης ανάγκης. Γλίτωσε από την καταστροφή για δεύτερη φορά κατά τη διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου: ο Χίτλερ διέταξε αρχικά την κατεδάφιση του πιο αγαπημένου συμβόλου της πόλης, αλλά η εντολή δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ. Τέλος, κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής του Παρισιού, οι Γάλλοι αγωνιστές της αντίστασης έκοψαν τα καλώδια του ανελκυστήρα του Πύργου του Άιφελ, έτσι ώστε οι Ναζί να ανέβουν από τις σκάλες.
Πηγές
- Origins and Construction of the Eiffel Tower (https://www.toureiffel.paris/en/the-monument/history)
- Eiffel Tower, History.com, 13 June 2011 (https://www.history.com/topics/landmarks/eiffel-tower)
