Της Σάντυ Μακκού,
[…] Με την πάροδο του χρόνου, ο σωρός των υποσυνείδητων κρυφών επιθυμιών και καταπιεσμένων συναισθημάτων γίνεται όλο και πιο βαρύς. Κι αν αυτή η γέφυρα που φτάνει στο υποσυνείδητο παραμένει φορτωμένη μέρα με τη μέρα, δυσχεραίνοντας την άνοδο των παραπάνω επιθυμιών και συναισθημάτων στην επιφάνεια του συνειδητού, τότε θα αρχίσει αναπόφευκτα να επηρεάζει αρνητικά την ψυχική και σωματική μας υγεία. Και το ερώτημα δεν παύει να είναι το εξής: Μπορούμε να αναχαιτίσουμε αυτή την ανεπιθύμητη εξέλιξη; Κι αν ναι, τότε πώς;
Ας μην ξεχνάμε ότι κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί στον οποιονδήποτε. Κι όσο πιο σκληρά προσπαθεί κανείς να κρατήσει τα συναισθήματα , τα οποία θεωρεί ακατάλληλο να εκφράσει, μέσα του, τόσο πιο ευάλωτος γίνεται. Ίσως για κάποιους αυτό να σημαίνει ότι πρέπει απλώς να εκφράζεται κάθε αθέμιτο συναίσθημα και επιθυμία προς το κοινό, για άλλους πάλι ίσως και όχι. Το επιθυμητό στην προκειμένη περίπτωση είναι να διατηρήσουμε ελαφρύ και καθαρό το υποσυνείδητο μυαλό μας.
Πώς θα το καταφέρουμε αυτό; Με τη βοήθεια ενός στενού φίλου ή ενός ανθρώπου, ο οποίος μας εμπνέει εμπιστοσύνη και οικειότητα. Μιλώντας για τα συναισθήματα αυτά σε κάποιον από κοντά, είτε αφορούν εμμέσως εκείνον είτε όχι, απευθείας γευόμαστε μία αίσθηση ανακούφισης, αποδέσμευσης από κάθε είδους εσωτερική σκέψη ή προβληματισμό. Φαντάζει δύσκολο, μα δεν είναι τίποτα πέραν από απλό. Αρκεί μόνο μία μικρή «εξομολόγηση» του εσωτερικού μας κόσμου για να εξασφαλίσουμε την ομαλή λειτουργία του υποσυνείδητού μας.
Τώρα, έπεται το ασυνείδητο μυαλό. Αυτό το μέρος του εγκεφάλου μας που πηγαίνει πίσω εκατομμύρια χρόνια, μία πρωτόγονη πλευρά του νου. Είναι εκείνο που κατέχει μερικές από τις βασικές ενστικτώδεις συμπεριφορές, όπως λ.χ. την επιθετικότητα. Αυτό το μέρος της συνείδησής μας, λοιπόν, δημιουργεί χαρακτηριστικά συμπεριφορών και συναισθημάτων τα οποία δε συμβαδίζουν με τους σύγχρονους κανόνες της κοινωνίας. Πιο απλά, πρόκειται για τα γνωρίσματα που βοηθούσαν τους ομογενείς προγόνους μας να επιβιώσουν στην άγρια φύση.
Ωστόσο, σήμερα σ ‘αυτόν τον πολιτισμένο κόσμο, το τέρας από το πρωτόγονο παρελθόν μας κρατιέται αυστηρά αδρανές κάτω από το πέπλο του έλλογου ανθρώπου. Παρ’ όλα αυτά, σε περιόδους απόλυτης αγωνίας, αυτό το θηρίο ξυπνάει και χάνεται ο έλεγχος, με απόρροια αυτού, να φερόμαστε και να πράττουμε σπασμωδικά ή και να αντιμετωπίζουμε μία κατάσταση «ζωής και θανάτου» με έναν τρόπο που δεν θα μπορούσαμε ποτέ να κάνουμε με τη συνηθισμένη μας κατάσταση συνείδησης. Οι απόψεις διίστανται. Όπως και να ‘χει, αυτή η απόκριση έχει ένα αποτέλεσμα- μια απίστευτη δύναμη που θα μπορούσε κάλλιστα να χαρακτηριστεί «υστερική». Κι αν και παρομοιάζουμε αυτό το αρχαίο μέρος της συνείδησής μας με ένα θηρίο, το κάνουμε λαμβάνοντας υπόψη τα αρνητικά του χαρακτηριστικά. Όμως αν εμφανιστούν τέτοιες καταστάσεις «ζωής και θανάτου», το θηρίο είναι η πλησιέστερη (βιολογική) μας ελπίδα.
Είναι πλέον εμφανές πως όλο το συνειδητό, υποσυνείδητο και ασυνείδητο μυαλό μας έχει τα δικό του βασικά χαρακτηριστικά. Λειτουργούν σε σωστή αρμονία μεταξύ τους για να μας δώσουν ένα πλούσιο πνευματικό σύμπαν. Κι αφού ξέρουμε πώς λειτουργούν, μπορούμε να κάνουμε το ψυχικό μας σύμπαν ακόμη πιο πλούσιο και υγιέστερο. Ή μήπως όχι;
Συνείδηση είναι η αίσθηση ότι κάποιος μας παρακολουθεί.
H.L. Mencken
Βουτιά στον ανθρώπινο νου (Μέρος Πρώτο)
Γεννημένη στις 25 Αυγούστου το 2000, με καταγωγή από τη Ναύπακτο. Είναι προπτυχιακή φοιτήτρια στο τμήμα Κοινωνικής Διοίκησης και Πολιτικής Επιστήμης του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, στην Κομοτηνή, με κατεύθυνση την πολιτική επιστήμη.
