Συνέντευξη στον Ραφαήλ Νικόλαο Μπελενιώτη,
Η Ξένη Μπαλωτή είναι Ιστορικός της Σύγχρονης Ευρωπαϊκής Ιστορίας του Πανεπιστημίου της Σορβόνης, ενώ πρόσφατα ορίστηκε ανταποκρίτρια του Souvenir napoléonien στην Αθήνα. Το καθημερινό πρόγραμμα της είναι γεμάτο από ερευνητικά ταξίδια για την παρουσία του Ναπολέοντα στην Ελλάδα, στην ιστορική φιγούρα του οποίου, όμως μας λέει, έμαθε μέσα από τα χρόνια της Ιστορικής ενασχόλησης της να βλέπει όχι μονάχα έναν κατακτητή αλλά και έναν διαμορφωτή του πρώτου σύγχρονου Ευρωπαϊκού κράτους.
Από το 1989, εργάστηκε διαδοχικά στην Ακαδημία Αθηνών (Κέντρο Έρευνας Νεώτερου Ελληνισμού), στη Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού και στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Στο πλαίσιο της επαγγελματικής σταδιοδρομίας της υπήρξε εμπειρογνώμονας της Ε.Ε. για θέματα επαγγελματικού προσανατολισμού & κατάρτισης και μέλος επιστημονικών ερευνητικών κέντρων. Υπήρξε επίσης και εξωτερική συνεργάτης του Κέντρου Ναπολεόντειων Σπουδών.
Τα επαγγελματικά βήματα της όμως συγχρονίζονται και με την ενεργή ενασχόληση της με τα κοινά. Αρχικά μέσα από το La République En Marche! του Emmanuel Macron και έπειτα στην ελληνική πολιτική σκηνή της Ελλάδας ως υποψήφια Ευρωβουλευτής με το ΠΟΤΑΜΙ, η Ξένη Μπαλώτη ακατάπαυστα θέτει επί τάπητος τα ευρωπαϊκή ζητήματα στην Ελλάδα,των οποίων είναι πολύ καλή γνώστρια και αναλύτρια. Μας εκμυστηρεύεται ότι αισθάνεται “πρώτα Ευρωπαία και μετά Ελληνίδα” και η συζήτηση ξεκινάει σε ένα τραπεζάκι στο Quartier d’ Athénes, υπό την σκιά δροσερών πλάτανων.
- Στην ελληνική πολιτική σκηνή γίνατε ευρύτερα γνωστή μέσα από την υποψηφιότητα σας με το ΠΟΤΑΜΙ, στις τελευταίες ευρωεκλογές, αν και είστε, από την αρχή, ενεργό μέλος του Comite Akropole-La République En Marche! του Emmanuel Macron. Τι σηματοδοτούσε εκείνη η υποψηφιότητα σας και πως αποτιμάτε τα πράγματα πλέον στον ευρύτερο κεντρώο χώρο;
Ήταν μια εξαιρετική εμπειρία που ακόμα και σήμερα, μετά από δύο μήνες, την θυμάμαι ευχάριστα και παροτρύνω οποιονδήποτε του δοθεί η ευκαιρία να ζήσει μια εκλογική εμπειρία τουλάχιστον σε ευρωπαϊκό επίπεδο, όπως ήταν οι Ευρωεκλογές του 2019, για να μην σας πω… να την κυνηγήσει από μόνος του. Άρα έχω κρατήσει μόνο καλές αναμνήσεις γιατί η εμπλοκή με τα κοινά είναι πάντα χρήσιμη.
Η εισαγωγή της ερώτησης σας μου επιτρέπει να κάνω και μια προσωπική τοποθέτηση. Έγινα μερικώς γνωστή στο ελληνικό κοινό τώρα, καθώς τώρα το επέλεξα. Είμαι άνθρωπος εξαιρετικά χαμηλών τόνων και δεν επιθυμώ να κάνω «θόρυβο» και ούτε πρόκειται να με ξανά ακούσετε να κάνω. Δεν μου αρέσουν οι άνθρωποι που κάνουν θόρυβο, μου αρέσουν οι άνθρωποι που παράγουν έργο. Εγώ είχα επενδύσει σε μια καλή επαγγελματική πορεία ώστε να έχω τα εχέγγυα καριέρας όταν θα έφτανε, αν έφτανε, ποτέ η ώρα της πολιτικής καθόδου στις ευρωεκλογές. Επένδυσα λοιπόν περισσότερο στο έργο που έχω να αναδείξω επαγγελματικά και λιγότερο στις δημόσιες σχέσεις και στην προβολή. Η αρχή και το τέλος της ερώτησης σας, απαντούν γιατί αποδέχτηκα την πρόταση του Ποταμιού και ποιος ήταν ο βαθμός και ο ρόλος της εμπλοκής μου.
Λοιπόν κοιτάξτε, αν δεν είχα εμπλακεί με το La République En Marche! της Γαλλίας, σίγουρα δεν θα υπήρχε η υποψηφιότητα μου με το Ποτάμι, γιατί δεν είχα σκοπό να κάνω πολιτική καριέρα, δεν περνούσε καν από το μυαλό μου ότι θα είμαι υποψήφια σε ευρωψηφοδέλτιο. Όταν ο πρόεδρος Μακρόν έφτιαξε το Κίνημα του, αμέσως παρουσίασε και ένα πρόγραμμα Ευρωπαϊκό. Εγώ αισθάνομαι πρώτα Ευρωπαία και έπειτα Ελληνίδα. Δεν είναι αντιφατικά στην δική μου αντίληψη αυτά και νομίζω δεν είναι αντιφατικά και για κάθε καλοπροαίρετο άνθρωπο. Άρα όταν ο Μακρόν το 2016 εκλέχθηκε Πρόεδρος της Γαλλίας με σημαία του την Ευρώπη, την Ευρώπη του σκεπτικισμού, της ανόδου της ακροδεξιάς, όπου ακόμα και άνθρωποι του Ευρωπαϊκού τόξου προσπαθούσαν να αποποιηθούν το φιλοευρωπαϊκό πρόσημο τους, τότε είπα: «αυτός είναι το πολιτικό μου μοντέλο».
Επιπρόσθετα, είναι και ένας πολύ καλλιεργημένος άνθρωπος, αυτοδημιούργητος που έχει χτίσει το δικό του βιογραφικό και για εμένα αυτά τα δύο μετρούν πάρα πολύ. Άρα, αυτά τα στοιχεία του με έκαναν εξαρχής να στρατευτώ στην προσπάθεια του. Τέλη του 2017 δηλαδή περίπου έξι μήνες μετά την εκλογή του επιθυμούσε να αποκτήσει στην Ελλάδα πολιτικούς συμμάχους για το ευρωπαϊκό του σχέδιο. Δυστυχώς για την Ελλάδα, ευτυχώς για το Ποτάμι, μόνο αυτό ανταποκρίθηκε και έτσι φτάσαμε στις Ευρωεκλογές και στην υποψηφιότητα μου. Το καλό, εκείνης της εμπειρίας για να το ολοκληρώσω, για το En Marche! ήταν ότι στην Ελλάδα υπήρχε ένα κόμμα που μιλούσε την ίδια ευρωπαϊκή γλώσσα και είχαν κοινή ευρωπαϊκή ατζέντα του. Το κακό είναι ότι το εκλογικό αποτέλεσμα μας άφησε εκτός δημόσιου πολιτικού λόγου, με αποτέλεσμα σήμερα να μην μιλάει κανείς στην Ελλάδα για αυτήν την ατζέντα. Αυτό έχει ένα αποτέλεσμα μακροπρόθεσμο.
Όποιος παρακολουθεί τα ευρωπαϊκά θέματα και δεν είναι με παρωπίδες, έχει εντοπίσει και μπορώ να σας το τεκμηριώσω αυτό, πως ότι συμβαίνει στην Ε.Ε. από την 26η Μαΐου μέχρι και την εκλογή της κυρίας Ursula von der Leyen είναι εξολοκλήρου η εφαρμογή της πρώτης φάσης της ατζέντας Μακρόν. Αρκεί να ανοίξει κάποιος τις σελίδες του βιβλίου του «Η Επανάσταση», κυκλοφορεί στη γλώσσα μας από τις εκδόσεις Ψυχογιός, για να διαβάσει εκεί μέσα βήμα προς βήμα όλα όσα έγιναν τις επόμενες εβδομάδες μετά τις Ευρωεκλογές. Τα ελληνικά κόμματα αρνούμενα να συγχρονιστούν με την ευρωπαϊκή ατζέντα του Μακρόν τώρα τρέχουν πίσω από τις εξελίξεις στην Ευρώπη και είναι ευχής έργον που η Ελληνική Κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι ο κύριος Μαργαρίτης Σχοινάς θα είναι ο επόμενος Επίτροπος γιατί είναι ένας άνθρωπος που ξέρει από μέσα και από έξω τι πρόκειται να συμβεί και αυτό μπορεί να προστατέψει τη χώρα και να τη βοηθήσει.
“Αν δεν είχα εμπλακεί με το La République En Marche! της Γαλλίας, σίγουρα δεν θα υπήρχε η υποψηφιότητα μου με το Ποτάμι. Όταν ο πρόεδρος Μακρόν έφτιαξε το Κίνημα του, αμέσως παρουσίασε και ένα πρόγραμμα Ευρωπαϊκό. Εγώ αισθάνομαι πρώτα Ευρωπαία και έπειτα Ελληνίδα. Δεν είναι αντιφατικά στην δική μου αντίληψη αυτά και νομίζω δεν είναι αντιφατικά και για κάθε καλοπροαίρετο άνθρωπο.”
- Έχετε εργασθεί στο Κέντρο Ναπολεόντειων Μελετών. Εξηγήστε μας το έργο που επιτελεί το Κ.Ν.Π στην Ελλάδα και πείτε μας ποια ήταν η δική σας συμβολή.
Στην Γαλλία υπάρχουν δύο μεγάλοι φορείς παροχής γνώσεων για τον Ναπολέοντα ή για τον Ναπολέοντα Βοναπάρτη -εξαρτάται από την περίοδο στην οποία αναφερόμαστε. Κάθε φορά η προσωνυμία του παραπέμπει σε διαφορετική ιστορική περίοδο. Αναφερόμαστε στον Ναπολέοντα Βοναπάρτη όταν είναι η περίοδος στην οποία είναι ακόμα στρατηγός ή Ύπατος και Ναπολέοντας αφότου έγινε Αυτοκράτορας. Στην Γαλλία λοιπόν έχουμε δύο φορείς, έχουμε το «Ινστιτούτο Ναπολέων» και το «Souvenir napoléonien». Οι δύο αυτοί φορείς προσεγγίζουν την ιστορία του Ναπολέοντα με διαφορετικό τρόπο. Το Ινστιτούτο Ναπολέων που είναι και παλαιότερο, από το 1932, μελετάει τις πρωτογενείς πηγές και παράγει μελέτες μέσα από αρχειακό υλικό, ενώ το Souvenir napoléonien εκλαϊκεύει, με διάφορες δράσεις, τη γενικότερη ιστορία του Ναπολέοντα.
Εγώ επειδή είχα την τιμή να έχω καθηγητή μου στο πανεπιστήμιο τον Jean Tulard που είναι παγκοσμίως ο κορυφαίος ιστορικός, πλέον Ακαδημαϊκός, στην Ιστορία του Ναπολέοντα και ο ίδιος εξαιρετική προσωπικότητα, με έκανε να αγαπήσω την Ναπολεόντεια περίοδο, να ενδιαφερθώ για αυτήν και να μάθω με το πέρασμα των χρόνων πως ο Ναπολέοντας δεν ήταν μόνο κατακτητής, αλλά πως με τη νομοθεσία και τους θεσμούς που εισήγαγε, έθεσε τις βάσεις λειτουργίας κάθε σύγχρονου ευρωπαϊκού κράτους. Να σας δώσω ένα παράδειγμα: όλοι θεωρούν ότι δημιουργός του ασφαλιστικού συστήματος είναι ο Μπίσμαρκ. Και όμως δεν είναι! Πρώτος το εισήγαγε και το εφάρμοσε ο Ναπολέων Α’, έστω και σε τοπικό επίπεδο. Η Παλινόρθωση που ακολούθησε το 1815 το κατάργησε. Ο Καγκελάριος Μπίσμαρκ, το καθιέρωσε δεν το επινόησε.
Εδώ και ένα μήνα περίπου, ορίστηκα από το Souvenir napoléonien Ανταποκρίτρια του στην Ελλάδα, προκειμένου να μελετήσουμε πλέον επιστημονικά τη σχέση του Ναπολέοντα με την Ελλάδα η οποία είναι και ιδιαίτερα σημαντική και άγνωστη. Ο Ναπολέοντας Βοναπάρτης π.χ. ήταν αυτός που άρχισε να προετοιμάζει από το 1797 την Ελληνική Επανάσταση με τους αδελφούς Στεφανόπολι που στάλθηκαν στην Πελοπόννησο με αυτόν τον σκοπό, για να μην αναφερθώ στην έντονη επιρροή που είχε στον τρόπο σκέψης του και δράσης του η αρχαιοελληνική γραμματολογία.
Ελπίζω, κάποια στιγμή, να εκδοθεί και στη γλώσσα μας ένα περιοδικό με θέμα την ιστορία της ναπολεοντείου εποχής και έτσι να βρει η ελληνική ιστορία τη θέση που της αξίζει στα τέλη του 18ου και αρχες 19ου αιώνα, την περίοδο που διαμόρφωσε την ιστορία της ηπείρου μας έως το 1914, δηλαδή για έναν αιώνα.
Αναζητώ ήδη επιστήμονες και χορηγούς για το εγχείρημα που σας περιέγραψα.
Θα ήθελα να προσθέσω και το εξής: η παρουσία του Souvenir napoléonien στην Ελλάδα έχει και άλλη μία παράμετρο που δεν την φανταζόμαστε: την τουριστική!
Οι μελετητές και οι ενδιαφερόμενοι της ιστορίας του Ναπολέοντα, κάθε χρόνο, οργανώνουν ταξίδια σε οποιοδήποτε μέρος του πλανήτη όπου με τον ένα ή τον άλλο τρόπο υπάρχει ιστορική συνάφεια μ’αυτόν. Ο τουρισμός δηλαδή, είναι άμεσα συνδεδεμένος με την ανάπτυξη και την άνθηση αυτών των ερευνών. Ήδη τα Επτάνησα και η Πελοπόννησος θα μπορούσαν κάλλιστα να ενδιαφερθούν και να αποτελέσουν προσεχή τουριστικό προορισμό των ναπολεονιστών, που σας διαβεβαιώνω ότι είναι πάμπολλοι!
“Εδώ και ένα μήνα περίπου, ορίστηκα από το Souvenir napoléonien ανταποκρίτρια του στην Ελλάδα, προκειμένου να μελετήσουμε πλέον επιστημονικά τη σχέση του Ναπολέοντα με την Ελλάδα η οποία είναι και ιδιαίτερα σημαντική και άγνωστη. Ελπίζω, κάποια στιγμή, να εκδοθεί και στη γλώσσα μας ένα περιοδικό με θέμα την ιστορία της ναπολεοντείου εποχής και έτσι να βρει η ελληνική ιστορία τη θέση που της αξίζει στα τέλη του 18ου και αρχες 19ου αιώνα, την περίοδο που διαμόρφωσε την ιστορία της ηπείρου μας έως το 1914, δηλαδή για έναν αιώνα. Αναζητώ ήδη επιστήμονες και χορηγούς για το εγχείρημα που σας περιέγραψα.”
- Πρόσφατα το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ενέκρινε τον διορισμό της Ursula von der Leyen στη θέση της Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Τι συμβολικό μήνυμα στέλνει η εκλογή μιας γυναίκας στην θέση αυτή; Έίναι πιθανό να δούμε κάποια αλλαγή στους στόχους και στα επόμενα σχέδια της Ε.Ε; Θυμόμαστε και τις βολές του κυρίου Βαρουφάκη που παλαιότερα στήριξε τον Εμανουέλ Μακρόν..
Κατά αρχήν δεν θα ήθελα καθόλου να αναφερθώ στον Βαρουφάκη. Θεωρώ ότι είναι μια καταστροφική προσωπικότητα για την ελληνική ιστορία και δεν συναινώ στο να κάνω την οποιαδήποτε αναφορά στο όνομα του. Επίσης πιστεύω, ότι η είσοδος του κόμματος του στη Βουλή οφείλεται στους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ και όχι, γενικά, του ελληνικού λαού, δηλαδή είναι μια ενδοοικογενειακή υπόθεση του ΣΥΡΙΖΑ.
Ξέρετε, θα σας πω κάτι και δεν θα ακουστεί και πολύ ωραίο αλλά θέλω να είμαι πάντα ειλικρινής. Η μονοκρατορία της αγγλικής γλώσσας έχει βάλει σε καλούπια τον τρόπο σκέψης των ανθρώπων, ακόμη και αυτών των Άγγλων που δεν μιλούν άλλη γλώσσα. Θυμηθείτε ότι ο Πρωθυπουργός Κάμερον συμβούλεψε τους Άγγλους συμπολίτες του να μην επαναπαύονται στην διεθνή ισχύ της γλώσσας τους, καθώς κινδυνεύουν, τους είπε επί λέξη: «μάθετε ξένες γλώσσες καθώς η άγνοια σας μας δυσκολεύει να διεισδύσουμε στις μυστικές υπηρεσίες των άλλων χωρών».
Αυτήν την εισαγωγή την έκανα για να σας πω, ότι έχοντας μείνει, έστω και τέλεια, μόνο στη γνώση της αγγλικής γλώσσας και άγνοιας της γαλλικής δεν μπορούμε να ακουμπήσουμε τον τρόπο σκέψης και τις πολιτικές αντιδράσεις που δρομολογεί η Γαλλική πολιτική ζωή στην Ευρώπη. Αν ρωτήσεις έναν Έλληνα: πώς ξέρεις ότι η Μέρκελ ύψωσε «τοίχο» στις προτάσεις Μακρόν»;, θα σου απαντήσει ότι το διάβασε στον Guardian στην καλύτερη των περιπτώσεων στους Financial Times. Αμ δε! Αν διαβάζαμε γερμανικό τύπο θα διαπιστώναμε ότι η Καγκελάριος δεν ύψωσε ποτέ τοίχο απέναντι στην ευρωπαϊκή ατζέντα του Γάλλου Προέδρου. Άμα διαβάζαμε γαλλικό τύπο θα διαπιστώναμε ότι ο Μακρόν έκανε ένα βήμα μπροστά και ένα βήμα πίσω, όταν η Καγκελάριος Μέρκελ έκανε ένα βήμα πίσω και ένα βήμα μπροστά. Στην πραγματικότητα συγχρονίζανε τα βήματα τους με παράμετρο την εσωτερική πολιτική των δύο κρατών τους. Κανείς δεν ήθελε την πτώση του άλλου ή την μεταξύ τους ρήξη. Είναι συνετοί πολιτικοί και γνωρίζουν ότι η ειρήνη στην ήπειρό μας περνά από τις δικές τους σχέσεις. Υπήρχε πάντα ένας συγχρονισμός, όσο επέτρεπε η θεσμική θέση του καθενός και τα εθνικά τους συμφέροντα που υπερασπίζονταν.
Όποιος παρακολουθεί τον Γάλλο πρόεδρο ξέρει ότι αυτός πρότεινε την Ursula von der Leyen. Σήμερα στην Ελλάδα πολλοί μου λένε η Γερμανία για ακόμα μια φορά εξέλεξε δικός της άνθρωπο. Και απαντώ: κάνετε λάθος. Είναι γαλλική πρόταση και επιλογή η νέα Πρόεδρος της Ε.Ε. Ο Μακρόν όταν εκλέχθηκε το 2017, άφησε να εννοηθεί ότι είναι υπέρ της ομοσπονδοποίησης της Ευρώπης. Αυτό βρήκε αντίδραση και στην Γαλλία και στη Γερμανία. Έτσι ο Μακρόν το άφησε να ατονήσει και η Μέρκελ δεν το ανακίνησε. Πόσο συμπτωματικό θεωρείτε ότι τώρα προτάθηκε η κα von der Leyen και η Α.Μέρκελ αποδέχτηκε μία δηλωμένη Φεντεραλίστρια; Οι χώρες που δεν μπορούν να διαμορφώνουν διεθνή πολιτική, καλό είναι να μαθαίνουν πολλές ξένες γλώσσες ώστε να κατανοούν τον τρόπο σκέψης και δράσης των άλλων κρατών και έτσι να παρεισφρέουνε σε θέσεις κλειδιά με τις γνώσεις τους.
“Άμα διαβάζαμε γαλλικό τύπο θα διαπιστώναμε ότι ο Μακρόν έκανε ένα βήμα μπροστά και ένα βήμα πίσω, όταν η Καγκελάριος Μέρκελ έκανε ένα βήμα πίσω και ένα βήμα μπροστά. Στην πραγματικότητα συγχρονίζανε τα βήματα τους με παράμετρο την εσωτερική πολιτική των δύο κρατών τους”
- Το Renew Europe είναι μια προσπάθεια πολιτικής σύγκλισης ανάμεσα στον πολιτικό σχηματισμό LaReM και του ALDE. Αν είστε σε θέση να γνωρίζετε, θα θέλαμε να μας πείτε πώς προχωράει η ευρωπαϊκή συμμαχία και ποιοι είναι οι κύριοι στόχοι της;
Ο Μακρόν όταν εκλέχθηκε Πρόεδρος, το ξεκαθάρισε ότι εργαζόταν ώστε να δημιουργηθούν νέα δεδομένα στην ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή και κατ’επέκταση το ΑLDE αποτελούσε μέρος του παρελθόντος. Το αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών ήταν ακριβώς η απόρριψη του παρελθόντος από τους λαούς μας.
Το αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών έχει πολλές αναγνώσεις και όχι μόνο αυτήν που κατανοούμε ή μας βολεύει να προβάλουμε. Όμως μια κύρια ανάγνωση και κοινά αποδεκτή είναι πως οι Ευρωπαίοι ψήφισαν γιατί ήθελαν να σωθεί η Ευρώπη. Η επιβίωση λοιπόν της Ευρώπης δεν περνούσε και δεν περνάει από παλιά μοντέλα. Και επανέρχομαι στο προηγούμενο ερώτημα σας. Γι’αυτό και η Ursula von der Leyen είναι μια νέα υποψηφιότητα και σε επίπεδο φύλου αλλά και σε επίπεδο πολιτικής. Επίσης, το ALDE ήταν μια αμιγώς φιλελεύθερη παράταξη. Το LREM είχε ξεκαθαρίσει από την αρχή πως δεν είναι μόνο φιλελεύθερο κόμμα.
Η λογική αυτού του κόμματος είναι η εξής: στον 21ο αιώνα είναι αδύνατον να πάμε μονοδιάστατα επιλέγοντας μόνο Δεξιά, Αριστερά ή Κέντρο. Χρειάζεται ο συγκερασμός όλων των δημοκρατικών πολιτικών αντιλήψεων για την επίτευξη λύσεων στα σύγχρονα και πολυσύνθετα προβλήματα του αιώνα μας. Γι’αυτό δεν θα μπορούσε το LREM να είναι μέρος του ALDE, αλλά συνεργαζόμενο κόμμα και με φιλελεύθερα κόμματα εντός μίας νέας ευρωπαϊκής πολιτικής ομάδας. Έτσι δημιουργήθηκε το «Renew Europe». Τώρα, κοινός στόχος αυτής της πολιτικής ομάδας στην Ευρώπη είναι να υπάρχει μια ευρωπαϊκή κοινωνική που δεν θα παραβλέπει την ισχύ της οικονομίας της αγοράς, αλλά ούτε θα της υποτάσσεται.
Δεν είναι δύο αντίπαλα στρατόπεδα το κοινωνικό κράτος και η οικονομία της αγοράς. Ο 21ος αιώνας τα θέλει να είναι μαζί. Για αυτό και υπάρχουν κοινωνικά προτάγματα ως αντιστάθμισμα στα μειονεκτήματα της παγκοσμιοποίησης και των στρεβλώσεων της οικονομίας της αγοράς.
- Στην Ελλάδα υπάρχει αυτό που στη Γαλλία και ενδεχομένως στην υπόλοιπη Ευρώπη είναι γνωστό ως «Μακρονισμός»; Δηλαδή ένας συνεπής μεταρρυθμιστικός χώρος του φιλελεύθερου κέντρου.
Η απάντηση μου θα είναι απόλυτη: όχι δεν υπάρχει στην Ελλάδα Μακρονισμός. Αντιστρέφοντας μια λαϊκή έκφραση θα σας έλεγα ότι τον Μακρόν πολλοί τον αγάπησαν, τον Μακρονισμό ουδείς. Γιατί ο Μακρονισμός είναι ρήξη. Είναι συναίνεση με όλους δίχως διαχωριστικές γραμμές, είναι ρήξεις με αντιλήψεις, συνταγές και ανθρώπους που έχουν προκαλέσει αδιέξοδα.
“Δεν είναι δύο αντίπαλα στρατόπεδα το κοινωνικό κράτος και η οικονομία της αγοράς. Ο 21ος αιώνας τα θέλει να είναι μαζί. Για αυτό και υπάρχουν κοινωνικά προτάγματα ως αντιστάθμισμα στα μειονεκτήματα της παγκοσμιοποίησης και των στρεβλώσεων της οικονομίας της αγοράς”
- Πως σχολιάζετε τον υποτιμητικό θα λέγαμε χαρακτηρισμό απέναντι στον πρωθυπουργό της χώρας, τον Κυριάκο Μητσοτάκη, από την Γαλλική εφημερίδα Liberation; Πιστεύετε ότι υποδηλώνει την απόσταση που τον χωρίζει με το πολιτικό σθένος του Μακρόν;
Η προσωπική μου άποψη είναι ότι αν ένας δημοσιογράφος, εκλεγμένος βουλευτής πλέον, δεν το έκανε θέμα δημόσια θα περνούσε απαρατήρητο. Πρώτον γιατί πόσοι διαβάζουν γαλλικό τύπο στην Ελλάδα, δεύτερον πόσοι έχουν συνδρομή στην Liberation ώστε να διαβάσουν ολόκληρο το συνδρομητικό άρθρο και τρίτον πόσοι κόφτονται στη χώρα μας ποια είναι η γνώμη της Liberation για τον Κυριάκο Μητσοτάκη την επόμενη μιας πανηγυρικής νίκης της Νέας Δημοκρατίας. Ένας δημοσιογράφος μπορεί να γράψει ιστορία, μην ξεχνάμε ότι την πτώση της Βαστίλης ένας δημοσιογράφος την προκάλεσε, αλλά και να δημιουργήσει προβλήματα.
Όλος ο ευρωπαϊκός τύπος, επειδή τον παρακολουθώ καθημερινά, ήταν υπέρ του Τσίπρα. Δεν υπήρχε δημοσίευμα υπέρ του κου Μητσοτάκη. Είχα προβληματιστεί. Προσπαθούσα να βρω μέσα από τις συναναστροφές μου με Γάλλους και Γερμανούς, τι τους κάνει να αγαπάνε τόσο πολύ τον Τσίπρα. Η αγωνία τους, κατά τις Ευρωεκλογές, ήταν τι θα γίνει αν τις χάσει το αγόρι τους (σ.σ. Αλέξης Τσίπρας) και πάει σε εθνικές εκλογές. Θα σας μεταφέρω την απάντηση που μου δόθηκε από ένα υψηλόβαθμο στέλεχος ενός υψηλόβαθμου μη-ελληνικού θεσμού. «Μα αν είναι τόσο κακός πολιτικός, όπως λένε, γιατί δεν υπάρχουν διαδηλώσεις στους δρόμους όπως τα προηγούμενα χρόνια ή όπως συμβαίνει σε άλλες χώρες με τον λαό να διαμαρτύρεται για την ηγεσία του;»
Εγώ δεν είχα απάντηση σε αυτό. Από την άλλη υπάρχει κάτι που έχει ενοχλήσει πολύ τον ευρωπαϊκό κόσμο και είναι η έννοια της οικογενειοκρατίας. Τη θεωρούν ένδειξη αντιδημοκρατισμού. Εκτιμώ πως η ελληνική Κυβέρνηση με το έργο της θα τους δώσει να καταλάβουν ότι αλλού βρίσκεται η ουσία της πολιτικής.
- Πρόσφατα είδαμε την τοποθέτηση του μέχρι προσφάτως αντιπροέδρου του Ποταμιού Γιώργου Μαυρωτά στην Γενική Γραμματεία Αθλητισμού. Πως «διαβάζετε» εσείς αυτήν την εξέλιξη, έχουν αρχίσει να πέφτουν οι τίτλοι τέλους του Ποταμιού;
Κοιτάξτε εγώ θα σας απαντήσω ως πολίτης καθώς δεν υπήρξα κομματικό μέλος του Ποταμιού, αν και το ψήφισα στις Ευρωεκλογές του 2014, οπότε και δεν έχω άποψη για τον τελικό τίτλο.
Αν κάνει κάποιος τον κόπο να διαβάσει την ελληνική ιστορία θα δει ότι συνήθως τα κάστρα έπεφταν από μέσα. Από την άλλη, οι πολιτικές μεταγραφές δεν μου αρέσουν. Τους δίνουνε περιτύλιγμα πολιτικό ενώ είναι βαθύτατα προσωπικό.
- Τέλος, μιλήστε μας για τα μελλοντικά σας σχέδια. Θα αφοσιωθείτε στην αγαπημένη σας επιστήμη της σύγχρονης Ευρωπαϊκής ιστορίας ή επεξεργάζεστε κάποια άμεση ενασχόληση με τα κοινά;
Καταρχήν διακοπές έχω κάνει, δεν θα κάνω άλλες. Με το Souvenir napoléonien κάνουμε κάθε χρόνο ένα μεγάλο ταξίδι σε μέρη που συνδέονται με την ναπολεόντεια ιστορία. Είναι το είδος τουρισμού που σας προανέφερα.
Σίγουρα μια δράση μου είναι το ερευνητικό κομμάτι στην Σύγχρονη Ευρωπαϊκή Ιστορία. Πριν λίγο τελείωσα ένα βιβλίο για τη «Γαλλική επανάσταση», θα εκδοθεί από την Εστία, και τώρα ξεκινώ ένα άλλο, με αφορμή τα 30 χρόνια της πτώσης για το «Τείχος του Βερολίνου».
Δεύτερον, σκέφτομαι να συστήσω ένα φορέα, φυσικά μη κομματικό γιατί δεν προτίθεμαι να εμπλακώ ξανά με την κομματική πολιτική, με θέμα την Ευρώπη.
Όταν βγήκαν τα εκλογικά αποτελέσματα, όπως κάθε υποψήφιος, μελέτησα τα προσωπικά μου αποτελέσματα, ανά νομό, επισταμένως. Η μελέτη αυτή μου επιβεβαίωσε, με μεγάλη χαρά, και είμαι ειλικρινής γιατί η πολιτική θέλει ρεαλισμό, ότι δεν βρισκόμουν σε καμία κομματική γραμμή του Ποταμιού. Αυτή η τεκμηρίωση με χαροποίησε γιατί, μεταξύ άλλων, οι περίπου 2.500 σταυροί που έλαβα ήταν σταυροί ψηφοφόρων με τους οποίους μοιραζόμασταν ένα συγκεκριμένο πολιτικό λεξιλόγιο. Δείτε τι εννοώ. Σε κάθε μου δημόσια παρέμβαση μιλούσα μόνο για ευρωπαϊκά θέματα, χωρίς καμία αναφορά στην εθνική μας πολιτική, και αυτό σημαίνει ότι οι άνθρωποι που με ψήφισαν με τίμησαν για τις ευρωπαϊκές μου προτάσεις και θέσεις. Εν τέλει, είπαν με τον τρόπο τους ότι η Ευρώπη δεν τους αφήνει αδιάφορους. Αυτό είναι πολύ σημαντικό, όταν όλοι λέμε «κανείς δεν ενδιαφέρεται για την Ευρώπη». Και μόνο 100 από τους ψηφοφόρους μου να έχουν καθημερινό ενδιαφέρον για την Ευρώπη, εγώ δεν μπορώ να τους γυρίσω την πλάτη. Ποτέ δεν μου άρεσε ο «υποψήφιος» που είχε προαποφασισμένη ημερομηνία λήξης, δηλ. αφού δεν εκλέχτηκα άντε γεια σας. Μετά από 4-5 χρόνια τα ξαναλέμε γιατί τότε θα σας έχω πάλι ανάγκη.
Αφήστε που η ευρωπαϊκή θεματολογία όχι μόνο δεν έχει ημερομηνία λήξης, αλλά αντίθετα έχει για τα επόμενα 5 χρόνια εξασφαλισμένη ενημέρωση και ενδιαφέρον. Έχω φτιάξει μία σελίδα στο Facebook, πού αλλού, με τον τίτλο «Κοινή ευρωπαϊκή Συνείδηση» ώστε από εκεί να διακινούνται θέματα που αφορούν την ήπειρό μας και τους λαούς της, έως ότου καταλήξω στο νομικό πλαίσιο που θα έχει ο φορέας που σας προανέφερα.
Θέλω να συμβάλω ώστε οι συνάνθρωποι μας να καταλάβουν πόσο δίπλα μας στέκεται η Ευρώπη, καθημερινά, μέσω των πολιτικών της σε έργα υποδομών, πρόνοιας, ασφάλειας και σε τόσους άλλους τομείς που δεν γνωρίζουμε, αλλά και να καταλάβουμε ότι τα ανθρώπινα προβλήματα είναι κοινά, πανευρωπαϊκά, γιατί μέτρο όλων είναι ο άνθρωπος.
Σας ευχαριστούμε θερμά για την παραχώρηση της συνέντευξης!
