Του Θεοφάνη Τζεβελέκου,
Πρόσφατα γίναμε μάρτυρες εικόνων βιβλικής καταστροφής στην περιοχή της Χαλκιδικής εξαιτίας της σφοδρής καταιγίδας που έπληξε την περιοχή και είχε σαν τραγικό αποτέλεσμα την απώλεια τόσων αθώων πολιτών. Ένα καιρικό φαινόμενο που φαντάζει σίγουρα «απρόσμενο» εν μέσω καλοκαιρινής περιόδου στον ελλαδικό χώρο. Ναυάγια πλοίων ευθύνονται για τη μόλυνση του θαλάσσιου περιβάλλοντος με ορυκτά καύσιμα που απελευθερώνονται σε αυτό, κατά τη βύθιση των πρώτων. Τα τελευταία χρόνια μέσα από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης λαμβάνουμε εικόνες αποστεωμένων ζώων που κατοικούν σε περιοχές του πλανήτη όπως η Ανταρκτική, και «χάνουν το σπίτι τους» εξαιτίας της τήξης των πάγων, απόρροια της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Επιστημονικές μελέτες κρούουν συνεχώς τον κώδωνα του κινδύνου για το φυσικό περιβάλλον παρουσιάζοντας δυστοπικές εικόνες από το μέλλον μιας οικολογικής αποσύνθεσης, με άμεσες αρνητικές επιπτώσεις και στις ζωές των ανθρώπων. Μία από αυτές είναι η άνοδος της στάθμης των υδάτων που θα καλύψουν τμήματα της χερσαίας-κατοικήσιμης γης. Όλα τα παραπάνω καθώς και πολλά ακόμα παραδείγματα που μπορεί να σκεφτεί ο καθένας από εμάς ατομικά, θα πρέπει να μας προβληματίσουν και να μας κινητοποιήσουν προς τη κατεύθυνση της ανάληψης δράσης.
Η διαμόρφωση μιας «πράσινης κουλτούρας» ξεκινά από την αλλαγή της στάσης μας με την απόκτηση συνηθειών όπως είναι η ανακύκλωση διαφόρων υλικών και συσκευών, η περιορισμένη χρήση πλαστικού και άλλες ανάλογες πρακτικές. Let’s be ECO not EMO, όπως δήλωνε και ένα σύνθημα κάποτε.
Ως προς την εγχώρια πολιτική ζωή, θα πρέπει να διαμορφωθεί μια σύγχρονη «πράσινη πολιτική ατζέντα» που θα φέρει υπερκομματικό χαρακτήρα. Η ατζέντα αυτή θα πρέπει να είναι πηγή έμπνευσης πολιτικών προς όφελος του περιβάλλοντος, να προάγει την προστασία του και να ωφελεί την καθημερινότητα όλων μας, καθώς δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως το περιβάλλον αποτελεί ένα δημόσιο πολύτιμο αγαθό. Πρόσφατα, η νεοεκλεγείσα Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν δήλωσε πως θέλει να οικοδομήσει μια «πράσινη Ευρώπη».
Αρχικά θα πρέπει να υιοθετηθεί ένα νέο μοντέλο παραγωγής ενέργειας που να βασίζεται στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας όπως είναι η ηλιακή και η αιολική. Αποτελεί ως ένα βαθμό εξωφρενικό, να συναντάς, σε μια σκανδιναβική χώρα όπως η Δανία, το νησί Σάμσο, όπου ηλεκτροδοτείται πλήρως αξιοποιώντας την αιολική και την ηλιακή ενέργεια που συλλέγουν εγκατεστημένα φωτοβολταικά panels. Ένα ακόμα λαμπρό σκανδιναβικό παράδειγμα, αποτελεί αυτό της Σουηδίας που ανακυκλώνει το ενενήντα εννιά τοις εκατό (99%) των αποβλήτων της, παράγοντας ηλεκτρική ενέργεια από αυτά.
Ως πολίτες, θα πρέπει να αναπτύξουμε έντονη οικολογική συνείδηση, αρκεί να αναλογιστούμε για μια στιγμή, το φυσικό περιβάλλον ως αναπόσπαστο κομμάτι της εθνικής «τουριστικής βιομηχανίας» που διαχρονικά παράγει πλούτο για την χώρα μας. Τα φυσικά τοπία και το Μεσογειακό κλίμα αποτελούν παραδοσιακά πόλο έλξης, για χιλιάδες επισκέπτες από όλο τον κόσμο κάθε χρόνο. Επιπλέον θεωρούνται διεθνώς σημείο αναφοράς για την πατρίδα μας. Ως ένα βαθμό είναι ίσως παράδοξο, το γεγονός πως δεν έχει υπάρξει ποτέ ένα αυτόνομο πράσινο πολιτικό κόμμα στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, που να καταφέρει να διαδώσει τις ιδέες της πολιτικής οικολογίας, εντός της ελληνικής κοινωνίας. Μοναδική εξαίρεση που εκφράζει τα οικολογικά αιτήματα, είναι η πρόσφατη εκλογική συνεργασία του κόμματος των Οικολόγων Πράσινων με το ΣΥ.ΡΙΖ.Α. κατά τις πρόσφατες εθνικές εκλογές αλλά και κατά την τελευταία περίοδο διακυβέρνησης του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Μια ανάλογη εκλογική συνεργασία είχε πραγματοποιηθεί και το 2015, από το κόμμα ΠΡΑΣΙΝΟΙ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ με την ΔΗΜ.ΑΡ. (Δημοκρατική Αριστερά) όπου δεν κατάφεραν να περάσουν το κατώφλι του τρία τοις εκατό (3%) έτσι ώστε να εισέλθουν στο Ελληνικό Κοινοβούλιο. Αυτές οι συνεργασίες υπογραμμίζουν και την ιδεολογική συγγένεια των κομμάτων της πολιτικής Οικολογίας με αυτά της Αριστεράς. Επί προσθέτως, οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ έχουν εξαγγείλει και ιδρυτικό Συνέδριο για το προσεχές φθινόπωρο, προκειμένου να συσταθεί ένα ενωτικό και αυτόνομο πράσινο κόμμα.
Από την άλλη μεριά, εκτός από τον κομβικό ρόλο του Κράτους στην προστασία του περιβάλλοντος, δεν θα πρέπει να παραβλέψουμε και τις ευθύνες που υπάρχουν από μεριάς των πολιτών. Σε λίγες ημέρες συμπληρώνεται ένας χρόνος από την καταστροφική πυρκαγιά στην περιοχή της Ανατολικής Αττικής και συγκεκριμένα στον οικισμό Μάτι, κατά την οποία έχασαν τη ζωή τους εκατόν δύο (102) άνθρωποι με μαρτυρικό τρόπο. Νεόδμητες περιοχές σαν το Μάτι αλλά και άλλες περιοχές με «παραθαλάσσια ή ορεινά σημεία – φιλέτα» χαρακτηρίζονται από εκτεταμένη άναρχη και αυθαίρετη κατασκευή κατοικιών, από μια μερίδα πολιτών, που στο όνομα της προσωπικής τους ικανοποίησης παρακάμπτουν περιβαλλοντικούς κανονισμούς, νόμους και από την άλλη, βέβαια, μία άνευ λόγου και αιτίας απουσία του κράτους για την προστασία του περιβαλλοντικού ιστού των προαναφερθέντων οικισμών.
Για να συνοψίσουμε, η κλιματική αλλαγή θα μας απασχολεί όλο και περισσότερο καθώς το περιβάλλον εκπέμπει SOS σε παγκόσμιο επίπεδο. Κράτη, πολυεθνικές εταιρίες, ΜΚΟ, Κοινωνία των Πολιτών οφείλουν να συνεργαστούν με σύμπνοια για το κοινό καλό, για το κρίσιμο θέμα της «διαγενεακής δικαιοσύνης» που θέτουν οι υποστηρικτές της πολιτικής οικολογίας και αφορά τις αποφάσεις που λαμβάνουμε τώρα με γνώμονα τις γενιές που δεν έχουν γεννηθεί ακόμα αλλά θα είναι αυτές που θα «κληρονομήσουν» τη διαβίωση στον πλανήτη. Είναι προφανές, πως σε ένα προβληματικό και μολυσμένο φυσικό περιβάλλον δεν μπορεί να ευδοκιμήσουν ούτε Κράτος, ούτε Δημοκρατικό Πολίτευμα αλλά ούτε και Πολίτες!
