Του Ραφαήλ Νικόλαου Μπελενιώτη,
Περασμένες έξι της Δευτέρας και ο τέως πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας περνούσε την θύρα των γραφείων της ΔΗΜΑΡ επί της Αγίου Κωνσταντίνου. Η πάλαι ποτέ ανανεωτική πτέρυγα του ΣΥΝ είχε αποχωρίσει από τον Συνασπισμό και με ηγέτη τον Φώτη Κουβέλη, είχε δημιουργήσει την Δημοκρατική Αριστερά, πίσω στο μακρινό 2010-11. Να που ήρθε η ώρα και στα ίδια μέρη ξαναβρέθηκαν…
Η απόφαση του Αλέξη Τσίπρα για την πραγματοποίηση της συνεδρίασης της Προοδευτικής Συμμαχίας στα κεντρικά γραφεία της ΔΗΜΑΡ στέλνει ένα διπλό μήνυμα: πρώτον, ότι η στρατηγική επιλογή της σύναψης μιας «Προοδευτικής Συμμαχίας» με τον χώρο της σοσιαλδημοκρατίας, της ανανεωτικής αριστεράς και του ριζοσπαστικού κέντρου αποτελεί προτεραιότητα για τον ΣΥΡΙΖΑ και όχι μια ευκαιριακή επιλογή (οπορτουνίστικη, για τους παλιούς). Δεύτερον, ότι στο μεγάλο τούτο αριστερό σταυροδρόμι που συναντηθήκαμε, θα περπατήσουμε όλοι μαζί, πιασμένοι αλυσίδα για να υποδηλώσουμε την … ακεραιότητα των βημάτων μας και την ενότητα των ιδεών μας. Την αντοχή μας, εν τέλει. Αυτά είναι τα λόγια τον κκ. Τσίπρας και Θεοχαρόπουλου.
Το σκιάχτρο και ο εχθρός είναι ο επάρατος νεοφιλελευθερισμός και ο κοινωνικός συντηρητισμός. Εκ πρώτης όψεως εδώ συναντάμε και ένα πρώτο παράδοξο. Συνήθως, η εγχώρια αριστερά την στιγμή που ο «ταξικός εχθρός» σφυροκοπούσε τα λαϊκά κεκτημένα και ξήλωνε τις κοινωνικές κατακτήσεις για την πλειοψηφία σαν κλωστές από ένα πλεκτό πουλόβερ, αρέσκονταν να διασπάται. Τώρα ο Τσίπρας ρίχνει το σύνθημα της «προοδευτικής» πανστρατιάς απέναντι στις προωθούμενες νεοφιλελεύθερες και συντηρητικές πολιτικές της Ν.Δ. σαν και ο ίδιος του να ακολουθούσε όλη την προηγούμενη τετραετία τις προτάσεις των Λαϊκών Νομαρχιακών Επιτροπών και των κατά τόπους Σοβιέτ και ξαφνικά νίκησε η Αντεπανάσταση. Επίσης στην κορυφαία τούτη συνάντηση που μεταξύ άλλων παρευρέθηκαν Τζουμάκας και Ραγκούσης διαπιστώθηκε «η συναντίληψη και ο κοινός στόχος για να δημιουργηθεί ένα μαζικό – λαϊκό – κόμμα ως μια σύγχρονη πληθυντική αριστερά». Ο Αλέξης Τσίπρας σε ρόλο Αλόνσο Κιχάδα μετονομάζει τον εαυτό του σε Δον Κιχώτη και στον αγώνα ενάντια στους νεοφιλελεύθερους αλευρόμυλους παίρνει μαζί του και τον γείτονα του, τον Θανάση Θεοχαρόπουλο.
Τι θα προκύψει;
Αυτό το ερώτημα ταλανίζει αρκετό κόσμο. Αναμφισβήτητα αυτήν την στιγμή όλοι οι πολιτικοί χώροι αξίζουν ιδιαίτερης παρακολούθησης και προσοχής, λόγω των διαδικασιών που έχουν βάλει μπροστά. Λίγο ή πολύ ο ΣΥΡΙΖΑ και Κίνημα Αλλαγής έχουν μπει σε τροχιά μετασχηματισμού. Ο ΣΥΡΙΖΑ βάλθηκε να γίνει το αντίστοιχο κόμμα με τους βρετανούς Εργατικούς (αλά Κόρμπιν) της Ελληνικής κοινωνίας ακολουθώντας μια μεγάλη εκστρατεία εισδοχής νέων μελών ώστε να γίνουν τα νέα αυτά πρόσωπα, εργαλεία ανάνηψης ενός νωχελικού κομματικού οργανισμού. Αυτήν την συνταγή είχε ο δοκιμάσει και ο Τζέρεμι Κόρμπιν στην Αγγλία, κάνοντας όλη την Ευρώπη να μιλάει για το “φαινόμενο Κόρμπιν”. Θα μιλάμε άραγε και εμείς τα επόμενα χρόνια ξανά για τον Αλέξη Τσίπρα; Για τον Κόρμπιν της Μεσογείου και του Ευρωπαϊκού Νότου; Ίδωμεν.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα επιστρέψει. Όσοι ήλπιζαν σε στρατηγική ήττα μάλλον έμειναν με ένα μισό χαμόγελο στα χείλη. Η μεγαλύτερη συσπείρωση του Κέντρου ακόμα βρίσκεται σε κατάσταση πολιτικού αναστοχασμού, ώστε να εξακριβωθούν οι αιτίες της κατάρρευσης και της αποδρομής. Είναι μια σεβαστή και θαρραλέα προσπάθεια που ευχόμαστε να διαρκέσει και να φέρει αποτελέσματα.
Αν κάποιος πάλι λοξοκοιτάξει προς το ΚΙΝΑΛ θα δει τον Τσίπρα να χαμογελά ικανοποιημένος. Μια σειρά ταυτοτικών ζητημάτων κρατούν ακόμη τον κεντροαριστερό φορέα σε χαμηλές πτήσεις. Μόνο η ανασύσταση της πραγματικής κεντροαριστεράς θα καταφέρει να βάλει ένα τέλος στην ανασύσταση του ΣΥΡΙΖΑ, σε αυτό το νέο υβρίδιο που φαίνεται να έρχεται από το μέλλον, που μοιάζει νέο και στέκεται πάνω σε καινούρια δεκανίκια που κανείς δεν έχει ξαναδεί και βρωμάει νέες μυρωδιές σαπίλας που κανείς δεν έχει ξαναμυρίσει, για να θυμηθούμε και τον ποιητή.
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1999. Είναι τελειόφοιτος του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, με κατεύθυνση στην Ιστορία. Αρέσκεται στο να αποκωδικοποιεί την τρέχουσα επικαιρότητα μέσω της αρθρογραφίας.
