Του Δημοσθένη Καμσή,
Στην Ελλάδα ανέκαθεν οι πολιτικές καταστάσεις αποτελούσαν, συζητήσεις “καφενειακού” τύπου. Θα μπορούσαν κάλλιστα, να εξισωθούν και με συζητήσεις για το ποδόσφαιρο. Άλλωστε, ποια είναι τα 2 πιο επίκαιρα θέματα που έχει να συζητήσει κάποιος σε έναν καφενέ; Πολιτική και ποδόσφαιρο. Μιλάμε βέβαια, για μεγάλες ηλικίες. Όπως συνέβαινε και παλαιότερα, όταν καλά-καλά ακόμα, δεν είχαν δικαίωμα ψήφου οι γυναίκες. Ποια είναι η διαφορά, όμως, με το σήμερα;
Oι εποχές άλλαξαν. Κάποιες δραστηριότητες και έθιμα έχουν μείνει ίδια, όπως αυτό που προανέφερα. Η κυβέρνηση στην Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες, άλλαζε συχνά σκυτάλη από τα 2 κόμματα, τα οποία έχουν πρωταγωνιστήσει στο χώρο (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ). Τα τελευταία χρόνια, όμως, άλλαξε κάτι σημαντικό. Ο δικομματισμός έσπασε, από ένα κόμμα που επικράτησε μέσα την κρίση και αυτό δεν είναι άλλο, φυσικά, από τον ΣΥΡΙΖΑ. Μία κυβέρνηση πρωτοφανή για τα Ελληνικά δεδομένα, καθώς για πρώτη φορά η αριστερά σημείωσε τόσο μεγάλο ποσοστό εκλογών. Ωστόσο, τι κατάφερε να πράξει ο ΣΥΡΙΖΑ, τι δεν έπραξε και ποια ήταν η απάντηση του λαού;
Ο ΣΥΡΙΖΑ -συνεπώς και η πολιτική της Αριστεράς- ήρθε στην ζωή μας, για να επιδιώξει να αλλάξει αυτά που προφανώς, αποτελούσαν σαφή προβλήματα στην χώρα μας. Τις κακές πολιτικές της, δηλαδή, κυρίως στον οικονομικό τομέα και σε άλλα θέματα. Περισσότερο κατάφερε να ασχοληθεί και να αλλάξει άλλα θέματα, παρά τα οικονομικά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν οι κοινωνικές πολιτικές. Άλλωστε, η πολιτική, όπως και η ιδεολογία της Αριστεράς, διαφέρουν άρδην, από αυτές των κυβερνήσεων, που μέχρι τώρα υπήρχαν στην Ελλάδα. O ΣΥΡΙΖΑ σε κοινωνικό τομέα, κατάφερε να αλλάξει κάποια πράγματα, τα οποία δεν θα άλλαζαν ποτέ, με ένα πιο φιλελεύθερο μοντέλο κυβέρνησης. Για παράδειγμα, θέσπισε το νόμο, που έδινε στα ομόφυλα ζευγάρια το δικαίωμα να συνάπτουν σύμφωνο συμβίωσης. Οι πολιτικές του κόμματος στάθηκαν υπέρ των μειονοτήτων και γι΄αυτόν το λόγο, ικανοποιούσαν ένα περιορισμένο ποσοστό ανθρώπων.
Επιπλέον, κατάφερε να ρυθμίσει και άλλα σημαντικά ζητήματα, τα οποία δεν είδαν το φως της δημοσιότητας, και υλοποιήθηκαν για πρώτη φορά. Κάποια από αυτά είναι τα παρακάτω:
Το 2015 αναγνωρίστηκε πρώτη φορά από το Δ.Ν.Τ., ότι στην Ελλάδα υπάρχει κοινωνική κρίση. Θέσπισε, λοιπόν τα βοηθήματα ενοικίων και τα ΚΕΑ, για τους χαμηλόμισθους και τους ανέργους.
- Επανέφερε τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας.
- Κατάργησε τον υπο-κατώτατο μισθό.
- Όρισε αυστηρά κριτήρια για τις συνταγογραφήσεις.
- Ιδιωτικοποίησε την εξέταση για τα διπλώματα οδήγησης και επέβαλλε να υπάρχουν κάμερες στα πόδια του εξεταζόμενου.
- Κατάργησε τις φυλακές τύπου Γ, εξαιτίας των οποίων η Ελλάδα είχε χρεωθεί με υπέρογκα ποσά, από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, λόγω καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
- Μείωσε τις τιμές των εισιτηρίων για τα ΜΜΜ.
- Καθιέρωσε την απλή αναλογική για τις εκλογές.
Παρά το γεγονός ότι έπραξε όλα τα παραπάνω, ο ελληνικός λαός δεν αναγνώρισε τη συνεισφορά του ΣΥΡΙΖΑ. Ίσως, επειδή η ιδεολογία του, “έβγαινε” έξω από τα συνηθισμένα, τα μεσαία κόμματα προσπάθησαν να το πολεμήσουν. Ένα σημαντικό πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ, που αποδείχθηκε μοιραίο, είναι πως τα στελέχη του δεν είχαν την ισχύ να αποκτήσουν ισχυρή παρουσία με μέσα και να επικοινωνήσουν αποτελεσματικά τις θέσεις τους.
Βέβαια, είχε έρθει υποσχόμενος να δώσει λύσεις στα βασικά οικονομικά θέματα, που απαιτούσε η πλειοψηφία του Ελληνικού λαού. Πολλοί θεωρούν ότι οι βασικές προοπτικές και φιλοδοξίες του κόμματος, ήταν το τέλος στις μειώσεις συντάξεων, η έξοδος από τα μνημόνια και η μείωση της ανεργίας. Μήπως, όμως, αυτές ήταν οι φιλοδοξίες και οι απαιτήσεις του Ελληνικού λαού; Σίγουρα το δεύτερο, αφού δεν μπορούμε να μιλήσουμε με σιγουριά για το πρώτο. Μπορούμε, όμως, σίγουρα να γνωρίζουμε πώς επέλεξε να ακολουθήσει τη γνωστή πολιτική όλων των κομμάτων. Μόνο λόγια, λόγια, λόγια. Και το έκανε τη χειρότερη χρονική στιγμή για την χώρα.
Σε μία συγκυρία κακής οικονομικής κατάστασης. Σε μία εποχή, που αποτέλεσε το φως στο τούνελ για τον Ελληνικό Λαό, ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάστηκε ως ο σωτήρας, που θα έδινε ελπίδα. Μία ελπίδα που χάθηκε. Άρχισε να χάνεται από τα πρώτα βήματα του κόμματος στην κυβέρνησης, μέσω της διαστρέβλωσης της απάντησης του δημοψηφίσματος, τον Ιούλιο του 2015. Ήταν η αρχή μίας κακής κυβερνητικής πορείας. Έπειτα βασικό λάθος ήταν η υπογραφή του 3ου μνημονίου. Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε υποσχεθεί μία κυβέρνηση με δυνατή παρουσία σε Ευρωπαϊκό επίπεδο, η οποία θα έσκιζε τα μνημόνια. Όμως, όπως όλα έδειξαν στην πορεία, τα λόγια τους δεν κατάφεραν να γίνουν πράξη. Το τρίτο βασικότερο λάθος, αποτέλεσε το γεγονός ότι δεν υπήρξε καμία αλλαγή σε θέματα όπως: οι συντάξεις, αλλά και η μείωση του χρέους. Συνεχίστηκε το έργο που είχαν αφήσει οι προηγούμενες κυβερνήσεις, σε ίδιους ρυθμούς. Αυτές, λοιπόν, αποτελούν τις κύριες (και δικαιολογημένες) αιτίες, που ο Ελληνικός λαός απέρριψε το συγκεκριμένο κόμμα στις Εκλογές του 2019.
Όλα τα παραπάνω ευθύνονται για τη μεγάλη ήττα του ΣΥΡΙΖΑ, σε συνδυασμό βέβαια και με την Συμφωνία των Πρεσπών, με τη διαφορά πως η συγκεκριμένη κίνηση δεν αποτέλεσε μία κακή πολιτική συμφωνία, παρά το ότι η κοινή γνώμη αντέδρασε τόσο έντονα. Η μεγάλη διαφορά σε σχέση με άλλες εκλογές, ήταν πως ο μέσος Έλληνας εξοργίστηκε με το συγκεκριμένο κόμμα. Εξοργίστηκε, λόγω της επιπλέον απογοήτευσης που του προσέφερε, η οποία είχε αρχίσει να υπάρχει την τελευταία δεκαετία. Εξοργίστηκε, διότι επιβεβαίωσε για ακόμα μια φορά, πως το ψέμα είναι η βασική πολιτική ενός κόμματος.
Πάντως, ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε λάθη, τα οποία δεν ήταν χειρότερα από αυτά των προηγούμενων κυβερνήσεων. Ίσα ίσα, προέβη σε κάποιες θετικές κινήσεις που δεν είχαν καταφέρει άλλες κυβερνήσεις. Άλλωστε, είναι γνωστό το ποιος ευθύνεται για τη δεινή κατάσταση της χώρας. Ο ΣΥΡΙΖΑ επιχείρησε να διορθώσει αυτά τα λάθη, όμως απέτυχε. Το θέμα είναι, πως ο Ελληνικός λαός φαίνεται ότι ξεχνάει εύκολα. Και το λέω αυτό, διότι στις εκλογές που διεξήχθησαν πριν λίγες μέρες, ψήφισε για κυβέρνηση ένα κόμμα, που έχει προκαλέσει ουκ ολίγες φορές αρνητικό αποτέλεσμα σε αυτήν τη χώρα. Ο ΣΥΡΙΖΑ, έκανε ένα τεράστιο λάθος που αφήνει αμφίρροπο το μέλλον της χώρας. Το λάθος αυτό δεν είναι άλλο από τη ΝΔ.
Ο Δημοσθένης Καμσής γεννήθηκε στην Αθήνα το 1997. Αποφοίτησε από το 3ο Γενικό Λύκειο Παλαιού Φαλήρου το 2015 και την ίδια χρονιά, ξεκίνησε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, στο Τμήμα Πολτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας, στην Μυτιλήνη. Σήμερα βρίσκεται στο 4ο και τελευταίο έτος των σπουδών του. Τον Ιούλιο του 2018, εν όψει της θερινής πρακτικής άσκησης της σχολής του, εργάστηκε στο athinorama.gr, όπου αρθρογραφούσε σχετικά με τα πολιτιστικά δρώμενα της Αθήνας.
