Του Κωνσταντίνου- Ειρηναίου Σταμούλη,
«Το εκλογικό αποτέλεσμα δεν συνιστά στρατηγική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ[…] Απορροφημένοι εξ΄ολοκλήρου στα κυβερνητικά καθήκοντα δεν μπορέσαμε να αλλάξουμε και να μεγαλώσουμε το κόμμα μας[…] θα δώσω όλες μου τις δυνάμεις ώστε ο ΣΥΡΙΖΑ να μετασχηματιστεί σε μια μεγάλη δημοκρατική παράταξη» ήταν μερικά από τα λόγια του απερχόμενου πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, στο Ζάππειο, το βράδυ της 7ης Ιουλίου. Ο εκλογικός μαραθώνιος τελείωσε, η Νέα Δημοκρατία και ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι οι μεγάλοι νικητές και το ερώτημα που ταλανίζει τους προοδευτικούς πολίτες πέραν από τον τρόπο διακυβέρνησης του κεντροδεξιού κόμματος, είναι το τι μέλει γενέσθαι για τον κεντροαριστερό πόλο.
Τα λόγια του Αλέξη Τσίπρα στο Ζάππειο έδειξαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την πορεία που θα χαράξει από εδώ και στο εξής ο ΣΥΡΙΖΑ. Πράγματι, τον ΣΥΡΙΖΑ δεν τον στηρίζουν πλέον μόνο οι παραδοσιακά Αριστεροί πολίτες, αλλά έχουν επιλέξει να συμπορευτούν μαζί του και άνθρωποι του ευρύτερου προοδευτικού και κεντροαριστερού μετώπου. Αυτό συνιστά ανάγκη για μεταβολή και του ίδιου του κόμματος προς μια πιο διαλλακτική κεντροαριστερή στάση προκειμένου να υπάρχει ένα κοινό σημείο, μια κοινή γραμμή επαφής με τους υποστηρικτές του.
Άνοιγμα του ΣΥΡΙΖΑ στη κεντροαριστερά και το ΚΙΝΑΛ
Σε κάθε εκλογική αναμέτρηση ζητούμενο είναι η νίκη. Αυτή δεν ήρθε για τον ΣΥΡΙΖΑ όπως άλλωστε οι τάσεις και οι δημοσκοπήσεις έδειχναν. Στο σημείο αυτό οφείλουμε να αναγνωρίσουμε πως για δεύτερη συνεχή εκλογική αναμέτρηση οι δημοσκοπήσεις κατάφεραν να προβλέψουν σε έναν αρκετά ικανοποιητικό βαθμό το εκλογικό αποτέλεσμα τόσο σχετικά με τη διαφορά το πρώτου από τον δεύτερο όσο και για τα κόμματα που θα βρίσκονται εντός του κοινοβουλίου. Συνεχίζοντας, η ήττα του ΣΥΡΙΖΑ, δεν συνιστά σε καμία περίπτωση εκλογική του αποτυχία αφού ένα ποσοστό κοντά στο 32% δεν δύναται να αποκαλείται «αποτυχημένο». Πόσο μάλιστα αν κανείς λάβει υπόψιν του ότι το κόμμα το οποίο και συγκέντρωσε αυτό το ποσοστό, κυβέρνησε για 4.5 χρόνια, εφάρμοσε μνημόνιο και προχώρησε και σε σημαντικές τομές αγγίζοντας κρίσιμα εθνικά ζητήματα όπως το «Μακεδονικό». Αντιθέτως, το ποσοστό αυτό καθιστά το κόμμα της Κουμουνδούρου μια ισχυρή αξιωματική αντιπολίτευση ενώ παράλληλα του δίνει την δυνατότητα να αποτελέσει τον ρυθμιστή για την κεντροαριστερά της επόμενης ημέρας. Αν και εφόσον θεωρήσουμε ειλημμένη την απόφαση για τον μετασχηματισμό του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα σύγχρονο προοδευτικό πόλο, αυτό συνεπάγεται με ένα σαφέστατο άνοιγμα προς τον παραδοσιακό κεντροαριστερό πυλώνα του Ελληνικού κοινοβουλίου, το Κίνημα Αλλαγής. Όπως ωστόσο σπεύδουν να ξεκαθαρίσουν στελέχη της Κουμουνδούρου, ο μετασχηματισμός αυτός δεν συνεπάγεται με μετατόπιση του κόμματος από τις παραδοσιακές αριστερές του ρίζες, αλλά με αφετηρία αυτές και σε συνδυασμό με τη κυβερνητική εμπειρία ο ΣΥΡΙΖΑ στοχεύει στο να αποτελέσει τον αυριανό σοσιαλδημοκρατικό πόλο.
Ερωτηματικό η στάση του ΚΙΝ.ΑΛ.
Ατύχησαν όσοι περίμεναν καταποντισμό του ΚΙΝ.ΑΛ στις εκλογές με αφορμή τις πρόσφατες εξελίξεις αναφορικά με την ταραχώδη αποχώρηση του Ευάγγελου Βενιζέλου. Μολονότι το προοδευτικό κόμμα δεν έφτασε τα επιθυμητά διψήφια ποσοστά, κατάφερε εντούτοις να αυξήσει κατά περίπου 20.000 τους ψηφοφόρους του σε σχέση με την τελευταία εκλογική αναμέτρηση, των Ευρωεκλογών, επιβεβαιώνοντας την ανοδική του πορεία. Η ανανεωμένη κοινοβουλευτική του ομάδα θα αποτελείται από 22 βουλευτές, αρκετοί εκ των οποίων εκλέγονται για πρώτη φορά. Η στάση του Κινήματος Αλλαγής αναμένεται με μεγάλο ενδιαφέρον καθώς θα καθορίσει σημαντικές πολιτικές εξελίξεις στην επόμενη τετραετία. Και για να γίνουμε και πιο συγκεκριμένοι το ερώτημα που οφείλει να απαντήσει η ηγεσία του ΚΙΝΑΛ έχει να κάνει με την πολιτική και κοινοβουλευτική του παρουσία . Αν δηλαδή θα υιοθετήσει ίσες αποστάσεις από Νέα Δημοκρατία και ΣΥΡΙΖΑ ή αν θα ανταποκριθεί στο άνοιγμα του πρώην κυβερνώντος κόμματος και θα συμβάλλει στη δημιουργία του κεντροαριστερού προοδευτικού μετώπου. Κάθε επιλογή κρύβει τα θετικά και τα αρνητικά της. Ενδεικτικά μερικές πρώτες σκέψεις:
- Στην περίπτωση που το Κίνημα Αλλαγής κρατήσει ίσες αποστάσεις από τα δύο μεγάλα (βάση εκλογικού αποτελέσματος) κόμματα κινδυνεύει να γίνει αντικείμενο κριτικής και από τα δύο κόμματα αναλόγως τις συγκυρίες και τα συμφέροντά τους. Να οδηγηθεί δηλαδή σε περιόδους που οι μεν θα το κατηγορούν για αερολογίες και λαϊκισμό (εφόσον δεν συναινεί στις επιδιώξεις τους) και σε περιόδους που οι δε θα του καταλογίζουν ότι επιχειρεί να αποτελέσει παρακλάδι της κυβερνώσας δεξιάς (εφόσον δεν θα συμπράττει στις δικές τους βλέψεις) με ότι αρνητικά αποτελέσματα αυτό επιφέρει για το εκλογικό του σώμα.
Με τη στάση αυτή ωστόσο θα του αναγνωρίζεται το γεγονός ότι παρέμεινε ακέραιο, ότι χάραξε τον δικό του δρόμο και κινήθηκε με βάση τις εκτιμήσεις του για το συμφέρον της μεγάλης πλειοψηφίας πράττοντας ανάλογα σε κάθε περίπτωση, χωρίς κομματικές παρωπίδες και ιδεοληπτικούς αναχρονισμούς.
- Στο ενδεχόμενο συμπόρευσης με τον ΣΥΡΙΖΑ, ο κίνδυνος που ελλοχεύει είναι να απορροφηθεί οριστικά από αυτόν. Ήδη ένα μεγάλο μέρος της παραδοσιακής βάσης του παλαιού ΠΑΣΟΚ μετατοπίστηκε στον ΣΥΡΙΖΑ κατά τη διάρκεια της συγκυβέρνησης με τη ΝΔ. Αυτή τη στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ έχει την πλειοψηφία του κεντροαριστερού κόσμου και μια πιθανή συμπόρευση του ΚΙΝΑΛ μαζί του δεν θα απέκλειε την οριστική απώλεια των ψηφοφόρων του με το ίδιο να καταλήγει να αποτελεί μια απλή συνιστώσα της Κουμουνδούρου.
Αυτή η εκδοχή της ιστορίας, η συμπόρευση δηλαδή του ΚΙΝΑΛ με τον ΣΥΡΙΖΑ, έχει να προσφέρει πολλά θετικά για το προοδευτικό κίνημα στον τόπο μας. Θα είναι μια σπάνια ενέργεια δύο δυνάμεων που θα θέσουν ένα κοινό όραμα και θα εργαστούν για αυτό. Οφέλη θα αποκομίσει και το ίδιο το ΚΙΝΑΛ αφού ένας μεγάλος αριθμός των ψηφοφόρων του θα πειστεί για την διαπροσωπική αλλά και προγραμματική ανανέωση του και θα συνταχθεί στο πλευρό του ξανά, εγκαταλείποντας τον ΣΥΡΙΖΑ που ποτέ δεν είχε μία σταθερή πλειοψηφική βάση.
Τα παραπάνω δεν παύουν να είναι παρά κάποιες εκτιμήσεις.
Προσωπικά θεωρώ ότι η ορθότερη επιλογή βρίσκεται κάπου στη μέση. Πιο συγκεκριμένα, ο τόπος έχει ανάγκη από μια κραταιά Κεντροαριστερά. Μία σύγχρονη, φιλοευρωπαϊκή, προοδευτική συμμαχία που θα ανταποκρίνεται στις ανάγκες των ανθρώπων σε κοινωνικό, επαγγελματικό-επιχειρησιακό και οικολογικό επίπεδο. Να τονίσω εδώ ότι η λέξη «συμμαχία» χρησιμοποιείται για να τονιστεί η συμπόρευση και όχι η αφομοίωση ή η εξαέρωση της μιας παράταξης από την άλλη. Στόχος πρέπει να είναι η βελτίωση των σχέσεων των δύο προοδευτικών κομμάτων και όχι οι «εχθροπραξίες» μεταξύ τους, οι επιμέρους προγραμματικές συγκλίσεις και η ύπαρξη ενός κοινού πεδίου συνεννόησης σε μία σειρά κρίσιμων οικονομικών, κοινωνικών και εθνικών ζητημάτων αλλά όχι και η απολύτως κοινή γραμμή. Κάθε κόμμα έχει δική του αφετηρία, δική του ιστορία και χαρακτήρα και αν στην πορεία χάσει κάτι από αυτά, μέλλει να χαθεί και το ίδιο. Άλλωστε είναι κάτι απολύτως θεμιτό, σε ένα ενδεχόμενο πολιτικής συμπόρευσης, ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ να μην απολέσουν τα στοιχεία που τα κάνει να διαφέρουν καθώς έτσι θα βελτιώνονται συνεχώς και θα ενισχύεται η πολυφωνία η οποία και αποτελεί συνεκτικό στοιχείο της δημοκρατίας.
Υ.Γ: Μετά από 7 χρόνια κοινοβουλευτικής παρουσίας ο Ελληνικός λαός έστειλε στον κάλαθο των αχρήστων της ιστορίας το Νεοναζιστικό μόρφωμα το οποίο αποτέλεσε γέννημα θρέμμα της κρίσης και των μνημονίων. Η ηγεσία του ωστόσο μέχρι και τη τελευταία στιγμή φρόντισε να δείξει τις…καταβολές του κόμματος, αφού η δήλωση μετά την γνωστοποίηση των αποτελεσμάτων έκλεισε με το «Ζήτω η Νίκη» ή “Sieg Heil” όπως έλεγαν και οι Γερμανοί Ναζί κατά τη περίοδο 1930-1945.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 2000. Σπουδάζει Πολιτική Επιστήμη και Διεθνείς Σχέσεις στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου. Ασχολείται ενεργά με το αντικείμενο των σπουδών του, αρθρογραφώντας και συμμετέχοντας σε συνέδρια και εκδηλώσεις σχετικά με την Πολιτική, τη Διεθνή διπλωματία και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.
