Της Σοφίας Σιδερίδου
Τους τελευταίους μήνες και όσο πλησίαζε το καλοκαίρι, όλα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης πλημμύρισαν από άρθρα, εικόνες και quotes για το bodyshaming και την αγάπη γύρω από το σώμα μας. Πολλά πρόσωπα, δημόσια και μη, μέσα από τους προσωπικούς τους λογαριασμούς βρήκαν διαφορετικούς τρόπους για να μιλήσουν για αυτό.
Καλοκαίρι και Ελλάδα είναι ένας ασυναγώνιστος συνδυασμός και είναι κρίμα να τον αφήνουμε ανεκμετάλλευτο από ένα αχρείαστο αίσθημα ντροπής για το σώμα μας, που μας στερεί μπάνια στις υπέροχες θάλασσες και την ξεγνοιασιά της ξαπλώστρας. Όσο, όμως, αυξάνεται η θερμοκρασία, αυξάνονται και οι ανασφάλειές μας, μεγαλώνουν και μας τρώνε.
Ποιος μας έδωσε το δικαίωμα άραγε να κρίνουμε το μέγεθος ή το σχήμα σώματος του διπλανού μας; Πόσο εύκολα κρίνουμε οι άνθρωποι… πόσο εύκολα ανοίγουμε το στόμα μας και επικρίνουμε χωρίς καν να ξέρουμε το όνομα, πόσο μάλλον την ιστορία κάποιου. Διψάει ο άνθρωπος να κρίνει. Και αυτό γιατί; Γιατί εκείνη την ώρα νιώθει ότι βρίσκεται 10 σκαλοπάτια πάνω. Τροφοδοτεί την αίσθηση ανωτερότητάς του και το «εγώ» του. Είναι ο τρόπος του να σκεπάζει και να κουκουλώνει τις δικές του ανασφάλειες. Είναι ακόμα μια αναβολή στην επίλυση των δικών του προβλημάτων. Όμως αυτό το «snooze» δεν χαρίζει πέντε λεπτά ακόμα ύπνου αλλά καλλιεργεί την κακία του και μεταθέτει βάρη και ανασφάλειες σε άλλους, πολλές φορές δημιουργώντας τες και από το μηδέν.
Το bodyshaming στη χώρα μας έχει ταυτιστεί κυρίως με τα παραπανίσια κιλά, φυσικά γιατί η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια είναι σταθερά «πρωταθλήτρια» Ευρώπης σε ποσοστά παχυσαρκίας, ειδικά σε νέα παιδιά. Κάπου εδώ, όμως, θα περάσω στην αντίπερα όχθη για λίγο. Μπορεί να μην το καταλαβαίνουμε το ίδιο εύκολα, αλλά ο χαρακτηρισμός «φάε κάτι», «φάε κανένα σάντουιτς» μπορεί να γίνει το ίδιο προσβλητικός με το «χάσε κανένα κιλό». Κανένα από τα δύο δεν είναι θεμιτά. Ζούμε σε μια εποχή που τηλεόραση και socialmedia μας βομβαρδίζουν από το πρωί ως το βράδυ με δίαιτες, προγράμματα γυμναστικής και συμβουλές για το πώς να χάσουμε κιλά. Αυτό ίσως δίνει την ευκολία και την πεποίθηση ότι «δεν προσβάλω κανέναν» αν του πω να φάει κάτι ή να παχύνει.
Ας γκρεμίσω αυτή την πεποίθηση ορισμένων και ας υπενθυμίσω ότι κανένας δεν ξέρει τι σταυρό κουβαλάει ένας άνθρωπος, τι ακριβώς κρύβεται πίσω από τα λιγότερα κιλά του, την πιθανότητα κάποιου προβλήματος υγείας καθώς και πόσες ανασφάλειες μπορεί να κρύβει ένα αρκετά αδύνατο σώμα, ειδικά σε μια χώρα όπου επικρατεί η μεσογειακή ομορφιά και οι καμπύλες. Το αρκετά αδύνατο σώμα δεν είναι πάντα επιλογή και αποτέλεσμα σκληρής δίαιτας. Υπάρχουν και αυτοί οι άνθρωποι που από τη φύση τους έχουν ένα διαφορετικό σκαρί,που δεν μπορούν να παχύνουν και έχουν ένα πιο αδύνατο σώμα.
Για όσους λοιπόν μπερδεύονται, αλλά και για όσους εσκεμμένα θέλουν να επικρίνουν, ας διευκρινίσω ότι οι χαρακτηρισμοί «σκελετός», «οδοντογλυφίδα», «βάλε κανένα κιλό» δεν είναι κοπλιμέντα, ενώ το πείραγμα γύρω από την ευκολία με την οποία αντίχειρας και δείκτης «κλείνουν» γύρω από το μπράτσο ή τον αστράγαλο του συγκεκριμένου ανθρώπου μπορούν να τσακίσουν με την ίδια ευκολία την αυτοπεποίθηση και τη διάθεση ενός ανθρώπου.
Ας αγαπήσουμε το σώμα μας λοιπόν με τα λιγότερα ή περισσότερα κιλά του, με τα σημάδια που άφησε ένα χειρουργείο ή μια γέννα και με τα σημάδια που έχουμε από όταν πρωτοήρθαμε στον κόσμο που εμφανίστηκαν αργότερα. Κυρίως όμως ας σταματήσουμε να κρίνουμε το μέγεθος ενός σώματος ή τα σημάδια του.
Το γούστο και η προσωπική αισθητική του καθενός είναι ένα διαφορετικό θέμα, και κανείς ποτέ δεν θα κριθεί για αυτό. Η διαφορετική αισθητική, όμως, δεν θα αποτελέσει ποτέ άλλοθι για την κακία και την διάθεση για κακεντρεχή σχόλια.
