Της Ιωάννα Νεστορίδη,
Ο ιδανικός δημοκρατικός υποψήφιος πρέπει να είναι κάποιος που τάσσεται υπέρ της οικονομικής και κοινωνικής ισότητας τόσο όσο προασπίζεται και την ισότητα των φύλων. Είναι ένας ή μία πολιτικός που προωθεί τα δικαιώματα της κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ και των μεταναστών και αντιτίθεται στην απληστία των εταιρειών. Πρόκειται για ένα πολιτικό πρόσωπο το οποίο – αν και εξαιρετικά πατριωτικό – καταδικάζει τον ιμπεριαλισμό και τις διεθνείς παρεμβάσεις των ΗΠΑ. Παράλληλα ο ιδανικός δημοκρατικός υποψήφιος οφείλει να επαναφέρει και να βελτιώσει την φαρμακευτική κάλυψη και την κοινωνική ασφάλιση για όλους, να απαλλάξει τους Αμερικανούς πολίτες από τα δυσβάσταχτα φοιτητικά δάνεια και εν τέλει να μεθοδεύσει την τόνωση της οικονομίας.
Ο ιδανικός δημοκρατικός εν δυνάμει πρόεδρος είναι ίσως αδύνατον να βρεθεί, ακόμη κι ανάμεσα στους 24 υποψήφιους που έχει να προσφέρει το δημοκρατικό κόμμα, κυρίως ως καλύτερη εναλλακτική απέναντι στον Ρεπουμπλικάνο Πρόεδρο Trump. Είναι μάλιστα αυτός ο βασικότερος λόγος για τον οποίον η δημοκρατική παράταξη θα κληθεί να αντιμετωπίσει πρωτίστως τον φιλόδοξο εαυτό της.
Όπως κατέστη σαφές τόσο στις προηγούμενες προεδρικές εκλογές όσο και στο τελευταίο debate των υποψηφίων του Δημοκρατικού Κόμματος, η πολιτική της δημοκρατικής παράταξης συχνά καταλήγει να μην εκφράζει τόσο τις ιδιαίτερες θέσεις των αντιπροσώπων και του εκλογικού σώματος αλλά να αποτελεί απάντηση στις πολιτικές περισσότερο του καταιγιστικού φαινομένου-Trump και λιγότερο του ίδιου του Ρεπουμπλικανικού κόμματος.
Λαμβάνοντας, λοιπόν, την θέση της άμυνας, εμφανίζεται το δεύτερο πλέον πρόβλημα που καλείται να ξεπεράσει η δημοκρατική παράταξη: τον καιροσκοπισμό της.
Απέχουμε μόλις 485 ημέρες από τις προεδρικές εκλογές και 6 μήνες από τις πρώτες εκλογές για το χρίσμα των Δημοκρατικών (primaries), οι οποίες θα ολοκληρωθούν με την επίσημη ανακοίνωση του τελικού υποψηφίου των δημοκρατικών, τον Ιούλιο του 2020. Όπως είναι αναμενόμενο, σταδιακά πολλοί υποψήφιοι θα αναγκαστούν να αποσυρθούν από την πολιτική κούρσα, είτε ελλείψει οικονομικών πόρων για την κάλυψη των εξόδων της προεκλογικής καμπάνιας είτε γιατί θα αποδοκιμαστούν από το εκλογικό σώμα. Διόλου απίθανα αίτια που δύνανται να οδηγήσουν σε τυχόν μελλοντικές αποσύρσεις υποψηφίων είναι πάσης μορφής σκάνδαλα (οικονομικά, ροζ, πολιτικά βλ. “collusion”, κ.ο.κ.) ή και η μέγιστη κάλυψη της πολιτικής απήχησης που μπορεί να λάβει κάποιο ζήτημα.
Μετά την διακυβέρνηση του Donald Trump, η οποία άφησε πληγές σε πολλά ζητήματα πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά, ζωτικής σημασίας για την αμερικανική κοινωνία, πολλοί είναι αυτοί που είτε θεωρούν όντως τους εαυτούς τους ως καλύτερες εναλλακτικές ή απλώς επιθυμούν να δρέψουν καρπούς που δεν κέρδισαν. Είναι πράγματι τυχοδιωκτισμός ή μήπως λανθάνον μεσσιανισμός; Ακόμη χειρότερα, μήπως εν τέλει είναι πιο επιβλαβές μακροχρόνια να πιστεύουν οι δημοκρατικοί υποψήφιοι ακόμη κι αν δεν διαθέτουν τα μέσα και την ικανότητα, ότι οι ίδιοι είναι ικανοί να εκλεγούν πρόεδροι και να κυβερνήσουν τις ΗΠΑ;
Σε μια περίοδο διχασμού, σεξισμού, επαναφοράς των παλαιών ηθών και έκπτωσης σχεδόν όλων των κοινωνικών ελευθεριών, οι υποψήφιοι που θα μιλήσουν ισπανικά, που δεν θα διστάσουν να προβάλουν την διαφορετικότητά τους, που θα στραφούν κατά του “corporate greed” και θα αυτοπαρουσιαστούν ως η επιστροφή στην “κανονικότητα” της Αμερικής κινδυνεύουν να κατακερματίσουν και να αποξενώσουν το εκλογικό σώμα. Το ερώτημα λοιπόν που γεννά η δημοκρατική παράταξη είναι το εξής: ποιο είναι το μικρότερο κακό; Η εκλογή κάποιου πιθανότατα ανίκανου πλην όμως προοδευτικού προέδρου, ο οποίος ίσως προκαλέσει ακόμη περισσότερα σκάνδαλα ή και πολιτικές κρίσεις; Ή η εκλογή ενός de facto απομυθοποιημένου political bully ο οποίος βρίσκεται σε θέση ισχύος λόγω συγκυριών και party politics; Η πρώτη περίπτωση θα κλονίσει ακόμη περισσότερο την εμπιστοσύνη τόσο των Αμερικανών πολιτών όταν η Αμερική ήδη αντιμετωπίζει πρόβλημα ελλιπούς ψηφοφορίας, αλλά και της διεθνούς κοινότητας και θα υποβαθμίσει ακόμη περισσότερο τον ρόλο των ΗΠΑ σε παγκόσμιο επίπεδο, δημιουργώντας κενό στην πολιτική σκακιέρα, το οποίο θα προσφερθούν να καλύψουν άλλες αναδυόμενες δυνάμεις. Η δεύτερη επιλογή θα αλλάξει οριστικά το ύφος και την ταυτότητα των ΗΠΑ με συνέπειες σε όλους τους γνωστούς τομείς που αγγίζει η πολιτική του Trump.
Καταληκτικά, και ενώ η απάντηση δεν είναι ξεκάθαρη, οφείλουμε να επανέλθουμε στις ίδιες τις παρατάξεις και τι επικρατεί στο εσωτερικό τους. Ο κατακερματισμός είναι ίδιον της παράταξης που παίζει επιθετικά και προσπαθεί να αδράξει το ποσοστό της από το κομμάτι του λέοντος. Οι ρεπουμπλικάνοι όμως βρίσκονται σε θέση υπεράσπισης, και αυτό τους επιτρέπει να συσσωρευθούν πίσω από ελάχιστους υποψηφίους. Οι δημοκρατικοί ψηφοφόροι διαφέρουν και αποστασιοποιούνται οι μεν με τους δε όσο και οι υποψήφιοί τους και αν στην αρχή φάνταζε δύσκολο να βρεθεί ένας υποψήφιος που θα ενσωματώσει όλες αυτές τις πολιτικές θέσεις, τόσο δυσκολότερη είναι η εύρεση κοινής συναίνεσης μεταξύ των ψηφοφόρων για το τι πραγματικά αποζητά ως πολιτική ταυτότητα το κόμμα των Δημοκρατικών. Εν αντιθέσει, μικρή απόκλιση παρουσιάζεται στο κόμμα των Ρεπουμπλικάνων, οι οποίων ακόμη κι αν διαφωνούν σε πολιτικό επίπεδο, εντούτοις παρουσιάζουν ένα πιο ομογενοποιημένο μέτωπο προκειμένου να συσπειρώσουν το σύνολο των συντηρητικών Αμερικανών.
Ο δρόμος ακόμη είναι μακρύς μέχρι την ολοκλήρωση των primaries και πολλά αναμένονται να αλλάξουν. Παρόλα αυτά, ας κρατήσουμε υπόψιν ότι οι πολιτικές συγκυρίες παίζουν καταλυτικό ρόλο στη νίκη ή στην ήττα, όμως τα πολιτικά campaigns κερδίζονται βάσει στρατηγικής και εντυπώσεων. Και όσο το αφήγημα των δημοκρατικών δεν καθίσταται αντάξιο των ρεπουμπλικάνων, προσφέροντας ένα νέο υλοποιήσιμο όραμα, τότε οι ίδιοι θα αποτελούν τον μεγαλύτερο κίνδυνο του εαυτού τους.
Ολοκλήρωσε το minor της στη δημιουργική γραφή με ειδικότητα στην ποίηση και τη συγγραφή λόγων και είναι τελειόφοιτη του double major “Law and Political Science”. Στο παρελθόν εργάστηκε για την Καναδική εταιρία λογοτεχνίας Wattpad ενώ δραστηριοποιείται στο χώρο του εθελοντισμού μέσω ομίλου Rotaract. Στον ελεύθερο χρόνο της συμμετέχει σε ακαδημαϊκά συνέδρια, ερευνητικά προγράμματα, ταξιδεύει και φυσικά γράφει.
