Της Δήμητρας Φιλιππακοπούλου,
Η Αμερικανική ηγεμονία διατηρείται ακέραια μέσα από την επιβολή πετρελαικού εμπάργκο σε Ιράν και Βενεζουέλα. Πλέον, θέτει τα συμφέροντά της στην πρώτη γραμμή της λίστας των G20, ενώ Πεκίνο και Βενεζουέλα υψώνουν λάβαρο επανάστασης.
Πιο συγκεκριμένα, Πεκίνο και Βρυξέλλες λειτουργούν ως αφανείς σύμμαχοι χαράσσοντας τα δικά τους γεωπολιτικά μονοπάτια. Με ισχυρή διείσδυση στους εμπορικούς χάρτες της Ανατολής, προσφέρουν ανάσες οικονομικής ζωής στο Ιράν με την δημιουργία ενός οχήματος ειδικού σκοπού χωρίς τον κίνδυνο αμερικανικής παρέμβασης. Για μια ακόμα φορά το εμπόριο φέρει τον μανδύα ενός διπλωμάτη χωρίς ιδιαίτερες παρεμβάσεις και πολυμερείς συζητήσεις.
Ιράν και Ουάσιγκτον ρίχνουν βέλη σε ένα φαινομενικά καλαίσθητο πολιτικό τοπίο με την Ουάσιγκτον να έχει αποφασίσει να μεγιστοποιήσει την πολιτική οικονομικής απομόνωσης στο Ιράν. Με την σειρά τους, οι Ευρωπαίοι εταίροι δρουν με τρόπο επιτακτικό καθώς προχώρησαν στην ίδρυση της εταιρείας Instex με απώτερο σκοπό την εξαγωγή προϊόντων στην ιρανική αγορά και το αντίστροφο, καθιστώντας σαφές ότι το Ιράν επιβεβαιώνει την εξαιρετικά στρατηγική σημασία του στο ενεργειακό σταυροδρόμι της Ανατολής.
Και μέσα σε αυτό το γεωπολιτικό κομφούζιο, η Κίνα εξακολουθεί να πραγματοποιεί αγορές ιρανικού πετρελαίου οδηγώντας σε ισχυρή αύξηση των ποσοστών. Η επικείμενη συνάντηση των Ντόναλντ Τράμπ και Σι Τζινπίνγκ θολώνουν το τοπίο και τις υποδαυλίζουσες προθέσεις των δύο αυτών πολιτικών αρχηγών για κήρυξη ανακωχής στον εμπορικό πόλεμο.
Πώς όμως αντιφατικά γεγονότα όπως ο αποκλεισμός της αναβάθμισης των εφαρμογών της Google προς την εταιρεία Huawei θα εξομαλύνουν τις άγριες συμπεριφορικές τάσεις των ΗΠΑ; Η σημερινή συνάντηση θα ξεκαθαρίσει το θολό τοπίο στον Περσικό Κόλπο ή θα ανάψει την σπίθα απρόσμενων γεωπολιτικών ανακατατάξεων;
