Του Θάνου Ι. Κουλουβάκη,
Μόλις πριν λίγες μέρες το κακουργιοδικείο Λευκωσίας καταδίκασε τον κατά συρροήν δολοφόνο Νίκο Μεταξά σε επτά φορές ισόβια. Συγκεκριμένα ο Μεταξάς, ο οποίος χρησιμοποιούσε το ψευδώνυμο Ορέστης στα social media, κρίθηκε ένοχος για επτά φόνους και πέντε απαγωγές. Ο ίδιος απολογήθηκε για τα εγκλήματα του τόσο στις οικογένειες των θυμάτων όσο και προς την ίδια του την οικογένεια , ενώ χρησιμοποίησε τη λέξη “ειδεχθή” για να τα περιγράψει.
Εντός του δικαστηρίου περιέγραψε με λεπτομέρειες τα εγκλήματα και τις αποτρόπαιες ενέργειες του, καθώς επίσης ομολόγησε τις επτά δολοφονίες που ο ίδιος διέπραξε. Στο λόγο του, ανέφερε ότι αναλαμβάνει πλήρως την ευθύνη για τα εγκλήματα του και ότι πρόκειται να αποδεχθεί τις συνέπειες.
Αυτή η ιστορία, η οποία έχει τραβήξει για μήνες, θεωρώ πως πρέπει να μάς βάλει όλες και όλους σε σκέψεις και κυρίως να μπούμε στη διαδικασία να αναλογιστούμε πόσο μεγάλα περιθώρια έχει δώσει η κοινωνία μας σε ανθρώπους σαν τον Μεταξά, οι οποίοι δεν διστάζουν να προβούν σε τέτοιου είδους ενέργειες. Διότι η ανέχεια που έχει επιδείξει αυτή η κοινωνία σε περιστατικά κακοποίησης και καταπίεσης έχει βοηθήσει στο να οπλιστεί το χέρι του εκάστοτε Ορέστη και έχει δημιουργήσει πρόσφορο έδαφος για τέτοιου είδους εγκληματικές ενέργειες.
Όλα όσα αναφέρονται παραπάνω δεν είναι σενάρια επιστημονικής φαντασίας, ούτε ξεφύτρωσαν μέσα από το μυαλό μου· αποτελούν γεγονότα που η ίδια η πραγματικότητα αποδεικνύει. Διότι – εδώ και αρκετά χρόνια – πολλοί κάνουν τα στραβά μάτια σε υποθέσεις κακοποίησης, διότι πολλοί θεωρούν ότι δεν υφίστανται φυλακισμένοι άνθρωποι σε σπίτια – φυλακές, διότι η κοινωνία προσπαθεί να μας πείσει πως όλα είναι ρόδινα και όμορφα, κι ότι το εν λόγω συμβάν – αναφέρομαι στο Μεταξά – ήταν απλώς μία τυχαιότητα.
Δυστυχώς για όλους και όλες μας, αυτό το συμβάν δεν αποτελεί μια τυχαιότητα. Ο Μεταξάς δεν είναι τρελός, ούτε ξύπνησε μία μέρα και αποφάσισε να δολοφονήσει τόσες γυναίκες. Τον Μεταξά τον όπλισε η πατριαρχία και τα προνόμια του· τον όπλισε η εξουσία που ορισμένοι τον έπεισαν ότι έχει έναντι άλλων ανθρώπων. Τον όπλισε ο ρατσισμός και η υποτίμηση της ανθρώπινης ζωής. Ο Μεταξάς δεν αποτελεί την εξαίρεση· μπορεί αυτός να έφτασε να δολοφονεί μαζικά, εν τούτοις αυτό δεν σημαίνει ότι οποιοσδήποτε ασκεί κακοποίηση δεν του μοιάζει. Κι αυτό δεν σημαίνει ότι όλοι θα γίνουν ή είναι δολοφόνοι, αλλά ότι λίγοι θα κατανοήσουν τις αιτίες που προξενούν φαινόμενα σαν κι αυτό που αναφέρω και ακόμη λιγότεροι θα αντισταθούν έμπρακτα στις κοινωνικές επιβολές που γεννούν κι άλλους Μεταξάδες.
Οι γυναικοκτονίες δεν θα λάβουν τέλος αν δεν αντιληφθούμε ότι η πατριαρχία τίς γεννά και τίς θρέφει. Αν δεν πολεμήσουμε, συνεπώς, σε πρώτη φάση αυτή, τότε θα κληθούμε να υποστούμε τις συνέπειες της αδράνειας μας.
Γεννήθηκε το 1997 στην Αθήνα. Σπουδάζει στο τμήμα Φιλοσοφικών και Κοινωνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Κρήτης, στο Ρέθυμνο. Αφοσιώθηκε από μικρή ηλικία στη λογοτεχνία – τόσο ως αναγνώστης όσο και ως δημιουργός. Στα εφηβικά του χρόνια ξεκίνησε την ενασχόλησή του με την αρθρογραφία, η οποία συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Τα τελευταία χρόνια ασχολείται με τον χώρο των εκδόσεων και δύο βιβλία του έχουν εκδοθεί.
