Του Γιώργου Κίτη,
Στις αυτοδιοικητικές εκλογές ο χάρτης βάφτηκε μπλε. Οι περιφέρειες της χώρας εκτός της Κρήτης (η αντι-δεξιά ψήφος στη νήσο καλά κρατεί παρά τη δύναμη της ΝΔ) και του Βορείου Αιγαίου (που και πάλι είδαμε αντάρτη της ΝΔ να κερδίζει), από τον Σεπτέμβρη θα διοικούνται από τα γαλάζια στελέχη, όπως και οι μεγάλοι δήμοι της χώρας με τη σαρωτική επικράτηση του Κ. Μπακογιάννη στην Αθήνα και του (αντάρτη) Κ. Ζέρβα στη Θεσσαλονίκη.
Πρόβλημα Δημοκρατίας ή ευκαιρία;
Στις επικείμενες εκλογές, όπως όλα δείχνουν η Νέα Δημοκρατία θα επανέλθει στην εξουσία, με ή χωρίς συμπαραστάτη. Θα έχουμε έτσι κυβέρνηση σε κεντρικό αλλά και αυτοδιοικητικό επίπεδο από το ίδιο κόμμα σε όλη (σχεδόν) την Ελλάδα. Στην προηγούμενη πρόταση ορισμένοι εντοπίζουν πρόβλημα δημοκρατίας, διακηρύσσοντας ότι δε θα υπάρχει ουσιαστική αντιπολίτευση και διάλογος σε κανένα επίπεδο αφού όλες οι αποφάσεις θα λαμβάνονται στα γραφεία της Νέας Δημοκρατίας στην Πειραιώς. Μια ολόκληρη χώρα –λένε- σε κάθε επίπεδο θα χορεύει στους ρυθμούς του Κυριάκου Μητσοτάκη και των συνεργατών του, χωρίς κανείς να μπορεί να προβάλει εμπόδια. Το ενδεχόμενο αυτό μετριάζει, βέβαια, ο νόμος Σκουρλέτη περί της απλής αναλογικής στην αυτοδιοίκηση, που απαιτεί συνεργασίες μεταξύ δημοτικών ή και περιφερειακών παρατάξεων για να επέλθει κυβερνησιμότητα. Ο νόμος αυτός αναβαθμίζει τον ρόλο των δημοτικών παρατάξεων, που κατά επιλογή τους μπορούν να υποστηρίζουν και να αποσύρουν την εμπιστοσύνη τους από την παράταξη του Δημάρχου. Από την άλλη δημιουργείται μείζον θέμα με δήμους που επικράτησαν Δήμαρχοι με χαμηλά ποσοστά την πρώτη Κυριακή, όπως ο Ζέρβας στη Θεσσαλονίκη, του οποίου η παράταξη στη Θεσσαλονίκη έχει μόλις 7(!) από τους 49 δημοτικούς συμβούλους της Θεσσαλονίκης.
Στο «γαλάζιο κύμα» μια άλλη οπτική βλέπει μια ευκαιρία για να τρέξει η χώρα σύσσωμη προς μια θετική κατεύθυνση, χωρίς γραφειοκρατικές και χρονοβόρες διαδικασίες. Στην εδραίωση αυτή του μονοκομματισμού παρατηρεί ότι μπορεί να υπάρξει αγαστή κι ακώλυτη συνεργασία μεταξύ κυβέρνησης και αυτοδιοίκησης σε θέματα καθημερινότητας των πολιτών αλλά και εφαρμογής ενιαίας οικονομικής πολιτικής, που θα προχωρήσει μπροστά τον τόπο. Εφ’ όσον οι πολιτικοί θα ξεκινούν από κοινές συνισταμένες θα είναι εφικτή η άμεση συνεργασία τους και θα διευκολυνθεί η επικοινωνία μεταξύ των αρχών.
Τα δι(τρι)λήμματα ενός κεντρώου
Μπροστά στη συσπείρωση της ΝΔ, θέση καλείται να πάρει ο κεντρώος ψηφοφόρος. Το κέντρο είναι ως έννοια δύσκολο να καθοριστεί. Το μόνο σίγουρο είναι ότι αντιδιαστέλλεται με τα άκρα και συνδυάζει στοιχεία από διαφορετικές απόψεις. Ιδανικά η συλλογή αυτή θέσεων κι απόψεων γίνεται χωρίς προκαταλήψεις από θέση κριτική, χωρίς αποκλεισμούς και απόλυτες απόψεις, με διάθεση σύγκλισης και διαλόγου. Για το ALDE για παράδειγμα, το ευρωπαϊκό Κόμμα των Φιλελευθέρων που τοποθετείται στο κέντρο του Ευρωπαϊκού κομματικού χάρτη (και σημείωσε μεγάλη αύξηση των ποσοστών του στις Ευρωεκλογές) λέγεται –κάπως χοντροκομμένα βέβαια- ότι στην οικονομική του πολιτική είναι κεντροδεξιό, ενώ στην κοινωνική κεντροαριστερό. Η επίκληση άλλων πολιτικών χώρων για την οριοθέτηση του Κέντρου αναδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο την δυσκολία εύρεσης σαφούς ορισμού.
Στην Ευρώπη ο χώρος μάλλον ανθίζει, με πρωτοστατούντα τον Εμμανουέλ Μακρόν, νυν Πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας που τοποθετεί εαυτόν στο κέντρο της πολιτικής σκηνής. Όπως σημειώθηκε και το Ευρωπαϊκό ALDE βρίσκεται σε ανοδική τροχιά με διαρκή παρουσία και πολλαπλασιαζόμενες δυνάμεις στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Οι ευρωπαϊκές αυτές δυνάμεις ασπάζονται κυρίως φιλελεύθερες πολιτικές, προβάλλοντας την ιδέα του φρέσκου, του εκσυγχρονιστικού και συχνά την τεχνοκρατική προσέγγιση καίριων ζητημάτων.
Ο κεντρώος Έλληνας ψηφοφόρος σήμερα κατά βάση δυσκολεύεται να βρει κόμμα που τον εκφράζει. Γίνεται συχνά λόγος για διεύρυνση του Χ ή του Υ κόμματος προς τον κεντρώο χώρο. Η αλήθεια είναι ότι στη Νέα Δημοκρατία η δεξιά πτέρυγα του κόμματος φαντάζει απωθητική για τον κεντρώο, ο οποίος ενίοτε συλλογίζεται τη στήριξη φιλελεύθερων γαλάζιων υποψηφίων ως το δικό του μέσο για να στρέψει την εν λόγω παράταξη σε έναν πιο κεντρώο ρόλο. Από την άλλη όντας εκ των πραγμάτων υπέρμαχος της προστασίας θεμελιωδών δικαιωμάτων και θετικών συμφωνιών στο χώρο της πολιτικής θέλγεται από ρυθμίσεις της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, όπως η θέσπιση του συμφώνου συμβίωσης και η Συμφωνία των Πρεσπών. Καλοβλέπει όμως και την ψήφο στον Κίνημα Αλλαγής, στο χώρο που συνήθως τον εξέφραζε, έστω κι αν έχει χάσει τη δυναμική του, με την προοπτική του αντίβαρου στα ακροδεξιά στοιχεία της ΝΔ σε μια πιθανή συγκυβέρνηση. Αδιέξοδο!
Φαίνεται η έλλειψη καθαρά κεντρώου φιλελεύθερου κόμματος στην Ελλάδα, έτσι;
Γεννήθηκε το 1999 στην Αθήνα. Από το 2017 σπουδάζει στη Νομική Σχολή Αθηνών, παρακολουθώντας ταυτόχρονα εκδηλώσεις και συνέδρια του πολιτικού και νομικού χώρου. Συμμετέχει σε εκπαιδευτικές προσομοιώσεις ευρωπαϊκών και παγκόσμιων θεσμών και είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης Νέων Νομικών (ELSA). Από τον Απρίλιο του 2019 αποτελεί μέλος του τμήματος επικοινωνίας στο OffLine Post.
