Της Κωνσταντίνας Στεργίου,
Ενώ η χώρα βρίσκεται σε προεκλογικό αναβρασμό και ενώ πλέον έχουμε ξεκάθαρα αποτελέσματα σχετικά με τις ευρωεκλογές, τις περιφερειακές και τις δημοτικές εκλογές, τα ιδιαιτέρως υψηλά ποσοστά αποχής τα οποία παρατηρήθηκαν στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις, οφείλουν, το δίχως άλλο, να μας προβληματίσουν.
Πιο συγκεκριμένα, όσον αφορά τις ευρωεκλογές, αν και τα προγνωστικά ήταν φιλόδοξα η συμμετοχή των εγγεγραμμένων στους εκλογικούς καταλόγους ήταν εξίσου χαμηλή με αυτή του 2014. Παρ’ ότι η συμμετοχή στις εκλογικές διαδικασίες είναι συνήθως ικανοποιητική στα αστικά κέντρα, πρωταθλήτρια στην αποχή χαρακτηρίστηκε η Α’ Αθήνας αγγίζοντας το 51%. Συνεχίζοντας με τις εκλογές της αυτοδιοίκησης και τον β’ γύρο της 2ας Ιουνίου ερχόμαστε αντιμέτωποι με συντριπτικά ποσοστά αποχής, τα οποία ανέρχονται έως και 90% (!) σε ορισμένα χωριά της ελληνικής επικράτειας.
Αντικρίζοντας τα αποτελέσματα διερωτώμαι: έχει καταστεί η αποχή στάση, απέναντι στην πολιτική κατάσταση της χώρας μας ή η απάθεια οφείλεται απλώς στην αδιαφορία του λαού σχετικά με την συμμετοχή στα κοινά; Σαφώς, ο ελληνικός λαός είναι απογοητευμένος από την εκάστοτε κυβέρνηση τα τελευταία χρόνια, τα χρόνια της κρίσης. Ταυτόχρονα όμως μεγάλο ποσοστό των Ελλήνων πολιτών θεωρεί πως και μία διαφορετική κυβέρνηση, υπό άλλο κόμμα, δεν θα επιφέρει ουσιαστική αλλαγή σε τομείς που αποτελούν ανοιχτή πληγή για την ελληνική οικονομία όπως το φορολογικό σύστημα και η ανεργία. Η παραπάνω άποψη τελικά αντικατοπτρίζει την κατάσταση ή απλώς αποτελεί άλλοθι για την πολιτική απάθεια;
Κατά την γνώμη μου, η απάντηση στα προαναφερθέν ερώτημα θα πρέπει να δοθεί σε ένα πλαίσιο συγκερασμού των δύο εν δυνάμει απαντήσεων του. Από την μια δηλαδή, εύκολα μπορεί να γίνει αντιληπτό ότι η στάση που κρατά μία μεγάλη ομάδα Ελλήνων πολιτών απέναντι στις εκλογές οφείλεται εν μέρει στην αδιαφορία. Κάνω λόγο για αδιαφορία γιατί η αποχή από το δικαίωμα του εκλέγειν είναι συνειδητή. Ακόμη, είναι ξεκάθαρο πως η πολιτική ενασχόληση δεν αφορά μονάχα τις εκλογές. Η συνεχής ενημέρωση για πολιτικά ζητήματα και η συμμετοχή σε κοινωνικές και πολιτικές δράσεις είναι επίσης ένα σημαντικότατο και μη εξαιρετέο μέρος της ενασχόλησης με τα κοινά. Την ίδια στιγμή όμως, η αποχή αποτελεί μία σιωπηλή διαμαρτυρία για την κοινωνική και πολιτική κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα. Συμφωνώ με την αποχή; Όχι, αλλά ταυτόχρονα κατανοώ έναν άνθρωπο μέσης ηλικίας που έχει βιώσει ξανά και ξανά την απογοήτευση εξαιτίας του διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος της χώρας μας.
Συνεπώς, ο Έλληνας πολίτης οφείλει να κατανοήσει πως η συμμετοχή στις εκλογές αποτελεί υποχρέωσή του. Παράλληλα, χρειάζεται κίνητρο ώστε όχι μόνο να πάει στην κάλπη αλλά και να αισθανθεί ότι η φωνή του ακούγεται. Απαραίτητο κίνητρο αποτελεί η ειλικρίνεια από την μεριά των πολιτικών, η οποία απουσιάζει έντονα τις δύο τελευταίες δεκαετίες.
Γεννήθηκε το 2000, στην Αθήνα και είναι προπτυχιακή φοιτήτρια του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου. Πέρα από τις σπουδές της, μαθαίνει ξένες γλώσσες και συμμετέχει ενεργά σε προγράμματα και προσομοιώσεις που αφορούν Ευρωπαϊκά κυρίως ζητήματα. Τέλος, αγαπά τα ταξίδια.
