Του Παύλου Ι . Αλεξιάδη,
Η Atlantis είναι ένας εκπαιδευτικός οργανισμός με έδρα στην Washington D.C., έχει διεθνή εκπροσώπηση σε πάνω από 11 χώρες και σύμπραξη με περισσότερα από 60 νοσοκομεία. Ενώ στα Προγράμματα της ετησίως έχει χιλιάδες συμμετοχές.
Απευθύνεται σε άτομα που φοιτούν σε αμερικανικά πανεπιστήμια, που βρίσκονται σε στάδιο premed, προσφέροντας τους την ευκαιρία να ταξιδέψουν διεθνώς και να γνωρίσουν από πρώτο χέρι τα συστήματα υγείας άλλων χωρών.
Συγκεκριμένα, σε συνεργασία με επιλεγμένα νοσοκομεία, κανονίζουν ώστε οι φοιτητές, να πραγματοποιήσουν κλινική παρακολούθηση σε ευρεία γκάμα ειδικοτήτων, ζώντας την καθημερινότητα ενός ιατρού – από την πρωινή ενημέρωση και την εξέταση ασθενών, μέχρι την πολυπλοκότητα των επεμβάσεων και των χειρουργείων.
Έτσι, οι φοιτητές έρχονται σε επαφή με πλήθος διαφορετικών ειδικοτήτων για το διάστημα της συμμετοχής τους στο πρόγραμμα, κάτι που μπορεί να τους βοηθήσει στο να καταλήξουν στην ειδικότητα της προτίμησης τους.
Αλλά πως διάλεξαν την Ελλάδα οι φοιτητές από τις ΗΠΑ που επέλεξαν να περάσουν τον ένα μήνα της εκπαίδευσης τους σε Νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης; «Ένας από τους λόγους που ήθελα να έρθω σε αυτήν την χώρα είναι ότι ένας από τους καθηγητές μου ήταν κατά του Ευρωπαϊκού συστήματος υγείας. Για αυτό οι αρνητικές κριτικές που είχα ακούσει με έκαναν να θέλω να έρθω εδώ και χαίρομαι που διαψεύστηκα. Επίσης, κατάλαβα ότι εδώ όλοι έχουν πρόσβαση στα δημόσια νοσοκομεία ανεξάρτητα από την ασφαλιστική τους εταιρία. Ένας φίλος μου για παράδειγμα είχε σπάσει το πόδι του και δεν μπορούσε να έχει πρόσβαση σε ιατρική περίθαλψη γιατί δεν είχε ασφάλεια με αποτέλεσμα να μην γίνει καλή συγκόλληση του οστού και από τότε να χωλαίνει». Μας εξηγεί ο Tony από το Salt Lake City της Utah.
Η Σύγκριση
Άραγε πώς φάνηκε σε αυτά τα παιδιά η κατάσταση στα Ελληνικά νοσοκομεία σε σχέση με τις έως τώρα εμπειρίες τους στις ΗΠΑ; «Θα έλεγα ότι η κύρια διαφορά που εγώ εντόπισα έγκειται στην προσωπικότητα των γιατρών. Εδώ στην Ελλάδα οι γιατροί είναι πιο ταπεινοί και μας ενθαρρύνουν να κάνουμε πράγματα», μας λέει η Anazah από τις Μπαχάμες. Ενώ η συμφοιτήτρια της Christina από το Idaho προσθέτει: «Αυτό που μου έχει κάνει την μεγαλύτερη εντύπωση στα Ελληνικά νοσοκομεία είναι η ποσότητα χαρτιού που χρησιμοποιείται καθημερινά για να καλύψει τις γραφειοκρατικές ανάγκες. Εμείς στην Αμερική χρησιμοποιούμε για όλες αυτές τις πράξεις μόνον Η/Υ».
Μια ακόμα παρατήρηση μέσα στα πλαίσια της σύγκρισης έχει να κάνει με τον αριθμό των ασθενών που υπάρχει στους θαλάμους. «Μου είχε φανεί ότι εδώ δεν υπάρχει ιδιωτικότητα ανάμεσα στους ασθενείς βλέποντας τα τετράκλινα ή τα πεντάκλινα δωμάτια», παρατηρεί ο Tony, ενώ ο συμφοιτητής του Mitchell από το Missouri προσθέτει πάνω σε αυτό: «Εγώ πιστεύω ότι μπορεί να δουλέψει εδώ αυτό το σύστημα καλύτερα γιατί η νοοτροπία του κόσμου είναι διαφορετική, οι άνθρωποι εδώ είναι πιο ανοικτοί και αντιμετωπίζουν αυτή την κατάσταση ως φυσιολογική».
Ο μεγάλος αριθμός γυναικών γιατρών
Μέσα στην σύγκριση του συστήματος υγείας εντύπωση προκαλεί η αναφορά της Sarah, φοιτήτριας από την πολιτεία της Utah: «Το να βλέπω στα νοσοκομεία σας όλες αυτές τις δυναμικές γυναίκες γιατρούς ήταν ένα ενθαρρυντικό σημάδι για έμενα, που πραγματικά το έχω εκτιμήσει πολύ.
Πίσω στην πολιτεία μου και στην πόλη μου, την Park City της Utah, το 80-90% των γιατρών είναι άνδρες και οι γυναίκες είναι ελάχιστες. Όταν ήμουν στο σχολείο και ετοιμαζόμουν να δώσω εξετάσεις για την προ Ιατρική σχολή (premed school) ένας από τους καθηγητές με συμβούλεψε να μην γίνω γιατρός γιατί είμαι γυναίκα και ότι θα πρέπει να επιλέξω να γίνω μια απλή σύζυγος και μητέρα. Πιστεύω ότι ο μικρός αριθμός γυναικών γιατρών ειδικά στις μικρές πόλεις οφείλεται στο γεγονός ότι πολλές γυναίκες καταπιέστηκαν για να μην ακολουθήσουν επαγγελματική καριέρα. Το πώς αντιμετωπίζουμε τον επαγγελματικό προσανατολισμό των γυναικών στην πολιτεία μου είναι κάτι που πρέπει να το δουλέψουμε πολύ. Η κοινωνία εκεί είναι πολύ θρησκευόμενη. Κυριαρχεί ο Μορμονισμός και αυτό έχει κάνει τους ανθρώπους τρομερά συντηρητικούς και κλειστούς».
«Πιστεύω πως η κατάσταση διαφέρει από πολιτεία σε πολιτεία. Εγώ προσωπικά στον τόπο καταγωγής μου, την Αριζόνα δεν έχω αντιμετωπίσει προβλήματα με τον σεξισμό». Παρατηρεί η Taylor φοιτήτρια από την Arizona.
Εν Κατακλείδι
Γυρίζοντας πίσω στην πατρίδα τους τι θα ήθελαν να κρατήσουν από την ιατρική Ελληνική τους εμπειρία; «Πριν έρθω εδώ είχα ισχυρές αμφιβολίες για το αν πρέπει τελικά να γίνω γιατρός. Όταν ήρθα εδώ και είδα την καθημερινότητα των γιατρών και την κατάσταση την οποία έχουν να αντιμετωπίσουν με έκανε να συνειδητοποιήσω τι πραγματικά θέλω να κάνω στην ζωή μου και ότι η ιατρική είναι αυτή που με εκφράζει. Και κάτι ακόμα: όταν ήρθα εδώ με ενδιέφερε η πλαστική χειρουργική αλλά από την άλλη πάντα είχα ένα ενδιαφέρον για την Ορθοπεδική, όμως τώρα μετά από αυτόν τον μήνα έχω πραγματικό πάθος.» Καταλήγει η Sarah.
