Του Ραφαήλ Μπελενιώτη,
Κορυφαίος συνταγματολόγος και για αυτό η παρουσία του είναι αναγκαία στο Ελληνικό κοινοβούλιο. Αποτέλεσε ένα συνταγματικό ανάχωμα απέναντι στον Συνταγματικό λαϊκισμό (όπως επεχείρησε να εμφανισθεί μέσα από τις προτάσεις αναθεωρήσεις άρθρων του Συντάγματος) αλλά και του πολιτικού λαϊκισμού, εκείνου του φαινομένου που μετουσιώθηκε σε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Πρώτος προέβλεπε τις «αλλαγές» της καιροσκοπικής πολιτικής του Τσίπρα, πρώτος κατάφερνε να τις αναλύσει ώστε να μπορέσει να τις αντιμετωπίσει η δημοκρατία και το πολίτευμα.
Το 2011 εξέφρασε την υπεύθυνη στάση της Ελληνικής σοσιαλδημοκρατίας, βάζοντας πλάτες στη «σύγκληση» με τη Δεξιά, σηκώνοντας το βάρος εκείνης της προσαρμογής υπό την προεδρία του ΠΑΣΟΚ. Τότε ήταν που υπήρξε και η άρρητη ρήξη με τον Γ. Παπανδρέου, τότε, για να θυμηθούμε και τον ποιητή τα «πνεύματα» δύο σοσιαλδημοκρατικών «ρευμάτων» αναμετρήθηκαν, με τον Ευ. Βενιζέλο να εκφράζει την υπεύθυνη στάση, ή όπως ο ίδιος ονομάζει την ηθική της ευθύνης. «Η σύγκρουση ήταν πάντα μεταξύ της ηθικής της ευθύνης και της ηθικής της πεποίθησης» (Αρθρο, Book Journal, τευχ.97, 2018)
Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών υπήρξε μια ψήφος αναγνώρισης για το ΚΙΝΑΛ από τον κεντροαριστερό χώρο της κοινωνίας. Το ΚΙΝΑΛ έδωσε μια μάχη μεγατόνων για την ανασύσταση της «μεγάλης Δημοκρατικής Παράταξης» και το αποτέλεσμα των εκλογών του έδωσε την ανάλογη αναγνώριση. Αναμφισβήτητα λοιπόν, επιθυμεί να αναχαιτίσει τον ΣΥΡΙΖΑ διεκδικώντας πρωτεύοντα ρόλο στην αντιπολίτευση. Πάνω όμως στο πιο κομβικό σημείο του αγώνα αυτού, η ηγεσία του ΚΙΝΑΛ επιλέγει την πολιτική της αποκαθήλωσης: αποκαθηλώνει και διώχνει από πάνω της την κληρονομιά της Δημοκρατικής Παράταξης και του έργου που επέδειξε στα χρόνια των μνημονίων.
Δεν χωράει αμφιβολία: Ο Ευάγγελος Βενιζέλος είναι η «Ιφιγένεια» της Φώφης Γεννηματά και τον θυσιάζει για να κατευνάσει τους ανέμους του Λαϊκισμού που έφερε ο ασκός του ΣΥΡΙΖΑ και που ακόμη πνέουν ισχυροί. Όταν δεν μπορείς να κουμαντάρεις το πλοίο κόντρα στους καιρούς, περιμένεις καρτερικά, μηρυκάζεις και προσεύχεσαι να αλλάξουν οι καιροί. Γιατί η Φώφη Γεννηματά δεν μπορεί να τα βάλει με τους ανέμους του ΣΥΡΙΖΑ – και αυτό είναι μαχαίρι δίκοπο.
Από τη μία κόβει την ανοδική τάση του ΚΙΝΑΛ και από την άλλη αποδεικνύει την αδυναμία της ίδιας, στερώντας της μπροστά σε μια ενδεχόμενη ήττα – αργά η γρήγορα- την ηγεσία. Δίνοντας την κατευθείαν στον Βενιζέλο. Οπότε το δίλλημα της πρέπει να ήταν, ή τώρα ή ποτέ. Για αυτό και το ΚΙΝΑΛ οδεύει προς μια στρατηγική ήττα, την οποία ευθύνη θα έχει μονάχα η ηγεσία του.
Η στρατηγική ήττα μάλιστα θα είναι συντεταγμένη πολιτικά. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος, προσδοκούσε κοιτώντας στο μέλλον, να ανακόψει μια πιθανή αυτοδυναμία της Ν.Δ. καθιστώντας το ΚΙΝΑΛ ισότιμο κυβερνητικό εταίρο σε μια αυριανή διακυβέρνηση. Έτσι ο ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν εγκλωβισμένος στο αγαπημένο άθλημα της αντιπολίτευσης –το αντίβαρο όμως στις αποφάσεις που θα όριζαν το μέλλον της χώρας θα το αποτελούσε η Δημοκρατική Παράταξη και ο χώρος της κεντροαριστεράς. Αυτή η πολιτική Βενιζέλου ήταν επιθετική, επίπονη, δύσκολή και «τεχνοκρατική». Συνταγμένα έβγαζε το ΚΙΝΑΛ , την επόμενη μέρα, σε θέση ευθύνης . Απορρίφθηκε, με τη φράση της κας. Γεννηματά «έχουμε διαφορές ως προς τη γραμμή».
Η «γραμμή» της κας Γεννηματά είναι ήλιου φαεινότερη: Παράδοση στους ούριους ανέμους της τοξικής και λασπώδους πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, διεκδικώντας τη θέση ενός «ΚΚΕ» του πολιτικού κέντρου. Παρουσιάζεται ως απεγκλωβισμός από το «δεξιό» ακροατήριο και ως συνακόλουθο «άνοιγμα» στον προοδευτικό κόσμο που απογοητεύτηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ. Αν ακολουθηθεί αυτή η γραμμή της ηγεσία το ΚΙΝΑΛ ξανοίγεται σε άγνωστα νερά, όμως το καίριο πλήγμα δόθηκε κιόλας στην παράταξη.
Με την αποχώρηση του Ευάγγελου Βενιζέλου απογυμνώθηκε πλήρως μια φοβική και πολιτικά ανίκανη να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, ηγεσία της κεντροαριστεράς. Και ο φόβος δεν κρύβεται, συνήθως σε παραλύει και καταφεύγεις στην επιτηδευμένη πυγμή.
«Εγώ είμαι η πρόεδρος και ως πρόεδρος έκανα μια επιλογή και θα κριθώ για την επιλογή μου. Σε κάθε περίπτωση αυτή είναι η απόφαση μου!» αναφώνησε με ξύλινη γλώσσα, προσπαθώντας με αγωνία να πείσει τον εαυτό της.
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1999. Είναι τελειόφοιτος του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, με κατεύθυνση στην Ιστορία. Αρέσκεται στο να αποκωδικοποιεί την τρέχουσα επικαιρότητα μέσω της αρθρογραφίας.
