Του Χρήστου Μπέντσου,
Με την ολοκλήρωση των ευρωεκλογών και την ανακοίνωση του τελικού αποτελέσματος, το συμπέρασμα είναι ότι μοναδικοί κερδισμένοι της εν λόγω εκλογικής αναμέτρησης είναι οι ΝΔ, Ελληνική Λύση (Βελόπουλος) και ΜέΡΑ 25 (Βαρουφάκης).
Αναφορικά με τη Νέα Δημοκρατία, πρόκειται για μια ιστορική νίκη, με τη μεγαλύτερη διαφορά που έχει καταγραφεί ποτέ σε ευρωεκλογές. Το μεγάλο κέρδος της Νέας Δημοκρατίας είναι ο μπλε χάρτης. Δεν πρόκειται για μια νίκη με χαμένους νομούς όπως συνέβη με τον Σύριζα που είχε χάσει τους νομούς της Β. Ελλάδας και της Πελοποννήσου. Με εξαίρεση την γενέτειρα του πρωθυπουργού, Άρτα, και τους νομούς που ανέκαθεν έχανε η ΝΔ (Χανιά, Ηράκλειο, Πάτρα, Β Πειραιά), πρόκειται για μια καθολική νίκη της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Σε επίπεδο προσώπων, φάνηκε ότι ο κομματικός μηχανισμός της ΝΔ δούλεψε ώστε να εκλεχθούν οι ίδιοι ευρωβουλευτές, αλλά και ο πρώην πρόεδρος Β. Μεϊμαράκης (αναρωτιέμαι τι μπορεί να προσφέρει στην ευρωβουλή) και η βουλευτής Άννα Μισέλ Ασημακοπούλου, που ανήκει στην δεξιά πτέρυγα του κόμματος. Έκτος έμεινε η προερχόμενη από το Ποτάμι, Κατερίνα Μάρκου, καταγράφοντας πολύ χαμηλά ποσοστά και στις δύο περιφέρειες της Θεσσαλονίκης (πρώην βουλευτής Β Θεσσαλονίκης). Έκτος έμειναν και οι υποψήφιοι προερχόμενοι από το άνοιγμα στον κεντρώο χώρο καθώς και οι τεχνοκράτες και οι ακαδημαϊκοί (πχ Καιρίδης) που ζήτησαν την ψήφο του ελληνικού λαού.
Ο Σύριζα, αντίστοιχα κατέγραψε την μεγαλύτερη ήττα στην ιστορία των ευρωεκλογών. Επιπλέον έχασε στις μεγάλες εκλογικές περιφέρειες της Αττικής (εξαίρεσης ο Δυτικός τομέας της Β Αθήνας και η Β Πειραιά), της Θεσσαλονίκης και όλους τους νομούς της Μακεδονίας, της Στερεάς Ελλάδας και της Ηπείρου πλην Άρτας. Το μεγαλύτερο πλήγμα για τον Σύριζα είναι η ήττα της νοοτροπίας του. Προφανώς η Ελλάδα δεν έγινε φιλελεύθερη ούτε ήταν αριστερή. Ηττήθηκε όμως η νοοτροπία της ισοπέδωσης προς τα κάτω (επιλογές τύπου Καρανίκα), η αλαζονεία και η υπεροψία της κυβέρνησης, το παλιό (Αντώναρος, Παπακώστα, Λυμπερόπουλος, Μπίστης και πολλοί άλλοι), το θράσος (να κάνουν το άσπρο μαύρο και να σε κοροϊδεύουν ευθέως θεωρώντας σε κατώτερο ή ακόμα και ηλίθιο), η κυνικότητα (συντάξεις μια εβδομάδα πριν τις εκλογές) αλλά και η νοοτροπία της εξάρτησης των πολιτών από τα επιδόματα του κράτους.
Σε επίπεδο προσώπων, ο Σύριζα κατά τη γνώμη μου, υπέστη πανωλεθρία. Αφενός πρόσωπα με ιστορική διαδρομή στο χώρο της αριστεράς και με κομματικά ένσημα έμειναν εκτός ευρωβουλής. Εξαίρεση αποτελούν οι Παπαδημούλης και Αρβανίτης. Επίσης εκτός έμειναν οι πρώην υπουργοί του Σύριζα Κονιούρδου, Κουρουμπλής, Μουζάλας και Πελεγρίνης. Εκτός έμειναν και οι υποψήφιοι από τη «Γέφυρα» Βαλντέν, Δουλουμπέκης αλλά και η μεταγραφή από το Ποτάμι, Δανέλης. Αντίθετα κερδισμένη ήταν η Κουντουρά, μεταγραφή από τους ΑνΕΛ. Τέλος, νικητής είναι και ο Παύλος Πολάκης, ο οποίος φαίνεται να δικαιώνεται καθώς στα Χανιά όπου εκλέγεται ο Σύριζα παρέμεινε πρώτο κόμμα.
Το Κινάλ, κατέγραψε ξεκάθαρη ήττα. Η τρίτη θέση δεν αποτελεί νίκη όπως γελοιωδώς δηλώνουν διάφορα στελέχη του κινήματος. Σίγουρα αποτελεί το καλύτερο δυνατό πλασάρισμα στην κατάταξη αλλά αν δούμε τα ποιοτικά χαρακτηριστικά, δεν θα έπρεπε να πανηγυρίζουν. Συγκριτικά με τις ευρωεκλογές του 2014 έχει απωλέσει δυνάμεις. Επίσης εκλέγει πάλι δύο βουλευτές ενώ κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε να εκλέξει τρεις ώστε να μιλάμε για νίκη. Με 7,69%, τρίτος πόλος δεν είσαι. Τέλος, σε επίπεδο προσώπων, ούτε η επανεμφάνιση του ονόματος Παπανδρέου ούτε ο πρώην διεκδικητής της ηγεσίας, Καμίνης, φάνηκαν ικανοί αφενός να προσελκύσουν νέους ψηφοφόρους και αφετέρου να μπουν στην ευρωβουλή.
Το ΚΚΕ ήταν εν μέρει κερδισμένο, καθώς δεν απώλεσε δυνάμεις αλλά και τερμάτισε πάνω από τη Χρυσή Αυγή, ένα αποτέλεσμα με ιδεολογικό συμβολισμό. Η Χρυσή Αυγή, είναι η δεύτερη μεγάλη χαμένη των εκλογών, καθώς απώλεσε το 50% της εκλογικής της δύναμης.
Το Ποτάμι και η Ένωση Κεντρώων επίσης έχασαν. Αμφότεροι πλήρωσαν το αρχηγοκεντρικό μοντέλο του κόμματος τους και τις γραφικότητές τους. Στο ίδιο μοτίβο και οι Ανέλ, που βρέθηκαν πίσω από κόμματα όπως του άλλοτε ευρωβουλευτή τους, Μαριά αλλά και πίσω από το κόμμα του Ηλία Ψινάκη.
Ανύπαρκτα εκλογικά ήταν και η Λαϊκή ενότητα του Λαφαζάνη, και η Ελλήνων Συνέλευσης του Αρτέμη Σώρρα. Ουσιαστικά εξαφανίστηκαν από τον πολιτικό χάρτη. Αντίθετα, η Πλεύση Ελευθερίας, της Ζωής Κωνσταντοπούλου, προσέγγισε το 2%, ποσοστό χωρίς εκπροσώπηση αλλά σίγουρα της δίνει έστω και έναν μικρό χώρο στην πολιτική σκηνή.
Η Ελληνική Λύση του Κυριακού Βελόπουλου, ήταν το κερδισμένο κόμμα των εκλογών. Το εν λόγω κόμμα έχει όλα τα χαρακτηριστικά που έλειπαν από το ελληνικό πολιτικό σύστημα. Στις βασικές θέσεις του είναι η αντίθεση στη συμφωνία των Πρεσπών, το τρίπτυχο Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια, οι φιλορωσικές θέσεις καθώς και ο ευρωσκεπτικισμός, το αντισύστημα και οι θεωρίες συνομωσίας. Είναι ένα κόμμα συγγενή με τα αντίστοιχα της Λεπέν, του Φάρατζ και του Σαλβίνι. Ουσιαστικά πήρε το ποσοστό των ΑνΕλ, της Χρυσής Αυγής, του ΛΑΟΣ, ένα μέρος της Ένωσης Κεντρώων και ένα μέρος της ΝΔ. Αποτελεί αυτό που αποκαλείται εύστοχα ως ψεκασμένη δεξιά.
Το ΜέΡΑ 25 του Γιάνη Βαρουφάκη, αποτελεί το άλλο κερδισμένο κόμμα των εκλογών. Μπορεί εν τέλει να μην εξέλεξε ευρωβουλευτή, ωστόσο η προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι θα μπει στην επόμενη βουλή. Και μόνο που ξεπέρασε το 2%, είναι κερδισμένο και σίγουρα θα αποκτήσει τη δυναμική ώστε να ξεπεράσει το 3% στις εθνικές εκλογές. Οι ψηφοφόροι του προέρχονται αποκλειστικά από τον Σύριζα. Το εν λόγω κόμμα είναι η μεγαλύτερη απειλή για τον Σύριζα. Τόσο το ΜέΡΑ 25 όσο και η Ελληνική Λύση, απέσπασαν σημαντικά ποσοστά χάρη στην υπερπροβολή των αρχηγών τους από τα media.
Τέλος, σημαντική είναι η παρουσία του μειονοτικού Κόμματος Ισότητας Ειρήνης και Φιλίας που κατέκτησε την πλειοψηφία των ψήφων την Κομοτηνή για δεύτερη συνεχόμενη εκλογική αναμέτρηση. Το εν λόγω φαινόμενο πρέπει να προβληματίσει και να προκαλέσει την αντίδραση της ελληνικής πολιτείας ανεξαρτήτως κυβέρνησης, καθώς αποτελεί μια βόμβα για τη σταθερότητα στη Θράκη.
Απόφοιτος του τμήματος Οικονομικών Επιστημών ΑΠΘ, μεταπτυχιακός φοιτητής στο MSc Energy and Finance στο Διεθνές Πανεπιστήμιο Ελλάδας και υπότροφος του Ιδρύματος Καρέλια. Στα πλαίσια του Erasmus+ βρίσκεται στο Costas Grammenos Center for Shipping, Trade and Finance στο Cass Business School, ενώ εργάζεται στον Παγκόσμιο Οργανισμό Ναυτιλίας (IMO) στο Λονδίνο. Πολιτικά χαρακτηρίζεται φιλελεύθερος και ευρωπαϊστής. Είναι μέλος του Finance Club, της Ελληνικής Εταιρείας Διοίκησης Επιχειρήσεων και του Ομίλου Ροταράκτ Θεσσαλονίκης. Υπήρξε μέλος του συλλόγου φοιτητών κατά τη διάρκεια των προπτυχιακών του σπουδών και class representative στο μεταπτυχιακό.
