Του Παύλου Ι. Αλεξιάδη,
Στις 26 Μάιου του 2014 – την επομένη των προηγουμένων ευρωεκλογών- ο κ. Τσίπρας είχε πάει στον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κ. Παπούλια και είχε απαιτήσει να προκηρυχτούν άμεσα εθνικές εκλογές. Είχε ζητήσει μάλιστα από τον Αντώνη Σαμαρά «να μη διανοηθεί να προχωρήσει στον διορισμό του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος και του επόμενου επιτρόπου της χώρας στην Κομισίον χωρίς τη σύμφωνη γνώμη του ΣΥΡΙΖΑ» !
Αυτό ήταν το γεγονός που σήμανε την έναρξη της δυσβάσταχτης για τον τόπο περιόδου διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ η οποία με τις σημερινές εκλογές φτάνει σιγά σιγά στο τέλος της. Αυτήν την ώρα οι εφορευτικές επιτροπές μετράνε σταυρούς και τα πρώτα αποτελέσματα έχουν βγει. Με βάση αυτά:
Ν.Δ.: 32,7%
ΣΥΡΙΖΑ: 24%
Κιν. Αλλ.: 7,8%
ΚΚΕ: 5,6%
Χ.Α.: 4,8%
Ελληνική Λύση (Βελόπουλος): 4,2%
Με την διαφορά να είναι γύρο στο 9,5% πολύ μεγαλύτερη από ότι προβλεπόταν.
Με τα έως τώρα αποτελέσματα μπορούμε να μιλάμε για συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ. Η ήττα είναι πολύ μεγάλη και καθαρή και αυτό θα φανεί στις εθνικές εκλογές. Η άνοδος του Κινήματος Αλλαγής στην τρίτη θέση και η πτώση της Χ.Α. στην πέμπτη θέση μας δείχνει ότι μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ αρχίζει η ταυτόχρονη πτώση όλων των μορφωμάτων της κρίσης.
Ίσως όμως το πιο αξιοσημείωτο αυτών των ευρωεκλογών είναι η είσοδος στην ευρωβουλή των Ρωσόφιλων κομμάτων. Το κόμμα του κ. Βελόπουλου είναι ένα δημιούργημα των καιρών και της μεγάλης Ρωσικής διείσδυσης στην Β. Ελλάδα. Τέτοια κόμματα μέσα στην Ευρωβουλή λειτουργούν σαν Ρωσικός Δούρειος ίππος μέσα στην καρδιά της Ε.Ε.. Διαμορφώνεται έτσι μια κατάσταση επίσημου φιλορωσικού ρεύματος μέσα στο ευρωκοινοβούλιο που θα την βρούμε μπροστά μας σε μία ενδεχόμενη μελλοντική πολιτική σύγκρουση της Ε.Ε. με την Ρωσία.
Η Επόμενη ημέρα στο εσωτερικό της χώρας
Το θράσος που υπήρχε μετά την νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές του 2014 δεν υπάρχει πια, το περισσότερο εξαντλήθηκε το 2015 και ότι περίσσεψε κάηκε μαζί με το Μάτι το 2018. Με τα αποτελέσματα της σημερινής ημέρας πετιέται στον κάλαθο των αχρήστων και το περίφημο ηθικό πλεονέκτημα που κάποτε επικρέμονταν σαν φοβερή δαμόκλειος σπάθη πάνω από τα κεφάλια όλων όσων βλέπανε την γελοιότητα και την επικινδυνότητα του ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτή την ώρα όλο το πολιτικό βάρος της ήττας είναι πάνω στους ώμους του Α. Τσίπρα. Κάποτε ήταν πολύ θρασύς για να διαχειριστεί την νίκη αλλά με την πρώτη (εκπεφρασμένη από τον λαό) ήττα τι θα κάνει; Θα παραμείνει αξιοπρεπής; Θα σταθεί σαν τον Καβαφικό Αντώνιο στο παράθυρο και σαν έτοιμος από καιρό, σαν θαρραλέος θα αποχαιρετίσει την εξουσία που χάνει; Ή θα επιδοθεί, με τον κ. Πολάκη στο πλευρό του, σε ένα όργιο λάσπης, παροχών, διχασμών και χυδαιότητας; Μας έχει αποδείξει ο πρωθυπουργός ότι είναι ανίκανος για το πρώτο αλλά ικανότατος για το δεύτερο.
Οι επόμενες ημέρες θα βρουν την Ελλάδα σε έναν πολιτικό οργασμό, θα έχουμε εθνικές εκλογές στις 30 Ιουνίου ή μέσα στον Ιουλίο. Αλλά όποτε και αν γίνουν αυτές η περίοδος ΣΥΡΙΖΑ, μαζί με όλη την καταστροφή που έχει φέρει, έχει τελειώσει.
Όσο για την αντιπολίτευση που έχει κάθε λόγο να πανηγυρίζει πρέπει να επιστήσουμε προσοχή. Τίποτα στην χαρά αυτή δεν πρέπει να προδίδει εμπάθεια, θριαμβολογία και ρεμβασισμό. Οι βουλευτικές εκλογές είναι ante portas και ο λαός πρέπει να νιώσει ενωμένος κάτω από υπεύθυνη ηγεσία.
