Του Δημήτρη Τόλια,
«Δεν υπάρχουν πια ιδεολογίες», «οι ιδεολογίες είναι για τους κολλημένους», «οι πολιτικοί δεν δρουν με καμία άλλη ιδεολογία εκτός αυτής του χρήματος». Γνωστές φράσεις έτσι; Από τα χρόνια που απέκτησα πολιτική συνείδηση έρχομαι αντιμέτωπος με αυτή την αμφισβήτηση. Το σύμπαν των ιδεολογιών παρουσιάζεται σαν νεκρό, ακίνητο δίχως ενέργεια. Οι ιδεολογίες έχουν ξεθωριάσει στα μάτια των νέων.
Όλο και περισσότεροι άνθρωποι γυρίζουν την πλάτη στη μεγαλύτερη κατάκτηση της ανθρωπότητας. Την Πολιτική, στο δικαίωμα της ψήφου. Οι πολιτικές διαδικασίες χλευάζονται, πολιτικοί καρικατούρες ψηφίζονται, άνθρωποι της μόδας, γίνονται σύμβολα, τάσεις που δεν προσφέρουν παρά λίγη βαβούρα σε ζωές φαιδρές κυριαρχούν στην καθημερινότητα. Έχουμε γεμίσει ήρωες και σύμβολα που δεν προσέφεραν στα αλήθεια τίποτα. Βιώνουμε μια πραγματικότητα με ζωές που βαδίζουν με τα μάτια δεμένα ακολουθώντας φωνές.
Εκείνοι, με τα δεμένα μάτια εύθυμα και ανέμελα θα σου πουν πως «Όλοι ίδιοι είναι, τι σε νοιάζει;». Όχι δεν είναι όλοι ίδιοι. Κάθε κόμμα, κάθε πολιτευτής διαθέτουν μια υποκειμενική ιδεολογία. Στον οικονομικό τομέα, πως είναι δυνατόν κάποιος να μην έχει ιδεολογία; Είναι σοσιαλιστής; Είναι νεοφιλελεύθερος; Είναι κομμουνιστής; Τι είναι; Στα κοινωνικά ζητήματα; Είναι συντηρητικός; Είναι προοδευτικός;
Σίγουρα βέβαια περιπτώσεις Ψαριανού είναι συχνές, ωστόσο παραμένουν προβεβλημένες εξαιρέσεις. Τα πολιτικά κόμματα και οι πολιτικοί στηρίζονται, παρότι ορισμένες φορές με κάποιες συγκλίσεις, σε μια ιδεολογία, σε ένα σύμπλεγμα ιδεών και αντιλήψεων. Η τομή δεξιάς και αριστεράς είναι υπαρκτή, “χειροπιαστή” και άμεσα διακριτή μεταξύ των κομμάτων. Όπως αναφέραμε και προηγουμένως υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις πολιτικών που μεταπήδησαν από ένα κόμμα δεξιό σε αριστερό και το αντίθετο ωστόσο αυτές οι περιπτώσεις είναι η εξαίρεση και όχι ο κανόνας. Με αντικειμενικά κριτήρια, το σύνολο των απόψεων και των αντιλήψεων μας στεριώνουν μια ιδεολογία, ίσως ανεπαρκή σε πολλές περιπτώσεις και εντάσσονται στο άρμα μιας συμπαγούς ιδεολογίας, ακόμη και αν εμείς δεν το συνειδητοποιούμε.
Οπότε στην ουσία εσύ ο ίδιος τι είσαι; Πως προσδιορίζεις τον εαυτό σου; Οφείλεις να αναζητήσεις την πολιτική σου ταυτότητα. Να θέσεις τον εαυτό σου απέναντι στις αντιλήψεις σου. Να κάνεις αυτοκριτική, να αναζητήσεις τα βαθύτερα «γιατί» της σκέψης και της διαμόρφωσης των «δεδομένων» απόψεων σου. Με τον τρόπο αυτό μόνο θα είσαι σε θέση να βρεις κοινά σημεία με πολιτικούς και κόμματα που σε εκφράζουν περισσότερο.
Ωστόσο, η διαδικασία αυτή προϋποθέτει το ενδιαφέρον και την ενασχόληση. Προκειμένου να ταυτιστείς χρειάζεται πρώτα να ψάξεις, να δεις και να μάθεις. Είναι ανάγκη να είσαι ενήμερος για όσα συμβαίνουν γύρω σου και για όσα συνέβησαν στο πρόσφατο παρελθόν. Μόνο έτσι θα σφυρηλατήσεις μια ακραιφνή πολιτική ταυτότητα. Μόνο μέσα από αυτού του είδους την αυτογνωσία θα ανακαλύψεις την πολιτική σου υπόσταση.
Γεννήθηκε το 1998 και μεγάλωσε στον Ωρωπό Αττικής. Είναι προπτυχιακός φοιτητής του τμήματος Πολιτικών Επιστημών στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, ενώ έχει φοιτήσει και για ένα έτος στο ίδιο τμήμα του Πανεπιστημίου Κρήτης. Είναι λάτρης της πολιτικής ιστορικής ανάλυσης και έρευνας. Ασχολείται με την ανίχνευση της διαδικασίας διάδοσης και τις επιδράσεις των πολιτικών ιδεών στην κοινωνία τόσο στο παρελθόν όσο και φυσικά στο σήμερα.
