Της Σοφίας – Ζωής Παράσχου,
«Ξύπνησα το πρωί, χαρούμενη. Ήταν η πρώτη μέρα, η πρώτη μου μέρα στη νέα μου αρχή. Η πρώτη μου μέρα στη δουλειά. Ήθελα να κάνω καλή εντύπωση σε όλα τα επίπεδα. Από χθες το βράδυ στριφογύριζε στο μυαλό μου το πως πρέπει να είμαι… Ήρεμη, ευγενική, να δείξω αυτοπεποίθηση ή να είμαι προσγειωμένη; Θα ήμουν ο εαυτός μου, το είχα αποφασίσει. Φόρεσα το καλό μου παντελόνι και ένα κόκκινο πουκάμισο που συμβολίζει το δυναμισμό, ίσως έτσι να με έπαιρναν με καλό μάτι.
Μπήκα στο αυτοκίνητο. Η καρδιά μου χτυπούσε σαν τρελή. Σε 10 λεπτά ήμουν εκεί. Πάρκαρα και έφτασα στην είσοδο με μεγάλα βήματα, γεμάτα σιγουριά. «Χτύπησα» την κάρτα και κατευθύνθηκα στο γραφείο του διευθυντή. Χτύπησα την πόρτα και ήταν εκεί. Το βλέμμα του με διαπέρασε, από την κορυφή ως τα νύχια. Με κοίταξε με ένα περίεργο τρόπο που μου προκάλεσε ανατριχίλα. Μου συστήθηκε και μου μίλησε, με έναν ασυνήθιστα γλυκό τρόπο για εργοδότης. Χάρηκα, όμως. Ίσως να πήγαινε καλά η συνεργασία.
Οι μέρες περνούσαν και ο εργοδότης μου συνέχιζε να χτίζει μια οικειότητα ασυνήθιστη. Ερχόταν πάνω από το γραφείο μου, ακουμπούσε απαλά τον ώμο μου, με καλούσε συχνά πυκνά για να με επιβραβεύει ενώ μου είχε προτείνει δύο φορές να πάμε για φαγητό μετά τη δουλειά. Φυσικά εγώ είχα αρνηθεί, ντρεπόμουν.
Μετά από λίγες βδομάδες με κάλεσε στο γραφείο του. Μου πρότεινε να πάμε για ποτό. Εγώ ευγενικά το απέφυγα. Εκείνος μου το ξαναπρότεινε και εγώ πάλι αρνήθηκα. Ήρθε ευθύς αμέσως πιο κοντά μου και με ακούμπησε στο μάγουλο λέγοντας μου να το ξανασκεφτώ. Εγώ τραβήχτηκα και του είπα να σταματήσει. Εκείνος συνέχισε και όταν ύψωσα τη φωνή μου, μου είπε να περάσω από το λογιστήριο και να πάρω την αποζημίωση μου.»
Όνομα κάτω από την ιστορία αυτή δε θα μπει. Δε θα μπει, διότι είναι κοινή για πολλές γυναίκες. Η σεξουαλική παρενόχληση, και δη στο χώρο εργασίας, έχει φυσικοποιηθεί και πλέον αποτελεί καθημερινότητα. Η προσβολή της προσωπικότητας, η εμπορευματοποίηση και η εκμηδένιση κάθε ίχνους σεβασμού είναι εδώ και μας χτυπούν την πόρτα.
Φυσικά, πρωταγωνιστές αυτής της τραγωδίας δεν είναι μόνο εργοδότες αλλά και συνάδελφοι. Πληθώρα φορών, γυναίκες έχουν δεχθεί απρεπή σχόλια, προτάσεις ή ακόμη και βίαιες χειρονομίες από συναδέλφους τους με τους οποίος έπρεπε να υπάρχει ευγενής άμιλλα και συνεργασία. Εργοδότες μένουν άπραγοι ενώ θα έπρεπε να προστατεύουν τους εργαζομένους τους σύμφωνα με την υποχρέωση πρόνοιας του εργοδότη και την Ευρωπαϊκή Οδηγία 76/207/ΕΟΚ και ο φαύλος κύκλος συνεχίζεται.
Η ελληνική νομοθεσία έχει αναγνωρίσει την ύπαρξη του φαινομένου αυτού, της μάστιγας, αν θέλετε, με το άρθρο 3 του Ν3896/2010, κατά το οποίο η σεξουαλική παρενόχληση θεωρείται διάκριση φύλου και συνεπώς απαγορεύεται. Παράλληλα, το άρθρο 337 του Ποινικού Κώδικα χαρακτηρίζει ως έγκλημα την προσβολή της γενετήσιας ελευθερίας και μάλιστα, στην παράγραφο 6 του ίδιου άρθρου ορίζεται πως «όποιος προβαίνει σε σεξουαλική παρενόχληση εκμεταλλευόμενος την εργασιακή θέση του παθόντος, τιμωρείται με φυλάκιση έως τριών ετών και χρηματική ποινή τουλάχιστον 1.000 ευρώ.». Τέλος, με το άρθρο 57 του ΑΚ, προβλέπεται και η προσβολή προσωπικότητας ως πράξη τιμωρητή, στην οποία φυσικά «ακουμπάει» η σεξουαλική παρενόχληση.
Λένε πως «ου διαφέρει λόγος ορθός από λόγο δικαιοσύνης». Η λογική, με άλλα λόγια, αποτυπώνεται στους νόμους, στο σύστημα δικαιοσύνης. Προσθέτω πως η λογική αποτυπώνεται στην έννοια του σεβασμού. Και όπου δεν υπάρχει σεβασμός, χάνεται και η λογική. Γιατί κανείς, μα κανείς δεν έχει δικαίωμα να παρέμβει αυθαίρετα στην σφαίρα του καθενός, να πλησιάσει, να ενοχλήσει, να θυμώσει επειδή απερρίφθη. Κάνεις δεν έχει δικαίωμα να χειρονομήσει, να ξεστομίσει αναιδή πράγματα, να βιαοπραγήσει ψυχολογικά και σεξουαλικά. Κανείς δεν έχει δικαίωμα ύπουλα να προσεγγίσει, ξεπερνώντας κάθε όριο σεβασμού και αξιοπρέπειας.
Καιρός να γίνουν αντιληπτά αυτά και να παρθούν τα κατάλληλα μέτρα, τόσο όσον αφορά στην πρόληψη όσο και στην καταπολέμηση της μάστιγας αυτής.
Η δύναμη χαρακτήρα και η επιβλητικότητα δεν ταυτίζονται με τη βία και τον ασέλγεια. Απλώς εκμηδενίζονται από αυτές!
Γεννηθείσα το 1999. Είναι φοιτήτρια Νομικής στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Από πολύ μικρή ηλικία, ξεκίνησε να ασχολείται με διάφορες δραστηριότητες, εκ των οποίων ξεχώρισε τα debate και την αρθρογραφία. Συμμετέχει ενεργά σε μοντέλα προσομοιώσεων, ενώ ήταν αρχισυντάκτρια και αρθρογραφούσε τακτικά στην εφημερίδα του σχολείου της. Ιδιαίτερα πεδία ενδιαφέροντός της αποτελούν η Μέση Ανατολή και τα κοινωνικά ζητήματα.
