Του Πελοπίδα-Παναγιώτη Κουλούρη,
1648: Υπογράφεται στις πόλεις του Όσναμπρυκ και του Μύνστερ, η Συνθήκη της Βεστφαλίας, η οποία ήταν μία σειρά ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων. Με τη Συνθήκη αυτή, τερματιζόταν ο Τριαντακονταετής Πόλεμος (1618-1648) στην Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, και ο Ογδοηκονταετής Πόλεμος (1568-1648) ανάμεσα στην Ισπανία και στην Ολλανδική Δημοκρατία. Εκτός των άμεσα ενδιαφερομένων, συμμετείχαν το Βασίλειο της Γαλλίας, η Σουηδική Αυτοκρατορία, αλλά και ηγεμόνες διαφόρων Ελευθέρων Αυτοκρατορικών πόλεων της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Ως παρατηρητές βρίσκονταν τα Παπικά Κράτη, ενώ στις διαπραγματεύσεις συμπεριελήφθησαν εκπρόπωσποι του Βραδεμβούργου καθώς και της Παλαιάς Ελβετικής Συνομοσπονδίας. Υπεγράφη η Συνθήκη του Μύνστερ μεταξύ της Ολλανδικής Δημοκρατίας και της Ισπανίας, στις 30 Ιανουαρίου 1648. Επιπλέον, υπεγράφησαν δύο επιμέρους συνθήκες, στις 24 Οκτωβρίου 1648 (η Συνθήκη του Μύνστερ, ανάμεσα στην Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και στη Γαλλία, καθώς και των αντίστοιχα συμμαχικών τους δυνάμεων και η Συνθήκη του Όσναμπρυκ, μεταξύ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, της Γαλλίας, της Σουηδίας και των αντίστοιχα συμμαχικών τους δυνάμεων. Οι παραπάνω συνθήκες δεν επέφεραν ουσιαστικά την ειρήνη στην ευρωπαϊκή ήπειρο, ωστόσο λειτούργησαν ως βάση για την έκφανση της κατά τόπους εθνικής αυτοδιάθεσης. Επικράτησε η λεγόμενη «Βεστφαλιανή κυριαρχία», δηλαδή η δυναμική η οποία εστιάζει στη συνύπαρξη κυρίαρχων κρατών. Βάσει αυτού, οι εσωτερικές υποθέσεις ενός κράτους αφορούν το ίδιο και επομένως οι παρεμβάσεις από τρίτους αποτελούν σφάλμα.
1773: Γεννιέται στο Κόμπλεντς, ο Klemens Wenzel Lothar von Metternich, γνωστός στην Ελλάδα ως Μέττερνιχ. Ήταν πρίγκιπας – επί τιμή – , διπλωμάτης και είχε διατελέσει και πρωθυπουργός της Αυστριακής Αυτοκρατορίας. Ήταν ο «μαέστρος» κατά τη διάρκεια του Συνεδρίου της Βιέννης και ο εμπνευστής της Ιεράς Συμμαχίας, ενώ, όπως ήταν αναμενόμενο αντιτάχθηκε και στην Ελληνική Επανάσταση, όπως και σε οποιαδήποτε άλλη επαναστατική ενέργεια, η οποία θα μπορούσε να μεταβάλλει στο status quo της Ευρώπης. Αρχικά, σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου, το οποίο θεωρούνταν το καλύτερο πανεπιστήμιο για διπλωματικές σπουδές, στην εποχή του, ύστερα μετέβη στη Δρέσδη (1801) και τέλος στο Βερολίνο (1803) ως αντιπρόσωπος της Αυστριακής Βασιλικής Αυλής. Το 1806 διορίσθηκε επίσημα βασιλικός πρέσβης της Αυστρίας στο Παρίσι, όπου και διακρίθηκε για τον τρόπο, με τον οποίο ασκούσε τη διπλωματία. Παρά ταύτα κατά την εκεί παραμονή του δεν κατάφερε, παρά τις προσπάθειες που κατέβαλε, να προσελκύσει τον αγέρωχο, τότε, Ναπολέοντα σε συμμαχία με την Αυστρία. Όταν κηρύχθηκε ο πόλεμος του 1809, ο Μέττερνιχ ανακλήθηκε στη Βιέννη, όπου και ανέλαβε υπουργός των εξωτερικών, θέση που διατήρησε μέχρι το 1848. Κατά την 30ετή αυτή θητεία του ο Μέττερνιχ άσκησε ιδιαίτερα μεγάλη επίδραση όχι μόνο στα επί της αυστριακής πολιτικής (εξωτερικής και εσωτερικής) αλλά και επί των ευρωπαϊκών γενικά ζητημάτων. Αφιέρωσε σχεδόν όλη του τη ζωή στην εξουδετέρωση της ναπολεόντειας ισχύος και στη γενικότερη επικράτηση των Αυστριακών αυτοκρατορικών θέσεων, (αξιώσεων και συμφερόντων), κάνοντας χρήση οποιονδήποτε μέσων ακόμη και δολοπλοκίας. Ιστορικά αναδείχθηκε ο μεγαλύτερος αντίπαλος του Ναπολέοντα.
1786: Γεννιέται στο χωριό Παλούμπα της επαρχίας Γορτυνίας, ο Δημήτρης (Δημητράκης) Πλαπούτας (ή Κολλιόπουλος). Ήταν Έλληνας στρατηγός και αγωνιστής της ελληνικής επανάστασης. Ήταν επικεφαλής του αγώνα στην Αρκαδία μαζί με τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη. Κατά την περίοδο 1811 – 1812, κατέφυγε στη Ζάκυνθο, όπου υπηρέτησε ως εκατόνταρχος στα ελληνικά σώματα του Βρετανικού Στρατού. Το 1816, βρισκόταν στην Πελοπόννησο, και διώχθηκε από τις οθωμανικές αρχές ως πρωταγωνιστής του φόνου των Τούρκων στην Αλωνίσταινα. Κατέφυγε στη Ζάκυνθο και εκεί έγινε μέλος της Φιλικής Εταιρείας. Όταν ξέσπασε η Ελληνική Επανάσταση μετέβη στην επαναστατημένη Ελλάδα. Ήταν σημαντικός οπλαρχηγός και οπαδός του Κολοκοτρώνη. Συγκρότησε δικό του στρατό (800-1.000 άνδρες) και διακρίθηκε στη μάχη του Βαλτετσίου και στην Άλωση της Τριπολιτσάς. Είχε αναλάβει υπαρχηγός κατά την αποτυχημένη Πολιορκία της Πάτρας (1822). Στην εμφύλια διαμάχη, που ξέσπασε στήριξε τους Κουντουριώτες, ενώ αργότερα με την έλευση του Ιμπραήμ, πολέμησε μαζί με τον Κολοκοτρώνη, τον οποίο και στήριξε στα χρόνια της Αντιβασιλείας, ενώ καταδικάστηκαν, από κοινού, σε θάνατο για εσχάτη προδοσία και φυλακίστηκαν. Αποφυλακίστηκαν όταν δόθηκε γενική αμνηστία. Στη συνέχεια, ο Πλαπούτας ασχολήθηκε με την πολιτική. Εξελέγη πληρεξούσιος στη Δ’ Εθνοσυνέλευση και βουλευτής Καρύταινας (1844-1847), ενώ διετέλεσε γερουσιαστής (1847-1862) και επίτιμος υπασπιστής του Όθωνα. Απεβίωσε στις 27 Ιουλίου 1864 στον οικογενειακό Πύργο των Πλαπουταίων στο Παλούμπα.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1996. Το 2014 ξεκίνησε τις σπουδές του, στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Πάντειου Πανεπιστημίου αποφοιτώντας το 2018. Τον Οκτώβριο ξεκίνησε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο Νεαπόλεως Πάφου στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα "Νεότερη και Σύγχρονη Ευρωπαϊκή και Ελληνική Ιστορία". Στο OffLine Post αρθρογραφεί για τις κατηγορίες Πολιτικού και Ιστορίας.
