Της Μαριλίζας Τεμπλαλέξη
Στις 30 Οκτωβρίου του 1918 στο χωριό του Μούδρου της νήσου Λήμνου, από το οποίο αντλεί και την ονομασία της, συνήφθη η λεγόμενη Συνθήκη του Μούδρου που φέρει τις εναλλακτικές ονομασίες Ανακωχή του Μούδρου ή Συνθήκη ανακωχής του Μούδρου. Ειδικότερα, η συνθήκη υπεγράφη την επόμενη ημέρα από τoν τότε υπουργό Ναυτικών των Οθωμανών Rauf Bey και τον Βρετανό ναύαρχο Somerset Arthur Gough-Calthorpe στο βρετανικό σκάφος HMS Agamemnon (1906). Κατ’ουσίαν, η κίνηση αυτή σηματοδοτούσε τη λήξη της πολεμικής σύρραξης.
Ποια ήταν λοιπόν, τα θεμελιώδη σημεία που προβλέπονταν από τη συνθήκη;
- Το άνοιγμα των Στενών των Δαρδανελλίων και του Βοσπόρου προς τη Μαύρη Θάλασσα, με το οποίο οι δυνάμεις της Αντάντ αποκτούν δικαίωμα εισόδου
- Την έγκαιρη παράδοση του τουρκικού στρατού, εξαιρουμένων κάποιων τμημάτων που αφορούσαν τη προστασία των συνόρων και τη διατήρηση της εγχώριας τάξης
- Την απόδοση των αιχμαλώτων των Συμμαχικών δυνάμεων και των Αρμενίων στους συμμάχους
- Την ύπαρξη της δυνατότητας κατάληψης οποιουδήποτε στρατηγικού, κατά τη κρίση των Συμμαχικών δυνάμεων, σημείου χωρίς την προηγηθείσα συνεννόηση με την Οθωμανική Αυτοκρατορία
- Την παράδοση όλων των πολεμικών πλοίων
- Την, χωρίς όρους, χρήση των λιμένων της Τουρκίας
- Την παύση πάσης φύσεως συναλλαγή και σχέση με τις Κεντρικές Δυνάμεις
- Την κράτηση των Τούρκων αιχμαλώτων από τις Συμμαχικές Δυνάμεις
- Την απομάκρυνση όλων των υπηκόων Αυστριακής και Γερμανικής υπηκοότητας από το Τουρκικό έδαφος
Στις 2/15 του Μαΐου του 1919 πραγματοποιείται η απόβαση της Πρώτης Ελληνικής Μεραρχίας στη Σμύρνη υπό την ηγεσία του Συνταγματάρχη Ζαφειρίου, που αποτελεί την απαρχή της Μικρασιατικής εκστρατείας. Η επιχείρηση αυτή πραγματώθηκε βάσει του τέταρτου προαναφερθέντος όρου της Ανακωχής του Μούδρου.
Η Ανακωχή, που αποτέλεσε θρίαμβο της βρετανικής διπλωματίας στο θέατρο της Ανατολικής Μεσογείου, συνιστά το εναρκτήριο δημιουργικό και εξαιρετικά αισιόδοξο βήμα σύστασης του παγκόσμιας εμβέλειας οργανισμού της Κοινωνίας των Εθνών και της συνέχισης αυτού (μετέπειτα ΟΗΕ), καθώς και μιας σωρείας ακόμη κινήσεων θέσπισης διεθνών οργανισμών και φορέων.
Με τη συνθήκη του Μούδρου, ουσιαστικά ασκείτο ένα πλήρες καθεστώς ελέγχου προς τη Τουρκία. Το τουρκικό κράτος επιμερίστηκε σε διάφορα μέρη, εκ των οποίων η Σμύρνη δόθηκε στην Ελλάδα. Το αίσθημα ανασφάλειας και μη σιγουριάς για μια από τις εξαιρετικά δυσχερείς, αλλά πρωτευούσης σημασίας στιγμές από τη πλευρά της Τουρκίας, δεδομένης της συνεχούς πίεσης που δεχόταν την οδήγησε στη επακόλουθη διαμόρφωσή της. Με το πέρας του χρόνου και πιο συγκεκριμένα, στις 19 Μαΐου του 1919, ο Μουσταφά Κεμάλ καταφθάνει στη Σαμψούντα με επικαλούμενο στόχο την προστασία των ντόπιων τουρκικών πληθυσμών, που ένιωθαν να απειλούνται από την οικονομική και πνευματική ανύψωση του ελληνισμού και κατ’επέκταση, προέβη σε θηριωδίες και βίαιους χειρισμούς εξόντωσης των Ελλήνων και των Αρμενίων κατοίκων.
Γεννηθείσα το 1998 στην Αθήνα, σπουδάζει στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου. Έχει παρευρεθεί σε σημαντικό αριθμό συνεδρίων, που αφορούν το αντικείμενο σπουδών της. Στο OffLine Post συνεισφέρει αρθρογραφώντας στην κατηγορία της Ιστορίας.
