Του Κωνσταντίνου Σγούρα,
Η ανεξέλεγκτη μαζική μετανάστευση των λαών, ως αποτέλεσμα των πολέμων και της εσωτερικής αστάθειας που ακολουθεί, ενισχύει σταθερά τις αντιευρωπαϊκές πολιτικές δυνάμεις στο εσωτερικό της Ευρώπης, καθιστώντας το μεταναστευτικό ζήτημα κύρια πηγή του αντιευρωπαϊσμού. Έρευνες υποστηρίζουν πως πέραν των πολεμικών συγκρούσεων, οι αρνητικές συνέπειες της κλιματικής αλλαγής θα αποτελέσουν παράγοντα αύξησης της ανθρωπιστικής κρίσης 1.
Υπάρχουν δύο κομβικά γεωγραφικά σημεία από όπου το μεγαλύτερο μέρος της μεταναστευτικής ροής περνάει στην Ευρώπη: Το Αιγαίο Πέλαγος και το Λιβυκό Πέλαγος, με ακτογραμμή έκτασης 1,100 μιλίων στην κεντρική Μεσόγειο. Εκεί συσσωρεύονται πρόσφυγες και παράτυποι μετανάστες από την κεντρική, δυτική και ανατολική Αφρική στην πορεία τους προς τις ακτές της Σικελίας. Το πολιτικό χάος που επικρατεί στην χώρα, κάνει την έξοδο από τα Λιβυκά σύνορα προς την Ιταλία απόλυτα εφικτή καθότι δεν υπάρχει οργανωμένος έλεγχος. Την εποχή του Καντάφι η κατάσταση ήταν υπό έλεγχο. Η Ε.Ε είχε συνάψει συμφωνία με τον δικτάτορα να ελέγχει το μεταναστευτικό κύμα με αντάλλαγμα μεγάλα χρηματικά ποσά 2. Με την πτώση του όμως και την μη τοποθέτηση ικανού ηγέτη στην θέση του, η Λιβύη μετατράπηκε σε fail state και υπέπεσε σε κατάσταση πολιτικού χάους.
Σύμφωνα με έγκυρες μελέτες, εντός των επόμενων δεκαετιών η μεταναστευτική ροή προς τα κράτη του δυτικού κόσμου θα αυξάνεται συνεχώς, ως αποτέλεσμα νέων εστιών πολέμου αλλά και περιβαλλοντολογικών καταστροφών που θα προκληθούν από την κλιματική αλλαγή. Για παράδειγμα, περιοχές της Αφρικής θα αντιμετωπίσουν έντονη λειψυδρία. Η έλλειψη ύδατος και τα επακόλουθα της, θα αναγκάσουν πολυπληθείς ομάδες ανθρώπων να μετακινηθούν προς αναπτυγμένα και ασφαλή κράτη. Δεδομένου των αρνητικών προβλέψεων για την μετανάστευση, μπορούμε να προβλέψουμε με την σειρά μας πως το πολιτικό χάσμα μεταξύ φεντεραλιστών και αντιευρωπαϊστών θα αυξάνεται συνεχώς, εφόσον ο κύριος συντελεστής μεγέθυνσης της πόλωσης θα βρίσκεται σε συνεχής αύξηση.
Σενάρια πολιτικής αστάθειας:
Α) Το σύγχρονο πολυπολιτισμικό μοντέλο του δυτικού κόσμου βασίζεται στην συνεργασία και την συμβίωση διαφορετικών πολιτισμικών κοινωνικών ομάδων, συμπεριλαμβανομένων και θρησκευτικά ακραίων μειονοτήτων. Εξτρεμιστές που υποστηρίζουν την επιβολή του θρησκευτικούς τους δόγματος δια της βίας, έχουν την ικανότητα να εξαπλώσουν μεθοδικά τον φόβο στις κοινωνίες της Ευρώπης.
Τα τρομοκρατικά χτυπήματα διοχετεύουν φόβο στις κοινωνίες με αποτέλεσμα να τις πολώνουν. Η πόλωση αυτή είναι διμερής, με τους μεν να στρέφονται προς την άκρα δεξιά και τον εθνικισμό και τους δε να στρέφονται προς τον εξτρεμισμό εξαιτίας της κοινωνικής απομόνωσης που επέρχεται τέτοιον γεγονότων.
Τα τρομοκρατικά χτυπήματα δημιουργούν κοινωνική πόλωση, έστω και σε μικρό βαθμό. Αυτός είναι ο βασικός στόχος των τρομοκρατών όμως. Μέσω της τρομοκρατίας στοχεύουν στην εσωτερική αναταραχή, στην κοινωνική πόλωση και μετέπειτα στην στρατολόγηση νέων τρομοκρατών για την διεξαγωγή ενός γενικευμένου ‘’ιερού’’ πολέμου. Με κάθε τρομοκρατικό τους χτύπημα, βρίσκονται ένα βήμα πιο κοντά στον στόχο τους.
Τα ποσοστά της Λεπέν, η εθνικιστική νίκη στην Ουγγαρία, ο πολιτικός θρίαμβο του Σαλβίνη, τα σταθερά ποσοστά της Χρυσής Αυγής που δεν έχουν πέσει παρ’όλες τις δίκες εναντίων της, αποδεικνύουν την κοινωνική πόλωση 3. Για τον μέσο Ευρωπαίο που ζει τις αρνητικές και βίαιες επιπτώσεις της ανεξέλεγκτης μετανάστευσης σε μία Ευρώπη με ανεπαρκή οχύρωση και έλλειψη δυναμικής ηγεσίας, ο εθνικισμός και η άκρα δεξιά – ακόμα και στην πιο βίαιη μορφή τους – λειτουργούν ως αμυντικός μηχανισμός. Τα άκρα φέρνουν άκρα. Για τους τρομοκράτες όμως, το αποτέλεσμα της κοινωνικής πόλωσης υπηρετεί τα συμφέροντα τους με τον καλύτερο τρόπο, αφού έτσι ενισχύεται η απήχηση της ρητορικής τους στους ήδη θρησκευτικά ακραίους.
Β) Οι αποτυχημένες προσπάθειες των ταλαιπωρημένων ψυχών που χάνουν την μάχη με τα κύματα, έχει μετατρέψει την Μεσόγειο σε έναν απέραντο υδάτινο τάφο. Πρόκειται περί ανθρωπιστικής τραγωδίας που δεν βλέπουμε στα κανάλια. Ταλαιπωρημένοι φτωχοί άνθρωποι, εκμεταλλευόμενοι από όλες τις πλευρές, πληρώνουν για να μπουν σε μία σάπια βάρκα και να ταξιδέψουν στην απέναντι όχθη. Χιλιάδες από αυτούς όμως δεν φτάνουν ποτέ. Εκτιμάται πως την τελευταία δεκαετία περισσότεροι από 3.000 άνθρωποι έχουν πεθάνει στην κεντρική Μεσόγειο κατά την προσπάθεια τους να φτάσουν στην Ευρώπη 4.
Φανταστείτε λοιπόν τα σύνορα της Λιβύης να μείνουν εντελώς ανεξέλεγκτα. Εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες θα βρεθούν στην Νότια Ευρώπη. Πολλοί από αυτούς θα πεθάνουν στην διαδρομή. Πέρα από την ανθρωπιστική τραγωδία, το ζήτημα αυτό θα έχει και κρίσιμες πολιτικές επιπτώσεις.
Η αύξηση της μαζικής μετανάστευσης θα προκαλέσει περαιτέρω κοινωνική πόλωση και ως εκ τούτου, η ακροδεξιά και οι αντιευρωπαϊκές δυνάμεις θα ενισχυθούν πολιτικά. Τα εθνικά κράτη θα επικαλούνται την ανάγκη υπεράσπισης της εθνικής τους ασφάλειας και θα λειτουργούν αυτόνομα, όπως η Ουγγαρία. Ως συνέπεια, σταδιακά ο θεσμός της ενοποιημένης Ευρώπης θα αποδυναμώνεται έως ότου ο αντιευρωπαϊσμός επικρατήσει στις ισχυρές χώρες της Ευρώπης και η Ένωση διαλυθεί. Πρόκειται περί απλών υπολογισμών της πολιτικής επιστήμης.
Σε βάθος δεκαετιών, θα υπάρξουν πολλοί νεκροί στο Λιβυκό Πέλαγος και γενικά στην θάλασσα της Μεσογείου εξαιτίας της αυξανόμενης και μη οργανωμένης μετανάστευσης. Στην περίπτωση αυτή θα έχουμε το εξής σενάριο: Τα διεθνή και Ευρωπαϊκά τηλεοπτικά δίκτυα θα μεταδίδουν την ανθρωπιστική τραγωδία την στιγμή που οι Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις θα αναγκαστούν να λάβουν αυστηρότερα μέτρα κατά της μετανάστευσης εξαιτίας της κοινωνικής πόλωσης που ανέφερα προηγουμένως.
Οι εξτρεμιστικές θρησκευτικές οργανώσεις θα εκμεταλλευτούν την κατάσταση για να ενισχύσουν την προπαγάνδα τους, βάζοντας θρησκευτικό πρόσημο στην διογκώμενη ανθρωπιστική τραγωδία. Στο ίντερνετ, σε δημόσιες συγκεντρώσεις, αλλά και κρυφές συναντήσεις μεταξύ εξτρεμιστών, θα κηρύσσεται πως η κακή Ευρώπη, η οποία μέσω των αποικιοκρατιών της και των επεμβάσεων της κατέστρεψε κράτη και αποσταθεροποίησε την Λιβύη, τώρα δολοφονεί πρόσφυγες στην Μεσόγειο.
“Πρώτα καταστρέφουν τις χώρες μας και μετά μας αφήνουν να πνιγούμε”
Σταδιακά, ο κοινωνικός διαχωρισμός, ο φόβος και η έντονη ανασφάλεια για το μέλλον, θα ενισχύσουν την εκλογική βάση των δυνάμεων που επιθυμούν την διάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την επαναφορά μίας Ευρώπης ανεξάρτητων κρατών με κλειστά σύνορα. Εάν αυτό συμβεί, οι μεταναστευτικές πολιτικές που θα ακολουθήσουν θα είναι ακόμα αυστηρότερες, διότι, πλέον τα κράτη θα καλούνται να αντιμετωπίζουν το πρόβλημα άμεσα και ριζοσπαστικά χωρίς την επιβολή όρων συνεργασίας με άλλα ευρωπαϊκά κράτη και τον έλεγχο των Ευρωπαϊκών μηχανισμών.
Ο Ευρωπαϊκός μονόδρομος: ένωση ή διάλυση
Τα άνωθι είναι μία προσωπική προσέγγιση που εύχομαι να μην πραγματοποιηθεί ποτέ. Αυτό όμως απαιτεί την δημιουργία σταθερού Ευρωπαϊκού μηχανισμού ασφαλείας, ικανού να αντιμετωπίζει εστίες πολιτικής αποσταθεροποίησης στα νότια και ανατολικά σύνορα της Ευρώπης. Υπάρχει τέτοιο ενδεχόμενο στον άμεσο πολιτικό ορίζοντα; Δυστυχώς όχι.
Η δημιουργία Ευρωπαϊκού στρατού βρίσκεται ακόμα στα χαρτιά και παρότι τίθεται από τους Ευρωπαίους αξιωματούχους ως ανάγκη για το μέλλον της Ευρώπης, δεν διαφαίνεται η δημιουργία του στον εγγύς πολιτικό ορίζοντα 5.
Θεωρώ πως η Ευρώπη πρέπει να επιταχύνει την πολιτική ενοποίηση της και να σταθεροποιήσει τα γειτονικά κράτη που εξάγουν μετανάστευση. Εάν αυτό δεν συμβεί μέσα στην επόμενη δεκαετία, τότε ο αντιευρωπαϊσμός θα ενισχυθεί με κίνδυνο η Ευρωπαϊκή Ένωση να διαλυθεί. Στην περίπτωση αυτή, οι γεωπολιτικές και οικονομικές επιπτώσεις για την πατρίδα μας θα είναι τραγικές…
Η πολιτική πυξίδα των καιρών μας δείχνει προς τα “δεξιά”. Παραμένει να δούμε ποιος θα υιοθετήσει πρώτος συντηρητικές μεταναστευτικές πολιτικές. Οι Ευρωπαϊστές ή οι Αντιευρωπαϊστές;
Οι φιλελεύθεροι και προοδευτικοί Ευρωπαίοι πρέπει να κατανοήσουν πως τα πραγματικά προβλήματα δεν αντιμετωπίζονται με ανθρωπιστικά ευχολόγια. Εάν το πρόβλημα της ανεξέλεγκτης μετανάστευσης δεν αντιμετωπιστεί με σοβαρότητα, βάση ενός μακροπρόθεσμου στρατηγικού σχεδίου, η Ευρωπαϊκή Ένωση θα διαλυθεί και οι χειρότεροι ηττημένοι όλων, θα είναι οι ίδιοι οι μετανάστες και oί πρόσφυγες…
Η παγκόσμια ειρήνη προϋποθέτει διεθνή σταθερότητα. Ζούμε σε μία εποχή που η κρίση στην Λιβύη και η κάθε κρατική και διακρατική κρίση, όσο μικρή ή μεγάλη και αν είναι, προκαλεί άμεσες ή έμμεσες αντιδράσεις στην πολιτική σταθερότητα της Ευρώπης και κατά συνέπεια της διεθνούς κοινότητας.
Είναι προς όφελος όλων, των ταλαιπωρημένων προσφύγων/άτυπων μεταναστών και των Ευρωπαίων πολιτών, να συνταχθεί μία ενιαία σοβαρή μεταναστευτική πολιτική για τις επόμενες δεκαετίες, ώστε οι φιλελεύθερες αξίες της Ευρώπης να προστατευθούν.
Γεννήθηκε το 1992 στην Πάτρα. Από το 2009 ζει στο Σίδνεϋ της Αυστραλίας με την οικογένεια του. Είναι ενεργό μέλος της ελληνικής παροικίας, όπως επίσης και της φοιτητικής κοινότητας της Νέας Νότιας Ουαλίας. Ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για τα εθνικά ζητήματα της Ελλάδος και για γεωπολιτικές εξελίξεις που αφορούν την παγκόσμια σταθερότητα και ειρήνη. Είναι κάτοχος διπλώματος Διοίκησης Επιχειρήσεων, ενώ βρίσκεται στο 4ο έτος του πτυχίου Πολιτικών Επιστημών στο Macquarie University. Κατά την διάρκεια της πρακτικής του εξάσκησης για το Υπουργείο Εξωτερικών της Ελλάδος, υπήρξε Εκτελεστικός Βοηθός στο Γραφείο της Ελληνίδας Επιτρόπου Εμπορίου στο Γενικό Προξενείο της Ελλάδος του Σίδνεϋ, επί καθηκόντων που περιλάμβαναν την Αυστραλία και την Νέα Ζηλανδία.
