Του Δημήτρη Χαμπαίου,
Ο Οδυσσέας Ελύτης είχε πει κάποτε πως “Εάν αποσυνθέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι. Που σημαίνει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις”. Η αλήθεια είναι πως στην Ελλάδα του 21ου αιώνα η οικονομία παραπαίει, η κοινωνία βρίσκεται σε απόγνωση, οι υποδομές βρίσκονται σε άθλια κατάσταση, η παιδεία και η υγεία χρειάζονται καίριες παρεμβάσεις και το κυριότερο όλων ο Έλληνας χάνεται στο παιχνίδι της οικονομίας, παραβλέποντας τις τόσες δυσλειτουργίες της κοινωνίας, αλλά και την ανάγκη αλλαγής πλεύσης. Και όσο και αν θέλω να πάρω τα λόγια του τεράστιου αυτού ποιητή και να τα εντάξω στην ελληνική πραγματικότητα, νοιώθω ότι απλούστατα δεν γίνεται.
Δεν είναι θέμα μόνο πολιτικό. Όσο οι ευθύνες καταλογίζονται μόνον σε πολιτικά πρόσωπα, πρέπει ο κάθε ένας από εμάς να αναρωτηθεί τι έκανε για να συνεισφέρει; Που ήταν όταν έπρεπε να δράσει; Η αποχή από τις τελευταίες εκλογές έφτασε στο 43,4%. Σχεδόν οι μισοί εγγεγραμμένοι Έλληνες δεν πήγαν να ψηφίσουν. Αναρωτήθηκες ποτέ αν η αποχή αυτή ήταν μία συναίνεση σε αυτή και σε κάθε κυβέρνηση; Εκεί που τελειώνουν τα δικαιώματα, αρχίζουν οι υποχρεώσεις. Η ιστορική αποχή για τα ελληνικά δεδομένα είναι ένας από τους μεγαλύτερους κινδύνους που έχει να δοκιμαστεί η Ελλάδα τον 21ο αιώνα.
Εκ θεμελίων παρουσιάζονται ούτως ή άλλως μια πληθώρα προβλημάτων που σαφώς αντικατοπτρίζουν την εικόνα του σήμερα. Θαρρώ πως πέρα από το οικονομικό σκέλος, λίγοι είναι αυτοί που ενδιαφέρονται για τα πραγματικά προβλήματα της χώρας. Είμαστε μία χώρα που ζούμε τουλάχιστον μισό αιώνα πίσω από τις ανεπτυγμένες τεχνολογικά και κοινωνικά χώρες της Δύσης. Είμαστε μία χώρα που έχουμε απομακρυνθεί από τις παραδόσεις μας, από τα ήθη και τα έθιμα μας ενώ αδιαφορούμε και σε μεγάλο βαθμό για τον συνάνθρωπο μας.
Στην πραγματικότητα τα προβλήματα αυτά υπήρχαν πάντοτε. Οι υποδομές, η εκπαίδευση, η υγεία ποτέ δεν ήταν σε άριστη κατάσταση και ανά διαστήματα δεν κρίνονταν ούτε καν επαρκή. Η οικονομική κρίση και η δυσπιστία προς τα κόμματα οδήγησαν σε αυτή την παραδοχή και την σκληρή επικριτική στάση των πολιτών που σαφώς ζητούν λύσεις για όλο το φάσμα των προβλημάτων που έχουν προκύψει ή που υπήρχαν και απλώς τώρα βγαίνουν στην επιφάνεια.
Έχω την πεποίθηση ότι η Ελλάδα του 21ου αιώνα μπορεί να είναι πιο ώριμη από τις προηγούμενες γενιές. Είναι ανάγκη οι πολίτες να επιστρέψουν στις εκλογικές διαδικασίες και να ψηφίζουν με καθαρό μυαλό και όχι με βάση το συμφέρον ή ιδεοληψίες . Τα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας πρέπει επιτέλους να λυθούν με αποτελεσματικότητα, έργο και πράξεις. Οι λαϊκιστικές πρακτικές πρέπει επιτέλους να μπουν στον κάλαθο των αχρήστων και οι εκφραστές τους να πάρουν ένα ηχηρό μήνυμα από τον λαό, ότι αποτελούν κίνδυνο για το δημοκρατικό πολίτευμα.
