Συνέντευξη στον Ραφαήλ Μπελενιώτη,
Ο Σταύρος Κωνσταντινίδης γεννήθηκε το 1968 στην Κολωνία της Γερμανίας. Είναι Πολιτικός Μηχανικός, απόφοιτος του Α.Π.Θ με μεταπτυχιακές σπουδές στον Συγκοινωνιακό και Περιβαλλοντικό σχεδιασμό. Έχει εργαστεί ως επιστημονικός συνεργάτης σε μεγάλα ιδρύματα όπως στο Α.Π.Θ, αλλά και ως μελετητής σε δημόσια και ιδιωτικά έργα. Έχει επιπλέον συμμετάσχει σε περισσότερες από 300 μελέτες και ερευνητικά προγράμματα στους τομείς του συγκοινωνιακού, πολεοδομικού και περιβαλλοντικού σχεδιασμού σε πολλές πόλεις της Ελλάδας και του εξωτερικού. Λειτουργεί το δικό του γραφείο και διευθύνει τη δική του μελετητική εταιρεία, με γραφεία σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Σαντορίνη και Μύκονο απασχολώντας 20 επιστήμονες μηχανικούς όλων των ειδικοτήτων.
Αρθρογραφεί συστηματικά στον ημερήσιο τύπο, στα ηλεκτρονικά μέσα και έχει γράψει τα βιβλία «Ανοιχτές πόλεις», 2010 και «Έξυπνοι δρόμοι για μια ανθρώπινη πόλη», 2014 από τις εκδόσεις “Athens Voice Books”, ενώ το πρόσφατό του βιβλίο που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ με τίτλο «Έρωτας στα χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ» (2016) σημείωσε αξιοσημείωτες εκδοτικές επιτυχίες.
Πρόσφατα αποδέχθηκε την πρόσκληση της προέδρου του Κινήματος Αλλαγής Φώφης Γεννηματά για να κατέλθει υποψήφιος Ευρωβουλευτής στις εκλογές της 26ης Μαΐου.
- Κύριε Κωνσταντινίδη γεννηθήκατε μόλις λίγα χρόνια μετά την ανέγερση του τείχους του Βερολίνου. Εσείς βρεθήκατε να κατοικείται σε μία πόλη της Δυτικής Γερμανίας, στην Κολωνία. Θεωρείτε ότι αυτό συνέβαλε στην προσωπική σας ανέλιξη σαν άνθρωπος, είτε μέσα από τις συγκριτικές «ευκαιρίες» που παρείχε η φιλελεύθερη διακυβέρνηση του Δυτικού τμήματος, είτε από τις επιρροές και τα ερεθίσματα που αντλούσατε από την καθημερινότητα σας;
Το τείχος πράγματι χτίστηκε το 1961, όταν οι γονείς μου ήταν ήδη στη Γερμανία. Γεννήθηκα το 1968 και θυμάμαι παιδί να μου λέει ο πατέρας μου, πως προτού την κατασκευή του τείχους δούλευαν στο δυτικό τμήμα, αλλά έτρωγαν λόγω καλύτερων τιμών στο ανατολικό. Έζησα 8 χρόνια μέχρι το 1976 στη Γερμανία προτού γυρίσουμε στην Ελλάδα, στη Θεσσαλονίκη. Ένα παιδί μεταναστών εκείνη την περίοδο, διαμόρφωνε δυο βασικά βιώματα. Το ένα ότι καταλάβαινε ότι δεν θεωρείται Γερμανός και το άλλο την ελεύθερη πρόσβαση σε όλες τις κοινωνικές και εκπαιδευτικές δομές, και στον ισχυρό πολιτισμό της καθημερινότητας. Νομίζω ότι με επηρέασε βαθιά το οργανωμένο σχολείο, με την μεθοδικότητα και την πειθαρχία του, αλλά κυρίως το φιλελεύθερο πρόγραμμα σπουδών, στηριγμένο στην ομαδική εργασία, ήδη από τις πρώτες τάξεις του δημοτικού. Η οργάνωση της καθημερινότητας στην Κολωνία και στο Ααχεν όπου έζησα, μου δημιούργησε πρότυπα νομίζω αισθητικής, λειτουργίας, εργονομίας του δημοσίου χώρου, που όταν ήρθα στην Ελλάδα βρέθηκα στιγμιαία σε απογοήτευση και απόγνωση. Το 1976 η Ελλάδα συνέχιζε να είναι η χώρα των χωματόδρομων ακόμη και μέσα στις πόλεις.
- Έχετε μια μακρά επιστημονική ενασχόληση με τις αρχιτεκτονικές, περιβαλλοντολογικές και πολεοδομικές μελέτες, ενώ εργαστήκατε και σε συναφή αντικείμενα. Ξεκινήσατε τις σπουδές σας στο Α.ΠΘ. και φτάσατε να έχετε εκπονήσει και να έχετε συμμετάσχει σε περισσότερες από 300 μελέτες και ερευνητικά προγράμματα. Γιατί ένας νέος από τη Κολωνία της Γερμανίας ήρθε στην Ελλάδα να ασχοληθεί με την επιστήμη των Πολιτικών Μηχανικών;
Χα,Χα! Συμπτωματικά το Ααχεν είχε ένα από τα σπουδαιότερα Πολυτεχνεία του κόσμου. Όμως η απόφαση ήταν οικογενειακή. Ο πατέρας ήταν διωγμένος από τη δικτατορία (σ.σ.: από τις διώξεις του μετεμφυλιακού κράτους) και έτσι μετά από 20 χρόνια παραμονής του στη Γερμανία ήταν ο καιρός, μάλλον, να γυρίσει. Παρόλα αυτά είμαι πολύ ικανοποιημένος από τις σπουδές στο εξίσου σημαντικό Πολυτεχνείο του ΑΠΘ. Η πρώιμη πολιτικοποίηση στα μαθητικά και φοιτητικά μου χρόνια δεν με άφησε να σκεφτώ να σπουδάσω στο εξωτερικό. Ήμουν γοητευμένος από το μεταπολιτευτικό κλίμα, από τις συνελεύσεις, τις ατέρμονες συζητήσεις, τα θεωρητικά διαβάσματα. Αργότερα είχα την ευκαιρία να πάω πολλές φορές στην Ευρώπη και στην Αμερική για ειδικά μεταπτυχιακά προγράμματα τόσο στα επιστημονικά ζητήματα όσο και στα πολιτικά
- Αποδεχθήκατε, λοιπόν, την πρόσκληση της κας. Φώφης Γεννηματά, να στελεχώσετε το Ευρωφηφοδέλτιο του Κινήματος Αλλαγής. Τι αναμένετε πολιτικά από το ΚΙΝΑΛ, και γιατί αποδεχθήκατε τη πρόσκληση;
Αποδέχθηκα την πρόσκληση πρώτον γιατί είναι τιμητική η συμμετοχή κάθε ανθρώπου στο ευρωψηφοδέλτιο των κομμάτων του δημοκρατικού τόξου. Εγώ ως φιλελεύθερος-σοσιαλδημοκράτης αισθάνομαι άνετα στο ΚΙΝΑΛ που εκφράζει στην Ελλάδα το χώρο αυτό. Και δεύτερον γιατί βρέθηκα μεταξύ προσώπων που επιλέχθηκαν πραγματικά με κριτήρια πολιτικά, επιστημονικά και κοινωνικά. Παρατηρώντας τα βιογραφικά των υποψηφίων ευρωβουλευτών του ΚΙΝΑΛ, βλέπουμε ονόματα χωρίς επικοινωνιακά πυροτεχνήματα, χωρίς προσχηματικές υποψηφιότητες της τηλεόρασης και του θεάματος, χωρίς απογόνους βαρύγδουπων ονομάτων. Άνθρωποι της κοινωνίας, με γνώση και εμπειρία, άνθρωποι με επαγγελματική καταξίωση και πολιτική επάρκεια για την Ευρώπη και την Ελλάδα. Είμαι περήφανος για αυτή την πολιτική συμμετοχή μου.
- Το Κίνημα Αλλαγής ευελπιστεί να αναγεννήσει και να ανανεώσει τον ελληνικό κεντροαριστερό χώρο. Πώς αντιλαμβάνεστε τόσο την Ελληνική όσο και την Ευρωπαϊκή κεντροαριστερά; Τοποθετείστε πολιτικά στον ευρύτερο χώρο της σοσιαλδημοκρατίας;
Ναι αυτό που στην Ελλάδα λέμε κεντροαριστερά είναι η σοσιαλδημοκρατία στην Ευρώπη, με κάποιες βέβαια ιδιαιτερότητες. Πάντως δεν είναι αυτό που υπονοεί ο ΣΥΡΙΖΑ με τα προσχηματικά και ψευδεπίγραφα Προοδευτικά Μέτωπα. Πυρήνας αυτού του χώρου είναι το ΚΙΝΑΛ, το οποίο φαίνεται και από την ιστορική ένταξη στην ομάδα των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών. Ο δικός μου αυτοπροσδιορισμός θα ήταν Φιλελεύθερος – Σοσιαλδημοκράτης
- Η Ευρώπη διανύει μια πολύ κρίσιμη περίοδο. Στην κάλπη του Μαΐου τι διλήμματα συναντάει μπροστά του ο Ελληνικός λαός;
Πρώτο και κεντρικότερο δίλημμα είναι μια ηχηρή απάντηση στο λαϊκισμό είτε υπό το προσωπείο αριστερίστικων αρνητών των επιτυχιών της Ευρώπης, είτε από τις ακροδεξιές κραυγές που φαντασιώνονται την επιστροφή σε σκοτεινές εποχές. Μετά, ακολουθούν πολλοί ακόμη στόχοι όπως η ολοκλήρωση της ευρωπαϊκής ενοποίησης, η πίστη στο «πολιτικό σχέδιο» της Ευρώπης, η κοινή εξωτερική πολιτική άμυνας, η ψύχραιμη διαχείριση του μεταναστευτικού προβλήματος, ο ενιαίος ευρωπαϊκός προϋπολογισμός, η σύγκλιση σε όλα τα επίπεδα, η οριστική εμπέδωση της κοινωνικής αλληλεγγύης, της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης. Τέλος, η συνεισφορά της Ευρώπης στα ζητήματα της κλιματικής αλλαγής και της περιβαλλοντικής συνοχής των περιφερειών και των πόλεων, μπορεί να είναι καθοριστική με παγκόσμια εμβέλεια.
- Βλέπουμε ένα μεγάλο ποσοστό των πολιτικών δυνάμεων της χώρας να διεκδικούν τις δάφνες και το στέμμα της «προόδου». Τι είναι προοδευτικό για εσάς εν έτη 2019, ποιες είναι εκείνες οι σταθερές που κατατάσσουν ένα πολιτικό ρεύμα στον χώρο της «προόδου»;
Ο ΣΥΡΙΖΑ θυμήθηκε τα προοδευτικά μέτωπα ενώ αποδεικνύει ότι είναι εχθρός της προόδου όπως ακριβώς και ο συντηρητισμός. Πριν λίγες μέρες ο Πολάκης, προχθές ο Δήμαρχος Καλαμάτας μας δείχνουν τι δεν είναι προοδευτικό.
Πρόοδος είναι η μεταρρύθμιση, το ενδιαφέρον για το νέο, η έλλειψη φοβικότητας στις εξελίξεις, η εξωστρέφεια, η άμιλλα, η αξιοκρατία, η αριστεία, εντέλει η παιδεία και ο πολιτισμός.
- Είναι γνωστές τόσο οι οικολογικές ευαισθησίες σας, όσο και οι ρηξικέλευθες προτάσεις σας γύρω από την αστική ανάπλαση πολλών περιοχών της πόλης. Μπορεί η Ε.Ε. να συμβάλει στην αντιμετώπιση των χρόνιων σύγχρονων αστικών προβλημάτων;
Τα σύγχρονα κλιματικά, περιβαλλοντικά και χωρικά προβλήματα, είναι ζητήματα που η Ευρώπη έχει κάνει πολύ δουλειά και είναι σε θέση ως η πιο προηγμένη ήπειρος να συμβάλει σε παγκόσμιο επίπεδο. Στην χώρα μας όταν η περιφερειακή και αυτοδιοικητική πολιτική βρίσκεται κοντά στα ευρωπαϊκά προτάγματα γίνονται θαύματα. Εξάλλου οι σημαντικότερες χρηματοδοτήσεις προήλθαν από Ευρωπαϊκά προγράμματα. Ωστόσο, τα εθνικά κράτη πρέπει να έχουν μελετητική ετοιμότητα και να υιοθετούν τις επεξεργασμένες ευρωπαϊκές τάσεις. Αν θέλεις να κάνεις έναν μεγάλο ποδηλατόδρομο που να διατρέχει ολόκληρη τη Θεσσαλονίκη θα βρεις χρηματοδότηση στην Ευρώπη, ενώ αν θέλεις να διανοίξεις δρόμους εις βάρος των πεζοδρομίων ή χώρων πρασίνου δε θα τα καταφέρεις. Η περιφερειακή ανάπτυξη και η προοπτική των πόλεων συνδεόμενη με την βιώσιμη κινητικότητα και τις αρχές της αειφορίας βρίσκει ανταπόκριση και χρηματοδότηση από τους θεσμούς της Ευρώπης. Εκεί πρέπει να στραφεί η εθνική πολιτική.
- Τέλος, θα θέλαμε να μας πείτε πως βλέπετε τη συμμετοχή των νέων στα κοινά. Αποτελούν οι νέοι και οι νέες ένα μεγάλο ακροατήριο της Αριστεράς του ΣΥΡΙΖΑ, ή έχουν αναπτυχθεί νέα ρεύματα και δυναμικές;
Πιστεύω πως το 2015 αναπτύχθηκε μια τέτοια τάση σε διάφορα τμήματα της κοινωνίας, μεταξύ αυτών και των νέων, που απογοητευμένοι από την οικονομική πίεση και το γκριζάρισμα της ελπίδας, κινήθηκαν με έντονο συναίσθημα αντί της λογικής. Αυτή η συναισθηματική έκρηξη ευνόησε παροδικά τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά σήμερα αυτός ο κόσμος προδόθηκε στην κυριολεξία. Ο παράφορος έρωτας τελείωσε. Για αυτό τις προηγούμενες ημέρες έγραψα ένα άρθρο στην εφημερίδα Φιλελεύθερος, όπου παραφράζοντας έναν στίχο της Αφροδίτη Μάνου με τίτλο: «Που πάει ο έρωτας όταν πεθαίνει;», εξηγούσα ότι η περίοδος των λυρικών συναισθηματισμών έχει κλείσει οριστικά. Ήταν το κλείσιμο θα έλεγα, σειράς κειμένων μου, που έγραψα το 2015 και 2016 και περιλήφθηκαν στο βιβλίο μου «Ο έρωτας στα χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ», από τις εκδόσεις ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ και κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία.
Ευχαριστούμε θερμά τον κ. Κωνσταντινίδη για την ευγενική παραχώρηση της παραπάνω συνέντευξης.
