Του Δημοσθένη Καμσή,
Τεράστιο σάλος σε συνδυασμό με παγκόσμια θλίψη και οργή ήταν τα αποτελέσματα των γνωστών γεγονότων του απογεύματος της 15ης Απριλίου στο Παρίσι, μίας πραγματικά «μαύρης ημέρας για ολόκληρη την ανθρωπότητα σε τομέα εθνικό και πολιτισμικό. Εθνικό όσον αφορά τον Γαλλικό λαό, o οποίος έχασε ένα από τα κορυφαία του “στολίδια”, που ήταν ένα από τα πολλά που συνείσφεραν στην υψηλή θέση της Γαλλίας σε πολιτισμικό τομέα. Όμως, η συγκεκριμένη απώλεια δεν αποτελεί μόνο Εθνικό ζήτημα. Η καταστροφή (ευτυχώς όχι ολική) του ναού προκάλεσε θλίψη σε παγκόσμιο επίπεδο, αντίδραση λογική, όταν πρόκειται για ένα από τα πιο αξιοθαύμαστα πολιτισμικά έργα που υπήρξαν ποτέ. Το αξιοσημείωτο όμως, είναι άλλο. Ο κόσμος δεν έμεινε μόνο στην συγκίνηση. Μέσα σε 24 ώρες δόθηκαν για την ανακατασκευή του κομματιού του ναού που είχε καταστραφεί, πάνω από 600.000.000 εκατομμύρια ευρώ από δεκάδες επιχειρηματικούς ομίλους. Την ώρα που γράφω αυτό το άρθρο το ποσό υπολογίζεται να έχει φτάσει πάνω στο 1 δισεκατομμύριο! Μεγάλες περιουσίες και όμιλοι σπεύδουν από τη εκείνη μέρα στο προσκέφαλο της Παναγίας των Παρισίων: μερικά παραδείγματα, η οικογένεια Πινό που υποσχέθηκε ότι θα καταβάλει 100 εκατομμύρια ευρώ και ακολούθως ο όμιλος LVMH και η οικογένεια Αρνό, εκείνη με την μεγαλύτερη περιουσία της Γαλλίας, που ανακοίνωσαν δωρεά 200 εκατομμυρίων, ενώ στη συνέχεια η οικογένεια Μπετανκούρ-Μεγέρς και ο όμιλος L’Oreal (200 εκατομμύρια). Η εταιρεία Total ανακοίνωσε σε ελάχιστο χρόνο δε, ότι προσφέρει με τη σειρά της ακόμη 100 εκατομμύρια.
Μισό λεπτάκι όμως. Εκατομμύρια χρήματα από οίκους και μεγαλοεπιχειρηματίες σε χρόνο ρεκόρ. Nαι, πρόκειται για την ανακατασκευή μίας από τις πιο σημαντικές πολιτιστικές κατασκευές του πλανήτη. Αλλά δεν νομίζω να έχει ξαναγίνει δωρεά τέτοιων εξωφρενικών ποσών σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Και το ερώτημα φυσικά είναι ένα: Θα έπρεπε να δοθούν τέτοια ποσά την ώρα που υπάρχουν ακόμα, εκατομμύρια ζητήματα φτώχειας σε ολόκληρο τον πλανήτη; Ένα τρανό παράδειγμα αποτελεί η κατάσταση που επικρατεί στην Υεμένη.
Φυσικά και θα έπρεπε να δοθεί ένα αποδεκτό ποσό για την συγκεκριμένη κατασκευή, καθώς αποτελεί μία από τις πιο σημαντικές πολιτιστικές κατασκευές του πλανήτη. Η σημασία της είναι τεράστια μια και η ιστορικότητα της είναι ανώτερη σε σχέση με άλλους ναούς. Κανείς δεν το αμφισβητεί αυτό.
Από την άλλη βέβαια, υπάρχει το παράδειγμα μιας κοινωνικής κατάστασης στον πλανήτη που έρχεται σε σύγκρουση με τις δωρεές που γίνονται για την Notre Dame. Μία από τις φτωχότερες χώρες του αραβικού κόσμου, η Υεμένη, έχει υποστεί τα τελευταία χρόνια τις καταστροφικές συνέπειες ενός πολέμου ανάμεσα στη διεθνώς αναγνωρισμένη κυβέρνηση του Προέδρου Αμπντ Ραμπ Μανσούρ Χαντί και όσων έχουν συμμαχήσει με το επαναστατικό κίνημα των Χούτι.
Ερχόμαστε εδώ να αναλύσουμε ποια ακριβώς είναι η κατάσταση της Υεμένης. Αποτελεί ένα κρατίδιο στο οποίο τα τελευταία χρόνια, επικρατεί μία εφιαλτική κατάσταση σε κοινωνικό και πολιτικό τομέα. Πρώτα από όλα, το κύριο πλήγμα έχει δημιουργηθεί λόγω των αεροπορικών επιθέσεων που έχουν πραγματοποιηθεί από την Σαουδική Αραβία. Χιλιάδες θύματα υπήρξαν κατά την περίοδο του 2015.
Αργότερα ήρθε και η εξέγερση των Χούτι που ήρθαν για να επεκτείνουν την ζημιά. Όλα αυτά σε συνδυασμό με τις βομβιστικές επιθέσεις της Αλ Κάιντα η οποία έχει γίνει γνωστή για τις καταστροφικές και φονικές της προθέσεις. Οι υλικές ζημιές αλλά και ανθρώπινες απώλειες από όλο αυτό το χάος σε συνδυασμό και με την επιδείνωση της ασθένειας της χολέρας ήταν καταστροφικές.
Συγκεκριμένα
Μέχρι τις 29 Οκτωβρίου του 2017 και σύμφωνα με τα στοιχεία των Ηνωμένων Εθνών, τουλάχιστον 5.159 πολίτες είχαν χάσει τη ζωή τους, από τους οποίους περισσότερο από το 20% είναι παιδιά, και 8.761 άτομα έχουν τραυματιστεί.
• Τα περισσότερα παιδιά σκοτώθηκαν από τις αεροπορικές επιθέσεις της αραβικής συμμαχίας υπό την ηγεσία της Σαουδικής Αραβίας.
• Περισσότεροι από 20 εκατομμύρια άνθρωποι, από τους οποίους τα 11 εκατομμύρια είναι παιδιά, χρειάζονται επείγουσα ανθρωπιστική βοήθεια.
• Περίπου 17 εκατομμύρια πολίτες πολίτες δεν γνωρίζουν από που θα προέλθει το επόμενο γεύμα τους.
• Σχεδόν 7 εκατομμύρια εξαρτώνται απόλυτα από την επισιτιστική βοήθεια.
• Ενώ 400.000 παιδιά κινδυνεύουν από υποσιτισμό.
• Οι κρατικές δομές έχουν υποστεί σοβαρές ζημιές με αποτέλεσμα να λειτουργεί πλήρως μόνο το 45% από τις 4.500 δομές υγείας.
• Τουλάχιστον 14,8 εκατομμύρια δεν έχουν βασική υγειονομική περίθαλψη.
Oπότε εδώ καλούμαστε σε ένα σημαντικό δίλημμα. Σε δύο διαφορετικές καταστάσεις. Από την μία η καταστροφή του σημαντικότερου ναού του Χριστιανισμού, ο οποίος αποτελεί ιστορικό και θρησκευτικό αριστούργημα και το οποίο είναι σεβαστό από κάθε Χριστιανό, όπως είναι και το λογικό. Όπως παράλληλα είναι και λογικό να υπάρξει μία σημαντική επένδυση χρημάτων για την αποκατάσταση του. Το πολιτιστικό και θρησκευτικό σοκ είναι γιγαντιαίο από κάθε άνθρωπο ο οποίος σέβεται τον πολιτισμό και την κουλτούρα.
Από την άλλη έχουμε μία ισχυρά καταστροφική κατάσταση σε ένα κρατίδιο που έχει δεχτεί πάρα πολλά πλήγματα τα τελευταία χρόνια και έχει ταλαιπωρηθεί πάρα πολύ.
Συμπερασματικά
Δεν νομίζω πως αποτελεί κάτι παράλογο το γεγονός ότι προσφέρθηκε ένα τεράστιο ποσό για την αποκατάσταση του ναού. Πόσο μάλλον όταν στην μέση μπαίνει και η συναισθηματική αξία προς ένα πραγματικό «κόσμημα», που ήταν άφθαρτο εδώ και μερικούς αιώνες.
Μολαταύτα από την άλλη μας παρουσιάζεται μία κατάσταση η οποία βρίσκεται στα όρια της κατάρρευσης. Της πραγματικής κατάρρευσης. Λόγω των αμέτρητων άδικων θανάτων και των απροσδιόριστου αριθμού ανθρωπίνων ψυχών που έμειναν «γυμνοί», δίχως τα βασικά. Θεωρώ πως θα έπρεπε να έχει κατανεμηθεί και σε αυτήν την περίπτωση ένα σημαντικότατο ποσό προς αυτό το κράτος για να καταφέρει να «σταθεί ξανά στα πόδια του». Για την πλήρη αποκατάσταση δρόμων, κτιρίων, και την παροχή ιατρικής βοήθειας προς τους τραυματίες.
Και φυσικά αρκετά τα οποία δεν μπορώ να σκεφτώ τώρα. Μην ξεχνάμε πως σε αυτήν την περίπτωση είχαμε και χιλιάδες νεκρούς. Θα έπρεπε να υπάρξουν λοιπόν και αποζημιώσεις προς τις οικογένειές τους. Όχι πως αυτό όμως θα φέρει τους αγαπημένους τους πίσω στην ζωή… Ο συναισθηματισμός θα έπρεπε να υπάρχει και σε αυτή την περίπτωση από τους δισεκατομμυριούχους, και θεωρώ πως θα έπρεπε να είναι ακόμα μεγαλύτερος.
Ο Δημοσθένης Καμσής γεννήθηκε στην Αθήνα το 1997. Αποφοίτησε από το 3ο Γενικό Λύκειο Παλαιού Φαλήρου το 2015 και την ίδια χρονιά, ξεκίνησε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, στο Τμήμα Πολτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας, στην Μυτιλήνη. Σήμερα βρίσκεται στο 4ο και τελευταίο έτος των σπουδών του. Τον Ιούλιο του 2018, εν όψει της θερινής πρακτικής άσκησης της σχολής του, εργάστηκε στο athinorama.gr, όπου αρθρογραφούσε σχετικά με τα πολιτιστικά δρώμενα της Αθήνας.
