19.8 C
Athens
Παρασκευή, 22 Νοεμβρίου, 2024

28η Απριλίου


Του Πελοπίδα-Παναγιώτη Κουλούρη,

1758: Γεννιέται στη Virginia ο 5ος Πρόεδρος των ΗΠΑ, James Monroe. Εξελέγη για δύο θητείες, από τις 4 Μαρτίου 1817 ως τις 4 Μαρτίου 1825. Ο Monroe σπούδασε νομικά υπό τον Thomas Jefferson (1780 – 1783). Εξελέγη βουλευτής το 1782. Ο Monroe ανήκε στο Δημοκρατικό-Ρεπουμπλικανικό κόμμα, που υποστήριζε το συγκεντρωτικό σύστημα, ενώ ήταν αντίπαλος του George Washington. Διορίστηκε πρέσβης των ΗΠΑ στο Παρίσι και στο Λονδίνο, για ένα μικρό χρονικό διάστημα. Το 1806 εξελέγη διοικητής της Virginia. Το 1811, τοποθετήθηκε Υπουργός Εξωτερικών από τον Πρόεδρο Madison. Το 1816 εξελέγη Πρόεδρος της Συμπολιτείας και το 1820 εξελέγη παμψηφεί, εκτός από μία ψήφο. O Monroe έχει μείνει γνωστός από το «Δόγμα Monroe», το οποίο καθιέρωνε την ουδετερότητα των Ηνωμένων Πολιτειών έναντι των ευρωπαϊκών διενέξεων. Ο Monroe πέθανε στις 4 Ιουλίου 1831 από καρδιακή ανεπάρκεια και φυματίωση. Με αυτό τον τρόπο, έγινε ο τρίτος στη σειρά Πρόεδρος, που πέθανε την ημέρα της εθνικής γιορτής της Διακήρυξης της Ανεξαρτησίας των ΗΠΑ.


1908: Γεννιέται στη βιομηχανική πόλη Τσβίταου, τότε γερμανική επαρχία της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας και σήμερα τμήμα της Τσεχίας, ο Όσκαρ Σίντλερ, ο οποίος φοίτησε σε γερμανικό σχολείο.  Ο Όσκαρ Σίντλερ ήταν Γερμανός επιχειρηματίας, ο οποίος έμεινε στην ιστορία, καθώς έσωσε 1.200 Εβραίους, περίπου, από βέβαιο θάνατο από τα χέρια των Ναζί στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στην Πολωνία και στην Τσεχοσλοβακία. Χρησιμοποιώντας τους σαν εργάτες στα εργοστάσια του, τους προστάτεψε από την βιαιότητα των Ναζί. Από το 1935 το Τσβίταου είχε συνδεθεί με το Ναζιστικό Κόμμα της Γερμανίας, κάτι, που έκανε και ο Σίντλερ, όχι ελέω πολιτικών φρονημάτων αλλά, κυρίως, γιατί θεωρούσε ότι με αυτόν τον τρόπο, θα ευνοούνταν οι επιχειρηματικές του δραστηριότητες. Στις αρχές του 1944 αποφασίστηκε η μετατροπή του στρατοπέδου εργασίας του Πλάσουβ (έξω από την πόλη της Κρακοβίας) σε στρατόπεδο συγκέντρωσης.  Το καλοκαίρι του 1944 τόσο το στρατόπεδο όσο και το εργοστάσιο του Σίντλερ αποφασίστηκε να κλείσουν. Ο Σίντλερ πρότεινε στον Γκετ (Γερμανός αξιωματικός, υπεύθυνος για το οριστικό κλείσιμο του εβραϊκού γκέτο)  να τον βοηθήσει να μεταφέρει το εργοστάσιο μαζί με τους υπαλλήλους του στην Τσεχοσλοβακία με σκοπό να συνεχίσει να προσφέρει στο Γ΄ Ράιχ, με πολεμοφόδια. Αφού δωροδοκήθηκε, ο Γκετ συμφώνησε να τον βοηθήσει. Του έδωσε την εντολή να φτιάξει μία λίστα, στην οποία θα αναφέρονταν τα ονόματα όλων των Εβραίων που θα πήγαιναν στο καινούργιο εργοστάσιο. Η λίστα περιείχε 1.100 άτομα. τα οποία ήταν όλοι οι υπάλληλοι του εργοστασίου του, αλλά και αρκετοί άλλοι. Το φθινόπωρο του 1944 ο Σίντλερ, αφού δωροδόκησε όλους τους ανθρώπους στις θέσεις «κλειδιά», ξεκίνησε τη μεταφορά του εργοστασίου του στην Τσεχοσλοβακία. Τον Οκτώβριο, αρχικά, μεταφέρθηκαν, περίπου, 800 άτομα και μετά άλλα 300, γυναίκες και παιδιά. Μάλιστα, η δεύτερη ομάδα οδηγήθηκε μετά από λάθος στο Άουσβιτς με σκοπό την θανάτωση και των 300, αλλά ο Σίντλερ, μετά από άμεσες ενέργειες, κατόρθωσε να τους σώσει και να τους οδηγήσει στην Τσεχοσλοβακία (κατά τους επόμενους 11 μήνες το εργοστάσιό του δεν παρήγαγε ούτε ένα κάλυκα). Η ζωή του Σίντλερ μετά το τέλος του πολέμου χαρακτηρίστηκε από αποτυχημένες επαγγελματικές επιλογές, πολύ ποτό, σχέσεις με άλλες γυναίκες και αλόγιστες σπατάλες. Το 1961, η χρονιά, που έχασε την επιχείρηση τσιμέντου, προσκλήθηκε να επισκεφθεί το Ισραήλ, όπου έτυχε θερμής υποδοχής. Κάθε άνοιξη από τότε, και μέχρι το τέλος της ζωής του (9/10/1974), επισκεπτόταν το Ισραήλ. Τάφηκε, μετά από επιθυμία του, στο Ισραήλ σε καθολικό νεκροταφείο.


1945: Στις 27 Απριλίου 1945, λίγο πριν εισέλθουν τα συμμαχικά στρατεύματα στο Μιλάνο, ο Μουσολίνι κατευθυνόταν στην πόλη Κιαβέννα μαζί με την ερωμένη τού Clara Petacci, με σκοπό να διαφύγουν στην Ελβετία και τότε συνελήφθησαν από Ιταλούς παρτιζάνους. Στις 28 Απριλίου, δικάστηκαν με από το Ανώτατο Αρχηγείο των “εθελοντικών σωμάτων Ελευθερίας” και εκτελέστηκαν μαζί με 16 ακόμη άτομα, τα περισσότερα, εκ των οποίων, ήταν μέλη της κυβέρνησης του Σαλό. Τα πτώματά τους μεταφέρθηκαν και κρεμάστηκαν στην Piazzale Loreto του Μιλάνου. Το πτώμα του Μουσολίνι παρέμεινε σε δημόσια θέα για αρκετό χρονικό διάστημα, όπου και εξευτελιζόταν από τους περαστικούς.


Πελοπίδας-Παναγιώτης Κουλούρης

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1996. Το 2014 ξεκίνησε τις σπουδές του, στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Πάντειου Πανεπιστημίου αποφοιτώντας το 2018. Τον Οκτώβριο ξεκίνησε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο Νεαπόλεως Πάφου στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα "Νεότερη και Σύγχρονη Ευρωπαϊκή και Ελληνική Ιστορία". Στο OffLine Post αρθρογραφεί για τις κατηγορίες Πολιτικού και Ιστορίας.

TA ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΡΘΡΑ