Του Πελοπίδα-Παναγιώτη Κουλούρη,
1792: Η Γαλλία κηρύσσει τον πόλεμο εναντίον του Φραγκίσκου Β΄, ο οποίος ήταν ο τελευταίος αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, καθώς έχασε την αυτοκρατορία μετά την ήττα του από τον Μέγα Ναπολέοντα στη Μάχη του Άουστερλιτς. Ξεκινούν οι Πόλεμοι της Γαλλικής Επανάστασης, οι οποίοι ήταν σειρά μεγάλων συγκρούσεων, που διήρκεσαν από το 1792 ως το 1802, μεταξύ της επαναστατημένης Γαλλίας και των συνασπισμένων κρατών, που ενώθηκαν εναντίον τής εκείνη τη δεκαετία. Κατά τη διάρκεια του πολέμου ο γαλλικός στρατός εισέβαλε σε περιοχές των Κάτω Χωρών, της Ιταλίας και της κοιλάδας του Ρήνου, νικώντας τους αντιπάλους του. Στους πολέμους αυτούς, αναπτύχθηκαν στρατιωτικές καινοτομίες, που χαρακτήρισαν και τους μετέπειτα Ναπολεόντειους Πολέμους. Η Γαλλική Επανάσταση κατά τη διάρκεια αυτών των πολέμων, εδραιώθηκε, αλλά το τίμημα ήταν βαρύ, καθώς ο αριθμός των θυμάτων εκατέρωθεν, ήταν τεράστιος. Οι πόλεμοι της Γαλλικής Επανάστασης χωρίζονται στον Πόλεμο του Πρώτου Συνασπισμού (1792 – 1797) και στον Πόλεμο του Δεύτερου Συνασπισμού (1798 – 1801). Βέβαια, η Γαλλία βρισκόταν συνεχώς σε πόλεμο με τη Βρετανική Αυτοκρατορία από το 1793 έως το 1802. Οι εχθροπραξίες τερματίστηκαν με τη Συνθήκη της Αμιένης το 1802.
1808: Γεννιέται στο Παλάτι του Κεραμεικού στο Παρίσι ο Κάρολος Λουδοβίκος Ναπολέων Βοναπάρτης. Ήταν ο πρώτος πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας και αργότερα, ως Ναπολέων Γ΄, αυτοκράτορας της Γαλλίας. Ήταν ανιψιός του Ναπολέοντα Α΄ Βοναπάρτη. Μετά την πτώση του Ναπολέοντα Α΄, η μητέρα τού Ορτάνς ντε Μποαρναί εγκαταστάθηκε στην Ελβετία. Ο Ναπολέων μεγάλωσε στην εξορία με το όνειρο να επανέλθει στη Γαλλία. Δεν σταμάτησε τις προσπάθειες να επιστρέψει και μετά την επανάσταση του Φεβρουαρίου του 1848, προθυμοποιήθηκε να προσφέρει τις υπηρεσίες του στην προσωρινή κυβέρνηση. Μετά απ’ αυτό, στις εκλογές εξελέγη πρόεδρος της Δεύτερης Γαλλικής Δημοκρατίας (1848–1852) με σημαντική πλειοψηφία. Το Δεκέμβριο του 1851, που ετέθη το ζήτημα της 10ετούς Προεδρίας, η έκφραση της λαϊκής γνώμης υπήρξε πανηγυρική. Τον Ιανουάριο του 1852 δημοσιεύθηκε το νέο Σύνταγμα, αλλά ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, ακολουθώντας το σύστημα του θείου τού, κινούνταν προς την κατάκτηση του στέμματος. Στις 2 Δεκεμβρίου του 1852 με νέα έκκληση προς το λαό και συντριπτική πλειοψηφία ανασυστάθηκε η αυτοκρατορία (Δεύτερη Γαλλική Αυτοκρατορία). Η αυτοκρατορία του Ναπολέοντα Γ΄ άρχισε με τους καλύτερους οιωνούς. Ο αυτοκράτορας επεδίωξε με κάθε μέσο την αύξηση του κοινωνικού και δημόσιου πλούτου. Ήταν υποστηρικτής της λαϊκής κυριαρχίας και του εθνικισμού. Από την εποχή της ανόδου του στο θρόνο επικρατούσε απολυταρχικό πολίτευμα. Περίπου 6.000 άτομα φυλακίστηκαν ή στάλθηκαν σε αποικίες στην Καγιέν ή την Αλγερία έως ότου δοθεί αμνηστία το 1859. Το 1863 άρχισε η δημοκρατική αντίδραση. Έτσι, ο Ναπολέων αναγκάστηκε να δώσει σχετική ελευθερία. Από το 1868 άρχισε να μεταβάλει σε περισσότερο φιλελεύθερη την αυτοκρατορία, αλλά ήταν αργά, καθώς το δημοκρατικό κόμμα με την υποστήριξη του λαού, είχε ξεκινήσει να μάχεται κατά της αυτοκρατορίας. Στις 15 Ιουλίου του 1870 κηρύχθηκε ο Γαλλοπρωσικός πόλεμος, ενώ την 1η Σεπτεμβρίου συνθηκολόγησαν οι Γάλλοι, οι οποίοι κατέθεσαν τα όπλα και αιχμαλωτίστηκαν 87.000 άνδρες. Ο Ναπολέων παρέδωσε το ξίφος του στον βασιλιά Γουλιέλμο Α΄ της Πρωσίας και αιχμαλωτίστηκε στο Ανάκτορο του Βιλχελμσχόε, μέχρι το τέλος του πολέμου. Στις 4 Σεπτεμβρίου ξέσπασε επανάσταση στο Παρίσι. Η αυτοκρατορία κατέρρευσε δίνοντας την θέση της στην Τρίτη Γαλλική Δημοκρατία (1870–1942). Η Γαλλική Συνέλευση κήρυξε τον Ναπολέοντα Γ΄ έκπτωτο και υπεύθυνο για τις καταστροφές του πολέμου. Μετά τη συνθηκολόγηση, ο Ναπολέων απελευθερώθηκε και μετέβη στο Λονδίνο, όπου έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του.
1889: Γεννιέται στο Μπράουναου Αμ Ιν της Αυστρο-Ουγγαρίας, ένα χωριό κοντά στα σύνορα με τη Γερμανία, ο Αδόλφος Χίτλερ. Πέρασε τα παιδικά του χρόνια σε μία γειτονιά του Λιντς, της πρωτεύουσας της Άνω Αυστρίας. Το 1905 εγκατέλειψε το σχολείο και άρχισε να ονειρεύεται καλλιτεχνικές σπουδές. Το 1907 μετακόμισε στη Βιέννη, χωρίς να καταφέρει να μπει στην Ακαδημία Τεχνών. Εκείνη την περίοδο, επηρεάστηκε από την αντισημιτική και λαϊκιστική ρητορική του δήμαρχου της Βιέννης Καρλ Λίγκερ και τις παγγερμανικές θεωρίες του αυστριακού πολιτικού και μεγαλοκτηματία Γκέοργκ Σένερερ. Το 1912, μετακόμισε στο Μόναχο και εργάστηκε ευκαιριακά ως ελαιοχρωματιστής, ενώ παράλληλα μελετούσε τα έργα των φιλοσόφων Ζορζ Σορέλ, θεωρητικού του επαναστατικού συνδικαλισμού και Φρίντριχ Νίτσε. Αιτήθηκε να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία, αλλά κρίθηκε ακατάλληλος. Με το ξέσπασμα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου κατετάγη ως εθελοντής σε ένα εφεδρικό βαυαρικό σύνταγμα πεζικού. Πολέμησε, έζησε την εμπειρία των χαρακωμάτων, τραυματίστηκε στη μάχη του Σομ (1916) και προσβλήθηκε από χημικά αέρια το 1918. Προήχθη σε δεκανέα και του δόθηκε το μετάλλιο του Σιδηρού Σταυρού. Με τη λήξη του Μεγάλου Πολέμου, πείσθηκε, πως η ήττα της Γερμανίας οφειλόταν στο μαρξισμό και τον ιουδαϊσμό, στοιχεία που τον έπεισαν για την ανάγκη διασφάλισης της ύπαρξης του γερμανικού λαού και απελευθέρωσής του από τον εσωτερικό εχθρό, τους Εβραίους. Το 1919 προσχωρεί σε μία ασήμαντη ομάδα της άκρας δεξιάς, το «Κόμμα των Γερμανών Εργατών», το οποίο το 1920 μετονομάστηκε σε «Εργατικό Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα (NSDAP)». Το 1921 γίνεται αρχηγός του κόμματος, δημιουργώντας και μία παραστρατιωτική οργάνωση, τους Φαιοχίτωνες ή Τάγματα Εφόδου. Το Νοέμβριο του 1923, εμπνεόμενος από την «Πορεία προς τη Ρώμη» του Μουσολίνι, επιχείρησε μαζί με το στρατηγό Έριχ Λούντεντορφ, πραξικόπημα στο Μόναχο, που έμεινε στην ιστορία ως «Το Πραξικόπημα της Μπυραρίας», με στόχο να φθάσει στο Βερολίνο. Καταδικάστηκε σε πενταετή φυλάκιση, αλλά αμνηστεύθηκε το Δεκέμβριο του 1924. Στη φυλακή, άρχισε να συγγράφει το πολιτικό του μανιφέστο «Mein Kampf» («Ο Αγών μου»), στο οποίο κατέγραψε όλο το πολιτικό του πρόγραμμα. Κεντρικό θέμα του είναι ο ρατσισμός και ιδιαίτερα ο αντισημιτισμός, ενώ παράλληλα εξυμνεί την αρία φυλή. Μετά την αποφυλάκισή του, αγωνίστηκε με πάθος για την ανασυγκρότηση του κόμματος σε στρατιωτική βάση. Ίδρυσε τα SS και σύναψε σχέσεις με βιομηχάνους, εξασφαλίζοντας τη χρηματοδότηση για την πραγματοποίηση των σχεδίων τού. Εκμεταλλευόμενος την οικονομική κρίση και εξαθλίωση στη Γερμανία και με την επιρροή, που ασκούσε στις μάζες, κατόρθωσε να συγκεντρώσει περισσότερες από έξι εκατομμύρια ψήφους στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 1930. Συνεργαζόμενος με άλλες τρεις πολιτικές δυνάμεις, ο Χίτλερ ξεκίνησε έναν αγώνα, με στόχο την κατάργηση των κοινοβουλευτικών θεσμών της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, δημιουργώντας τρομοκρατικές ομάδες, που δρούσαν υπό του επίσημου κράτους. Στις εκλογές του Απριλίου του 1932, έθεσε υποψηφιότητα για Πρόεδρος της Δημοκρατίας αλλά ηττήθηκε από τον Χίντενμπουργκ, λαμβάνοντας το 36,8% των ψήφων. Τον Ιούλιο, κέρδισε μία καθαρή νίκη στις εκλογές για το Ράιχσταγκ και στις 30 Ιανουαρίου του 1933, ο Χίτλερ ανέλαβε καγκελάριος του Ράιχ. Το 1933, όταν και συγκέντρωσε όλες τις εξουσίες στα χέρια τού, κατήργησε θεμελιώδεις ελευθερίες και εγκαθίδρυσε τη δικτατορία του Ναζιστικού Κόμματος. Στις 30 Ιουνίου 1934, ξεκίνε μία εκκαθαριστική επιχείρηση («Η Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών»), με σκοπό να εκλείψουν οι εσωτερικοί αντίπαλοί του. Στις 2 Αυγούστου, ανέλαβε Πρόεδρος του Ράιχ και καγκελάριος και πήρε τον τίτλο του Φύρερ, εδραιώνοντας ένα ολοκληροτικό καθεστώς. Πρώτη προτεραιότητά του είναι η άρση των συνεπειών της Συνθήκης των Βερσαλιών και ο επανεξοπλισμός της Γερμανίας. Το Φεβρουάριο του 1938, ανέλαβε τον έλεγχο της Βέρμαχτ. Με την εισβολή στην Πολωνία (1η Σεπτεμβρίου 1939) και την έναρξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Χίτλερ ανέλαβε την αρχιστρατηγία των γερμανικών δυνάμεων. Με την είσοδο των ΗΠΑ στον πόλεμο, την κατάρρευση της Ιταλίας και με την αποτυχία της εκστρατείας στη Σοβιετική Ένωση, η Γερμανία ηττήθηκε. Οι στρατιωτικοί, όντας δυσαρεστημένοι με τον Χίτλερ, αποπειράθηκαν δύο φορές να τον δολοφονήσουν (13 Μαρτίου 1943) και (20 Ιουλίου 1944). Το τέλος του Χίτλερ και του καθεστώτος ξεκίνησε με τη Συμμαχική προέλαση προς το Βερολίνο στις αρχές του 1945. Απεγνωσμένος, όπως ήταν, αποσύρθηκε στο στο Μέγαρο της Καγκελαρίας. Στις 30 Απριλίου 1945 αυτοκτόνησε, μαζί με την ερωμένη του Εύα Μπράουν, την οποία είχε νυμφευτεί την προηγούμενη ημέρα. Σύμφωνα με τις οδηγίες του, τα σώματά τους αποτεφρώθηκαν.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1996. Το 2014 ξεκίνησε τις σπουδές του, στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Πάντειου Πανεπιστημίου αποφοιτώντας το 2018. Τον Οκτώβριο ξεκίνησε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο Νεαπόλεως Πάφου στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα "Νεότερη και Σύγχρονη Ευρωπαϊκή και Ελληνική Ιστορία". Στο OffLine Post αρθρογραφεί για τις κατηγορίες Πολιτικού και Ιστορίας.
